Το τρίτο εκ των τριών (από σειρά χρόνου πραγματοποίησης) ζήτημα το οποίο λέγαμε πως θα απασχολούσε τη διεθνή επικαιρότητα ήταν το δημοψήφισμα στην Καταλονία, που διεξάγεται την 1η Οκτωβρίου.
Οι μέχρι τώρα εξελίξεις (που μακάρι να μείνουν στα επεισόδια του πρωϊνού και να μη γίνει τίποτε άλλο, χειρότερο) δείχνουν δυο πράγματα:
1) με τον λαό δεν τα βάζεις, αλλιώς είσαι καταδικασμένος σε πλήρη και παταγώδη αποτυχία. Θα βρει τον τρόπο να κάνει αυτό που θέλει και θα σε στείλει αδιάβαστο! Ιστορικά αποδεδειγμένο αυτό. Η κυβέρνηση της Μαδρίτης επέλεξε να τα βάλει με τον λαό της Καταλονίας, γεγονός άσχετο με το εάν η ίδια έχει ή δεν έχει δίκιο (από νομικής ή συνταγματικής άποψης) και προσπάθησε ακόμη και με τη χρήση βίας να σταματήσει μια δημοκρατική διαδικασία.
Ο λαός όταν το θελήσει πραγματικά και ψηφοδέλτια θα βρει (στην ανάγκη θα τα τυπώσει στο σπίτι του), και κάλπες θα βρει και αποτέλεσμα θα βγάλει. Δεν θα τον σταματήσουν ούτε βαριοπούλες, ούτε τίποτε. Και σηκωτό να τον πάρουν από τα εκλογικά τμήματα, αυτός θα ψηφίσει, ακόμη και με χειρόγραφη διαδικασία.
Η στάση της Μαδρίτης έφερε στην κάλπη – όπου αυτή υπάρχει – ακόμη και κόσμο που δεν θα πήγαινε καν να ψηφίσει, όχι να ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας της αυτόνομης περιοχής! Άλλωστε τα προγνωστικά έδιναν μοιρασμένες τις προτιμήσεις.
2) την ανεπάρκεια της ΕΕ αλλά και το πολιτικό τέλος του Ραχόι.
Για την ΕΕ ότι και αν πει κανείς είναι λίγο. Τα αντανακλαστικά ανεπαρκή. Οι δηλώσεις δείχνουν ότι τελικά η άρχουσα ελίτ της ΕΕ δεν έχει πάρει είδηση τι συμβαίνει έξω από τα γραφεία της σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο.
Όσο για τον Ραχόι, προφανώς θα τελειώσει τη θητεία του με μια στρατηγική ήττα: από την όλη ιστορία (που όπως εξελίσσεται θα είναι περισσότερο μια κίνηση διαμαρτυρίας κατά της καταπίεσης της ελευθερίας της έκφρασης παρά ένα έγκυρο δημοψήφισμα) θα μείνουν οι εικόνες των μελών της Ισπανικής Εθνοφρουράς και Αστυνομίας να μπουκάρουν σε σχολεία και να τα βάζουν με τον κόσμο (μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής τα διεθνή ΜΜΕ ανέφεραν 38 τραυματίες στα βίαια επεισόδια που καταγράφηκαν) καθώς επίσης και οι εικόνες που δείχνουν τον πρόεδρο της Καταλονίας και τον κόσμο να ψηφίζουν.
Στρατηγική ήττα γιατί όχι μόνο δεν απέτρεψε τη διαδικασία (έχοντας την υποστήριξη πολλών πολιτικών της κεντρικής σκηνής της Ισπανίας) αλλά και επειδή όσοι ήθελαν μπόρεσαν και ψήφισαν στο δημοψήφισμα αυτό.
Η Κυβέρνηση της Μαδρίτης με τις επιλογές της κατάφερε να σπρώξει την Καταλονία προς την έξοδο (που ίσως και να μην γινόταν ποτέ) ενώ θα μπορούσε να το αποφύγει. Τι απομένει στον Ραχόι;; Μια παραίτηση, και μάλιστα ντροπιαστική για τον ίδιο και όσους τον στήριξαν στην απόφασή του να μην καθίσει να συζητήσει το θέμα με τους ενδιαφερόμενους.