Η σημερινή πολυδιάστατη κρίση δεν διαθέτει πολλές πύλες εξόδου και φρένο στην πραγματικότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός αποτελούν οι αφοριστικοί διαχωρισμοί.
Από εδώ οι μεν, από κει οι δε, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαχωριστικά τείχη στις κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να πραγματοποιήσουν την δημοκρατική αναγέννηση του τόπου.
Σήμερα που είναι περισσότερο από καθαρή η αμηχανία των κυβερνώντων όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την κατανόηση των αιτίων που τους οδήγησαν σε άτακτη υποχώρηση και στον εξευτελιστικό συμβιβασμό, σήμερα είναι ευτυχής συγκυρία που όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας αποδέχονται ως νομοτελειακή ανάγκη τις διεργασίες που συντελούνται στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης.
Σήμερα όλοι πια καταλαβαίνουν ότι η χώρα μας έπαψε να είναι υποανάπτυκτη και πέρασε στην χορεία των αναπτυγμένων χωρών, στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης, με συμμετοχή στο Ευρώ και στην ΟΝΕ, σαν αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το όραμα της αλλαγής.
Η ελληνική οικονομία παρά το ότι υπέστη πολλαπλά κατάγματα μπήκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο – όπως άλλες μεγάλες βιομηχανικές χώρες στον πυρήνα της Ευρώπης πράγμα που σημαίνει πως οι τότε κυβερνήσεις δεν κυνήγησαν στόχους ανύπαρκτους ή ανέφικτους.
Είναι βέβαιο όμως ότι στο δρόμο υπήρξαν αποτυχίες προσώπων τα οποία οδήγησαν σε αποτυχία πολιτικής, και επειδή η αποτυχία αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο, ο λαός το κατάλαβε και έπαψε να ακολουθεί.
Συνεπώς για το φάσμα της αποτυχίας δεν έφταιξε ο λαός, ούτε έφταιξε η γραμμή της πολιτικής, αλλά η προσωπική πολιτική η οποία δεν ενδιαφέρθηκε για την διασφάλιση της μέχρι τότε πορείας, αλλά για την διασφάλιση των προσώπων, παρ’ ότι είναι βέβαιο ότι οι καιροί ποτέ δεν ευνοούν παρεκκλίσεις.
Το όραμα εκείνης της εποχής έγινε αποδεκτό από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού γιατί πρόβαλε το μήνυμα της εθνικής ανεξαρτησίας όχι ως όρο έξω από κάθε συμμαχία, αλλά ως ανεξαρτησία επί εθνικού επιπέδου όπου ο λαός θα καθόριζε τις τύχες του επιλέγοντας τα του οίκου του χωρίς έξωθεν επιβουλές.
Το όραμα προβάλει και σήμερα το ίδιο επιτακτικά καθώς είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους αξιολογώντας τις χρειάζεται, αφού ο υποψήφιος κρίνεται από τις προθέσεις που εκπέμπει ενώ ο εκλεγμένος από την αποτελεσματικότητα και τις πράξεις του.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η οποιαδήποτε εξέλιξη δεν μπορεί να είναι μια απλή πρωτοβουλία ενός ανθρώπου αλλά να είναι κύρια έκφραση ενός συγκροτημένου κοινωνικού ριζοσπαστισμού και άρα η αναφορά σε ένα κοινωνικό μπλοκ που διαρθρώνεται μαζικά είναι εντελώς απαραίτητη.
Μια τέτοια εξέλιξη όμως προϋποθέτει θέσεις και όχι ύπαρξη μηχανισμών, ούτε εμμονές σε μηχανίστικες δικολαβίες, και κυρίως προϋποθέτει σύμπνοια και αποτελεσματικότητα πριν και κυρίως μετά τις όποιες διαδικασίες όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της όποιας εκλογικής αναμέτρησης.
Προϋποθέτει δηλαδή θέσεις ξεκάθαρες και όχι αμφιλεγόμενη στάση, ούτε τεχνητές διαμάχες, άτολμες διευρύνσεις, αντιμνημονιακές εκρήξεις, ξύλινο λόγο και απλουστευτικές τοποθετήσεις.
Προϋποθέτει επίσης αρχές διόρθωσης των λαθεμένων, πλαίσιο επίλυσης αντιθέσεων, πάλη για ενότητα και όχι διάλυση. Φωτισμός και όχι συγκάλυψη των αντιθέσεων.
Όπως είναι γνωστό οι αγώνες προχωρούν ενάντια σε αντιφάσεις και ελλείψεις, με προσήλωση στον τελικό στόχο, ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι ο απαράβατος κανόνας να ξαναλειτουργήσει επιτέλους αυτή η χώρα.
—-
ΥΓ1. Το ζητούμενο σε μια εκλογική διαδικασία δεν είναι η ηλικία, ή το φύλο, αλλά η ικανότητα, η αξιοπιστία, η πρωτοβουλία, το ήθος και ο σαφής λόγος, πράγματα που φανέρωσε με την παρουσία του ο ένας εκ των υποψηφίων που πέρασε από το δήμο μας, ο 38χρονος Νίκος Ανδρουλάκης.
Μακάρι και οι άλλοι να περάσουν και να είναι το ίδιο καλοί ή και καλύτεροι ακόμα.
ΥΓ2.Ενώ το ζητούμενο για κάποιες κυρίες σε μια Πανεπιστημιακή επιλογή είναι το φύλο και η τύχη να σκοντάψεις στα σκαλοπάτια κάποιας εκκλησίας ως σύζυγος πρωθυπουργού.
Γιατί τότε αυτόματα από νηπιοτρόφος προάγεσαι σε χειρουργό ως ΝΑΤΑΣΑ και από καταληψίας Γυμνασίων σε επισκέπτρια ως ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ, είτε ελληνικών είτε Κινέζικων ΠΑΝΕΜΠΙΣΤΗΜΙΩΝ, ξέρεις δεν ξέρεις Κινέζικα.
Κάτι εντελώς διαφορετικό από την σύζυγο του Ισραηλινού Πρωθυπουργού ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ που διώκεται επειδή το ΚΕΤΕΡΙΝΓΚ μιας δεξίωσης πληρώθηκε με δημόσιο χρήμα.
ΥΓ3. Εκεί στο δήμο φαίνεται ότι, κακώς βέβαια, γίνεται συζητήσιμο εκτός από τον αδικαιολόγητο πλουτισμό της περίπτωσης ΜΑΤΣΟΥΚΑ σε βάρος του ΠΑΤΣΙΟΠΟΥΛΟΥ και του δήμου που έρχεται από το παρελθόν και το θέμα των ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ, καθώς τέτοια θέματα ΔΕΝ πρέπει να τραβούν σε μάκρος. Εκεί τραβάς το αυτί του οποιουδήποτε, ακόμα και αντιδημάρχου, εφ’ όσον έχεις αξιολογήσει το προσφερόμενο έργο με Θετικό πρόσημο.
ΥΓ4.Τα κατάφεραν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, 4 τηλεοπτικές άδειες, 4 καναλάρχες, 4 ποδοσφαιρικές ομάδες, 4 ολιγάρχες και μαζί με τα 4 κανάλια της ΥΕΝΕΔ ο απόλυτος Επικοινωνιακός έλεγχος.
Μπράβο στους δεξιόστροφους αριστερούς.