Τρεις εκλογικές διαδικασίες θα είναι αυτές στις οποίες θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας το αμέσως επόμενο διάστημα:
- στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Καταλωνίας την 1η Οκτωβρίου 2017. Εκεί γίνεται χαμός, αφού η κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης κάνει τα αδύνατα δυνατά ώστε να μην γίνει τίποτε – ήδη η ισπανική αστυνομία έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες εφόδους σε τυπογραφεία και εφημερίδες (που φέρονται να έχουν τυπώσει και αποθηκεύσει ψηφοδέλτια) με σκοπό την κατάσχεση ψηφοδελτίων και καλπών. Οι έφοδοι όμως δεν έφεραν το… επιθυμητό για τη Μαδρίτη αποτέλεσμα.
- στο δημοψήφισμα στο Ιρακινό Κουρδιστάν στις 25 Σεπτεμβρίου. Ο Μπαρτζανί, ηγέτης των Κούρδων του Ιράκ θέλει να προχωρήσει στο δημοψήφισμα, αφού έχει ήδη το ΟΚ από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου του. Τα απίστευτα με την όλη ιστορία στο Κουρδιστάν του Ιράκ είναι πως ο πρόεδρος βρίσκεται σε μια πόλη, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης σε άλλη και υπάρχει διαμάχη μεταξύ τους. Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Τουρκία, το Ιράκ καθώς και ο ΟΗΕ είναι κατά, ενώ μόνο το Ισραήλ είναι υπέρ κατά της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Πρόκειται για μια ιστορία που σίγουρα θα επιφέρει εξελίξεις τόσο στο τουρκικό όσο και στο συριακό Κουρδιστάν – οι ισορροπίες είναι εύθραυστες και επικίνδυνες για αυτό όλοι προσπαθούν να ψήσουν τους Κούρδους να κάνουν το δημοψήφισμά τους τον Απρίλιο του 2018 (μαζί με τις ιρακινές εκλογές).
- και φυσικά στις γερμανικές βουλευτικές εκλογές στις 24 Σεπτεμβρίου (αν και μέχρι τώρα οι δημοσκοπήσεις “βλέπουν” σίγουρη νίκη της Δωροθέας). Πολλά θα εξαρτηθούν από τη διαφορά που θα έχει η καγκελάριος αλλά και από το ποιοι θα μπουν στη Βουλή και με ποια ποσοστά. Γιατί θα πρέπει να “ελεγχθεί” τι θα γίνει την επόμενη ημέρα και με ποιους θα κάνει χωριό η Δωροθέα. Φυσικά το αποτέλεσμα θα επηρεάσει την πορεία και της ΕΕ, αφού είναι αναμφισβήτητη η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή καθημερινότητα.