Ορθώς κάποιοι ονόμασαν “επιλεκτικές περιβαλλοντικές ευαισθησίες” τα όσα γράφονται και λέγονται σχετικά με το θέμα της Χαλκιδικής και αυτό του Σαρωνικού. Και στις δυο περιπτώσεις μιλάμε για ξεκάθαρη ανθρώπινη (εκούσια ή ακούσια) παρέμβαση στο περιβάλλον.
Στο θέμα του περιβάλλοντος και της προστασίας του είναι, το λιγότερο, κοροϊδία να το παίζεις τη μια ευαισθητοποιημένος και την άλλη θιγμένος.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να κρίνει με δυο μέτρα και δυο σταθμά τις δυο προαναφερόμενες περιπτώσεις. Η οικονομική δραστηριότητα αναπόφευκτα έχει τις (κακές) επιπτώσεις της. Προφανώς όμως οι… “επιλεκτικοί” όλων των πλευρών ξεχνούν λέξεις και σημασίες όπως “ήπιος”, “αειφορία”, “ανάπτυξη”, “βιοποικιλότητα”, “προστασία”, “επένδυση”, “οικοσυστήματα”.
Αν σ’ αυτές τις λέξεις βάλεις δίπλα και άλλες και επιχειρήσεις να κάνεις συνδυασμούς, αν επίσης τηρήσεις και πέντε-δέκα στοιχειώδεις κανόνες, τότε υπάρχει μέλλον. Σε διαφορετική περίπτωση είσαι χαμένος από χέρι. Γιατί μέλλον θα υπάρχει πάλι, με τη διαφορά ότι το μέλλον θα είναι ΜΑΥΡΟ.
Για την οποιαδήποτε και χωρίς μέτρο παρέμβαση στο περιβάλλον θα πρέπει να αναμένουμε και την ώρα του λογαριασμού – που θα έλθει, αργά ή πιο γρήγορα.
Και θα είναι βαρύς.
Και θα τον πληρώσουμε άμεσα εμείς, ή σε βάθος χρόνου θα τον πληρώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας….