Τα πολιτικά άρλεκιν και οι ψηφοφόροι που δεν καταλαβαίνουν (και καλά κάνουν) τίποτε απολύτως….
Χορός στήθηκε το πρωί του δεκαπενταύγουστου στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας στην Αλεξάνδρεια.
Στην κορυφή του χορού βρέθηκε αρχικά ο εορτάζων δήμαρχος Αλεξάνδρειας Παναγιώτης Γκυρίνης (φωτό) – δήμαρχε χρόνια πολλά, έστω και ετεροχρονισμένα. Εδώ που τα λέμε καλοί οι χοροί (άλλωστε η συμμετοχή δημάρχων σε κοινωνικές εκδηλώσεις είναι μια από τις ex officio υποχρεώσεις τους και για αυτό δεν μπορεί να πει οποιοσδήποτε κάτι), δυστυχώς όμως υπάρχουν άλλα που προέχουν. Ελπίζω ο κόσμος που σίγουρα συνάντησες μετά να σου μετέφερε πέραν των ευχών και τα παράπονά του.
Γενικά, υπάρχει πολύς κόσμος που θεωρεί το τέλος του καλοκαιριού ως το τέλος μιας δωδεκάμηνης περιόδου και την αρχή μιας άλλης. Μια καλή ευκαιρία για ανασκοπήσεις και νέες αφετηρίες.
Δεδομένου του γεγονότος ότι η διοίκηση Γκυρίνη κλείνει 3 χρόνια θητείας στο τέλος του καλοκαιριού, καλό θα ήταν να γίνει μια ανασκόπηση, μια σούμα: που βρίσκονταν ο Δήμος, που βρίσκεται μετά από αυτή την τριετία και που τελικά πηγαίνει.
Δεν θα μπω στη διαδικασία των καλογραμμένων βάιπερ και άρλεκιν πολιτικού περιεχομένου που σχετίζονται με το πρόσφατο παρελθόν και το απώτερο μέλλον με ορίζοντα δηλαδή το 2019 (τα οποία την εποχή αυτή βλέπουν το φως της δημοσιότητας αραιά και που, όμως έχω την εντύπωση πως θα αυξάνονται όσο θα περνά ο καιρός και θα πλησιάζουμε στο 2018).
Είναι εξαιρετικά, με καλό συντακτικό, προσεγμένο κείμενο, δράση και πλοκή. Ότι πρέπει για να περνά κανείς όμορφα καλοκαιρινά απογεύματα στην παραλία. Μέχρι εκεί. Γιατί στερούνται σοβαρότητας. Πονήματα του τύπου αυτού σε βοηθούν να περάσεις ευχάριστα και απροβλημάτιστα την ώρα σου..
Θα επισημάνω όμως κάτι τελείως άσχετο με τα πονήματα αυτά αλλά καθ’ όλα σχετικό με τη στόχευσή τους: οι πολιτικοί, είτε αυτοί ασχολούνται με την κεντρική είτε με την τοπική πολιτική σκηνή κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Κάποιοι δοκιμάστηκαν από τους ψηφοφόρους, κρίθηκαν ως μη ικανοί να τους εκπροσωπήσουν και οι ψηφοφόροι τους έστειλαν σπίτι τους. Κάποιοι άλλοι κρίνονται ακόμη.
Ο μέσος πολίτης δεν ενδιαφέρεται πλέον για πρόσωπα. Το έχει αποδείξει σε εθνικές και σε δημοτικές εκλογές. Ενδιαφέρεται για αποτελεσματικότητα. Επειδή ο χρόνος και οι ευκαιρίες δεν επιστρέφουν πίσω.
Ο ψηφοφόρος όταν το θελήσει γίνεται “αδίστακτος”, δεν συγκινείται από τίποτε. Τα πρόσωπα για αυτόν έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας το στίγμα τους και μια πικρή ή γλυκιά ανάμνηση στο μυαλό. Κάποιες φορές δεν υπάρχει καν ανάμνηση, απλά γιατί δεν υπάρχει η αποτύπωση κάποιου μεγάλου και σοβαρού γεγονότος που να συνδέεται με το πολιτικό πρόσωπο.
Όταν η αποτελεσματικότητα εκλείπει ή δεν είναι η αναμενόμενη, τότε είναι σίγουρο 101% πως ο ψηφοφόρος θα στραφεί σε άλλους (ακόμη και με διάθεση να ρισκάρει και να δοκιμάσει κάποιους που ουδεμία σχέση έχουν με τον χώρο και δεν δοκιμάστηκαν ποτέ στο παρελθόν).
Ουδείς αναντικατάστατος για τον “αδίστακτο” ψηφοφόρο λοιπόν. Πολλώ δε μάλλον όταν επιχειρούνται επιστροφές ή επανεκλογές από όσους δεν έκαναν το αναμενόμενο…