Όχι, δεν είναι διχασμένη προσωπικότητα η Δωροθέα! Το αντίθετο, μια χαρά τα πάει (για λογαριασμό της χώρας της) – σε αντίθεση με κάποιους άλλους που νομίζουν ότι τα πάνε καλά. Φυσικά μην ξεχνάμε πως έχει μπροστά της εκλογές, για τις οποίες είναι το φαβορί.
Η Δωροθέα λοιπόν την εποχή αυτή παίζει σε δυο ταμπλώ που φαίνονται αντίθετα μεταξύ τους. Και παίζει δυνατά και καλά:
ταμπλώ 1: διασφαλίζει τα σύνορά της και ξεχνά κάθε είδους συνθήκες και υποχρεώσεις. Ξεχνά φυσικά και Σένγκεν, Μένγκεν και το λουρί της μάνας και προσπαθεί να κρατήσει για όσο περισσότερο μπορεί τους ελέγχους ταυτοτήτων στα σύνορα. Οι μεταναστευτικές ροές που οδήγησαν στην επιβολή των ελέγχων έχουν μειωθεί (από τα Βαλκάνια), όμως η πίεση που ασκείται σε Ιταλία και Ισπανία – και που οδήγησε σε συνεύρεση προέδρων και πρωθυπουργών στο Παρίσι πριν από 2 μέρες – είναι μεγάλη.
Η Δωροθέα, παρά τα όσα ωραία ακούμε τόσα χρόνια, δεν έχει διάθεση να γεμίσει η χώρα της με κόσμο από την Μ. Ανατολή και την Αφρική. Και θέλει να κρατήσει τα σύνορα ελεγχόμενα και όλους μακριά από τη χώρα της. Εμφανώς τους θέλει στο Νότο…
ταμπλώ 2: τρέχει για να διασφαλίσει τη γερμανική υπεροχή στην ΕΕ και την γερμανοκρατούμενη Οικονομία. Ήδη έστειλε μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η Οικονομία της ΕΕ θα πρέπει να αλλάξει και θα πρέπει να… στρώσει (κλασσικό παράδειγμα οι δηλώσεις Σόιμπλε για την Ελλάδα και το χρέος) για να αποφευχθούν κίνδυνοι στο μέλλον.
Στο επίκεντρο των επιδιώξεων είναι η ίδρυση κάποιου είδους Υπουργείου Οικονομικών και Οικονομίας της ΕΕ που θα έχει τον κεντρικό έλεγχο (μια γαλλική πρόταση που οι Γερμανοί δεν πρόκειται να αφήσουν να περάσει έτσι, αφού τους βολεύει αφάνταστα γιατί αν πραγματοποιηθεί τότε και θεσμικά θα είναι τα αφεντικά της Ευρώπης και θα γίνουν πραγματικότητα τα περί Διευθυντηρίου που λέγονταν κάποτε από παλαιότερους) αλλά και η μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (όπως το ΔΝΤ).