Δηλαδή τι παραπάνω θα πρέπει να γίνεται για να αντιληφθούν αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις πως τελικά δεν φταίει ο γιαλός αλλά αυτοί επειδή αρμενίζουνε στραβά ;;;
Πόση επιτέλους ανικανότητα διακρίνει κάποιους και δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η συνεχής αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών προς το Δημόσιο σημαίνει κάτι (έλα μου ντε, τι μπορεί να σημαίνει….;;;) και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη διάλυση της κοινωνίας ;;;
Οχτώ χρόνια τώρα το ίδιο πράγμα: καταιγισμός φόρων κάθε είδους, έκτακτες εισφορές (που ποτέ δεν είναι έκτακτες αλλά στο τέλος γίνονται μόνιμες), υποχρέωση των φορολογούμενων στην καταβολή απίθανων και ευφάνταστων τελών.
Με κάτι τέτοια ο λογαριασμός των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών προς το Δημόσιο πλέον έχει φτάσει στα 90 δις και βάλε. Τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης έχουν γίνει της… μόδας εδώ και καιρό ενώ συνήθειο θα αρχίσουν να γίνονται οι κατασχέσεις ακινήτων και οι πλειστηριασμοί τους.
Και το θέμα πάει ακόμη πιο βαθιά, γιατί όταν ένα κράτος είναι ανάλγητο και με μόνο ενδιαφέρον για τις… εισπραξιμότητες, τότε υπάρχει κι άλλο πρόβλημα, χειρότερο και μη αναστρέψιμο αν εξακολουθήσει να υφίσταται: σε τέτοιο κράτος κανείς πολίτης δεν δίνει σημασία, κανείς δεν το σέβεται. Απλά το περιφρονεί και αναμένει την ώρα για να το δείξει και μάλιστα με εμφατικό τρόπο… Όταν αυτό κλιμακωθεί, τότε τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ δύσκολα!
Όλα υπέρ χρέους, χωρίς αιδώ για τις πράξεις – με μόνη αγωνία για τις εισπράξεις. Και χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την επόμενη ημέρα της κοινωνίας.
Και με μηδενικό πρακτικό αποτέλεσμα, επειδή το προφανές αίτιο είναι μπροστά μας: “ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”. Και τα 90 θα γίνουν 100, και τα 100 θα γίνουν 110 κλπ κλπ κλπ….
Η απορία όμως εξακολουθεί να παραμένει: χρειάζεται μάστερ στις οικονομικές ή στις κοινωνικές επιστήμες για να αντιληφθεί κανείς την κατάσταση;;;