Μια από τις χειρότερες στιγμές του έζησε το απόγευμα της Δευτέρας το Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξάνδρειας, αφού (δυστυχώς για όλους εμάς τους δημότες) μια σημαντική συνεδρίαση όπως η χθεσινή δεν εξελίχθηκε κανονικά, διακόπηκε, δεν ακούστηκαν δημόσια οι απόψεις όλων των δημοτικών συμβούλων, γενικά δεν μάθαμε τι, ποιος, πως …
Στη συνεδρίαση κυριάρχησαν ο δογματισμός, η ευκολία στον καταλογισμό ευθυνών, η “ανέξοδη κριτική” των πάντων (σχεδόν) από άπαντες.
Ας το πάμε από την αρχή: η άποψη ενός εκάστου είναι σεβαστή, πρέπει να ακούγεται, πρέπει να δίδεται η δυνατότητα να τεκμηριώνεται. Τα παραπάνω είναι ούτως ή άλλως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του προέδρου να τα διασφαλίζει. Όπως επίσης είναι υποχρέωση όλων να διασφαλίσουν τους δημότες και τα κάθε είδους συμφέροντα των δημοτών.
Στο διά ταύτα και ειδικά όσον αφορά το θέμα των συμβασιούχων στην καθαριότητα: ο δήμαρχος (ίσως ο μοναδικός ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο και θα υπάρξουν στο πρόσωπό του καταλογισμοί ευθυνών – αν και χθες έμαθα ότι πιθανόν ευθύνες θα αναζητηθούν και αλλού αν γίνει καταλογισμός και αναζητηθούν υπογραφές για εντάλματα πληρωμών συμβασιούχων) για μια ακόμη φορά εξέθεσε την κατάσταση και τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόλυση των συμβασιούχων στην καθαριότητα στο Δήμο Αλεξάνδρειας. Δεν έκανε τίποτε περισσότερο ή τίποτε λιγότερο από αυτό που ο νόμος του επέτρεπε ή που του υποδείχθηκε να κάνει. Ίσως να μπορούσε να κινηθεί διαφορετικά πολύ καιρό νωρίτερα, πχ να μην ανανεώσει συμβάσεις μετά από την παρέλευση του πρώτου οκταμήνου. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση.
Οι συμβασιούχοι έχουν δίκιο μέχρι το σημείο όπου ζητούν τα δεδουλευμένα τους. Μέχρι εκεί. Τους τα οφείλει ο Δήμος, το Κράτος, όλοι μας. Μας καθάριζαν τους δρόμους, τις πλατείες, τον τόπο μας. Όμως, οποιαδήποτε άλλη απαίτησή τους θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί από οποιονδήποτε παράλογη, ειδικά αυτή που θέλει τη μονιμοποίησή τους, αφήνοντας “στην απ’ έξω” άλλους αν θα γίνονταν διαγωνισμός ΑΣΕΠ για μόνιμο προσωπικό, στον οποίο θα συμμετείχαν όλοι οι ενδιαφερόμενοι ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία. (τώρα και με αφορμή κάποια πράγματα που ακούγονται τις ημέρες αυτές θα σκεφτεί κάποιος, “η πρώτη φορά θα είναι που στην Ελλάδα ζητούνται από διάφορους να γίνουν μονιμοποιήσεις από τα παράθυρα και τις χαραμάδες;;;” και θα έχει δίκιο).
Όσο για το ότι αφήνουν τον οποιονδήποτε να καπελώνει τους ίδιους και το δίκαιο αίτημά τους για την καταβολή των δεδουλευμένων τους: ίσως θα πρέπει να το ξαναδούν το θέμα από την αρχή, χωρίς να αφήνουν οποιονδήποτε να τους καπελώνει και να κάνει σώου δια ίδιον όφελος. Θα πρέπει να το ξαναδούν το θέμα και να εκθέσουν στην κοινωνία τα αιτήματά τους με διαφορετικό τρόπο.
Η Κυβέρνηση οφείλει να βρει νόμιμο και διαφανή τρόπο, χωρίς να υπάρξουν κυρώσεις για οποιονδήποτε αιρετό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή υπάλληλο Δήμου, και να αποδώσει στους συμβασιούχους τα οφειλόμενα στο σύνολό τους, αφού αποτελούν προϊόν της εργασίας τους που θα πρέπει να τους αποδοθεί. Άλλωστε, είναι κοινή παραδοχή ότι την ευθύνη για τη συνέχιση της εργασίας τους δεν την έχουν οι συμβασιούχοι (δουλειά ήθελαν, τους προσφέρθηκε και την πήραν), ούτε οι Δήμοι και οι δήμαρχοι (που ακολούθησαν οδηγίες και έτσι οι συμβασιούχοι αντί για το χρονικό διάστημα που προσλήφθηκαν βρέθηκαν να δουλεύουν για πολύ περισσότερο καιρό).
Επίσης θα πρέπει να βρει τρόπο ώστε να ξεκινήσει η αποκομιδή των απορριμμάτων άμεσα από τους δρόμους της χώρας. Αποκομιδή που θα γίνει από τους δημοτικούς υπαλλήλους, χωρίς να οδηγηθούμε στην εύκολη και άμεση λύση της αποκομιδής από ιδιώτες.
Αυτή τη στιγμή οι Δήμοι είναι με την πλάτη στο τοίχο. Και αναπόφευκτα οι λύσεις του ποδαριού αλλά και η ανυποχώρητη και πολλές φορές παράλογη στάση σημαντικών “παιχτών” στο θέμα θα οδηγήσουν αναγκαστικά στη λύση της αποκομιδής από ιδιωτικές εταιρίες. Χωρίς να έχουν την ευκαιρία οι Δήμοι να διαπραγματευτούν συμφωνίες που θα μπορούσαν να αποδειχθούν εξαιρετικά επικερδείς, αφού δεν υπάρχει χρόνος και τα σκουπίδια γίνονται βουνά στα πεζοδρόμια.
Όσον αφορά τους δημοτικούς συμβούλους: στο σύνολό τους ήταν χθες άτολμοι. Σε δυο επίπεδα.
Επίπεδο πρώτο: άφησαν να μετατραπεί σε αρένα το όργανο το οποίο αντιπροσωπεύει όλους εμάς τους δημότες. Αν είναι δυνατόν να προσέρχονται θεατές στο δημοτικό συμβούλιο και να αναστατώνουν και να διακόπτουν συνεδριάσεις! Και οι περισσότεροι εκ των συμβούλων δεν άρθρωσαν ούτε λέξη για το χάος (που εσκεμμένα δημιουργήθηκε). Πρώτιστη φροντίδα του προεδρείου και των μελών του συγκεκριμένου οργάνου είναι η προστασία του.
Επίπεδο δεύτερο: εδώ και καιρό δεν έχουν δώσει το στίγμα τους. Τι σκέφτονται, τι επιθυμούν να γίνει, τι προτείνουν. Όμορφα και με σαφήνεια. Δημόσια και ξεκάθαρα, χωρίς να είναι φορείς απόψεων που αντανακλούν κομματικές ή συνδικαλιστικές γραμμές.
Κάποιος δημοτικός σύμβουλος πριν από χρόνια (όταν είχα γράψει κάτι και θίχθηκε) μου είχε πει “δεν είμαι και καθηγητής πανεπιστημίου για να ξέρω και τεχνικές λεπτομέρειες”. Και τότε του είχα πει ότι “αν ήθελα αδερφέ έναν καθηγητή πανεπιστημίου στο δημοτικό συμβούλιο, θα τον ψήφιζα”. Η συντριπτική πλειοψηφία ημών θέλουμε έναν λογικό και νηφάλιο, έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας που να σκέφτεται με την λεγόμενη “κοινή λογική”. Που θα μπορεί να προτείνει, που στη συνέχεια θα στέλνει τις προτάσεις του προς διαμόρφωση σε σαφώς πιο καταρτισμένους από εμάς και απ’ τον ίδιο και που στο τέλος θα του τις επιστρέφουν για να τις ψηφίσει. Τόσο απλά.
Δυστυχώς η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, στο κομμάτι που αφορά τη συζήτηση για τους συμβασιούχους, απέδειξε για μια ακόμη φορά πολλά. Τα οποία δεν τιμούν κανέναν μας και υποβιβάζουν την ποιότητα της Δημοκρατίας, καπελώνουν την πολυφωνία, καταρρακώνουν το επίπεδο, αδικούν αυτούς που έχουν το δίκιο με το μέρος τους και δικαιώνουν όσους εμφανώς έχουν άδικο.