Κατά την ομιλία του στην 4η έκθεση μεταφοράς τεχνογνωσίας «Patras IQ» (που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα από την Παρασκευή 7 μέχρι και την Κυριακή 9 Απριλίου 2017) ο αναπληρωτής υπουργός Έρευνας και Καινοτομίας Κ. Φωτάκης επιβεβαίωσε μια από τις χειρότερες – και γνωστές εδώ και πολύ καιρό – πτυχές της “κρίσης” που έχουν φορτώσει στη χώρα: χιλιάδες νέοι, με εξειδίκευση σε πολλούς και διάφορους τομείς, έχουν φύγει από την Ελλάδα και αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Πρόκειται για την κατάσταση που είναι πιο γνωστή με τον αγγλικό όρο “brain drain”. Δηλαδή την αναχώρηση από τη χώρα επιστημόνων, που θα μπορούσαν – αν φυσικά οι συνθήκες τους το επέτρεπαν – να βοηθήσουν και στην ουσία να αποτελέσουν τον καταλύτη ώστε η οικονομία να επανακάμψει.
Πάνω από είκοσι χιλιάδες νέοι (20.000, για να το βλέπουμε και ως αριθμό και όχι μόνο ολογράφως) επέλεξαν να φύγουν και να πάνε να εργαστούν αλλού, είτε συνεχίζοντας τον εργασιακό τους βίο μακριά από την Ελλάδα, είτε ξεκινώντας τον εργασιακό τους βίο στο εξωτερικό.
“Brain drain” η Ελλάδα είχε πάντοτε, ας μην κρυβόμαστε – σε μια χώρα που τα χρήματα για την έρευνα και την ανάπτυξη ήταν πάντοτε λίγα (και τα περισσότερα από αυτά δυστυχώς σε τομείς που δεν θεωρούνται και τόσο “παραγωγικοί” για την οικονομία). Όμως με την “κρίση” που μας φόρτωσαν είναι χιλιάδες οι νέοι, αγόρια και κορίτσια, που έφυγαν. Πάρα πολλοί είναι και οι νέοι που έφυγαν ως απλό εργατικό δυναμικό για άλλες χώρες.
Δυστυχώς η χώρα ζει μια νέα “δεκαετία του ‘60”. Ζει μια κατάσταση που θυμίζει άλλες εποχές.
Τα οφέλη για τις χώρες προορισμού των νέων της Ελλάδας είναι τεράστια. “Παίρνουν” έτοιμους, εξειδικευμένους επιστήμονες και τους εντάσσουν στη δική τους παραγωγική αλυσίδα, στη δική τους κοινωνία. Παίρνουν εργατικό δυναμικό που έχει μπροστά του πολλά χρόνια εργατικού βίου (με ότι αυτό σημαίνει) και το χρησιμοποιούν προς ίδιον όφελος. Αυτά και πολλά άλλα δίνουν στις ξένες κοινωνίες και οικονομίες προστιθέμενη αξία που αφαιρείται από την Ελλάδα, τη στιγμή μάλιστα που την χρειάζεται όσο τίποτε άλλο.
Η ζημία για την Ελλάδα, που βλέπει τους νέους της να φεύγουν, είναι ανυπολόγιστη. Είτε πρόκειται για επιστήμονες είτε όχι. Από τις δυνατότητες (που εκ των πραγμάτων χάνονται) για ανάπτυξη τομέων που είναι πλέον τομείς αιχμής μέχρι τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία… Και πολλά – πολλά ακόμη. Φυσικά το πρόβλημα έχει να κάνει επίσης με τη γήρανση του πληθυσμού, με την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των Ελλήνων που μένουν στην Ελλάδα.
Κατά τα άλλα, εμείς εδώ προσπαθούμε να κλείσουμε μια ακόμη “αξιολόγηση”, να κάνουμε “μεταρρυθμίσεις”, να προχωρήσουμε “αξιοποιήσεις” αλλά στην ουσία το μόνο που κάνουμε είναι να φτωχοποιούμε ακόμη περισσότερο τον κόσμο, να ξεπουλάμε το μέλλον όσων έχουν μείνει (και αυτό όσων έφυγαν αλλά θέλουν να γυρίσουν) και να υποθηκεύουμε – κατόπιν εντολών των “δανειστών και σωτήρων”- καταστάσεις μέχρι το 2060 ή το 2070…