Σταδιακή, με ακαθόριστες εξάρσεις, είναι η κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο, με τους Τούρκους να αυξομειώνουν (ανάλογα με τις περιστάσεις και τον συνομιλητή τους) τον αριθμό των αμφισβητούμενων από αυτούς νησίδων και βραχονησίδων.
Οι Τούρκοι εμπλέκουν στην ιστορία και τους «8» που δεν θα εκδοθούν. Φυσικά δεν περίμεναν της απόφαση του Ελληνικού Δικαστηρίου για να γίνουν προκλητικοί και να αρχίσουν να διεκδικούν το μισό Αιγαίο. Αυτές οι διεκδικήσεις είναι παλιά τους τέχνη κόσκινο.
Στο παιχνίδι είναι μέσα όλος ο μηχανισμός:
από τον Ερντογάν και τον πρωθυπουργό Γιλντιρίμ (που είπε ότι στο Αιγαίο υπάρχουν 130 μικρές και μεγάλες βραχονησίδες χωρίς ταυτότητα !!) μέχρι τον υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου και τον τελευταίο βουλευτή (ένας π.χ. είπε πως το ’96 τη… γλυτώσαμε εξαιτίας ενός δειλού στρατηγού!!).
Οι Τούρκοι λοιπόν κλιμακώνουν την ένταση, δεν μένουν μόνο σε λεκτικό επίπεδο αλλά βολτάρουν προκλητικά στο ανατολικό Αιγαίο ενώ όπου βρεθούν κι όπου σταθούν (πχ συνάντηση με Μέρκελ) γνωστοποιούν τις διεκδικήσεις τους.
Σε εμάς τι μένει; Ένα και μόνο πράγμα, με δεδομένη την κατάσταση στη διαλυμένη Ευρώπη και στην Αμερική του Τραμπ: να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα, να είμαστε νηφάλιοι σε δηλώσεις και ψύχραιμοι και κυρίως να είμαστε ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΙ στις διπλωματικές κινήσεις (και “φιλίες”) που θα κάνουμε στο άμεσο και στο μεσοπρόθεσμο μέλλον.
Όχι επειδή έχουμε άδικο ή επειδή είμαστε σε θέση «άμυνας» έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων.
Αλλά επειδή οι τύποι εκεί στην Τουρκία (που παίζουν χωρίς αντίπαλο εντός της χώρας τους, αφού ότι κινείται το κλείνουν φυλακή) είναι απρόβλεπτοι και με τα μυαλά στα κάγκελα…