Ενώπιον της Διαρκούς Οικονομικής Επιτροπή της Βουλής, στο πλαίσιο της παρουσίασης της Ενδιάμεσης Έκθεσης της ΤτΕ για τη νομισματική πολιτική του 2016, εμφανίστηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2017 ο πρώην Υπουργός Οικονομικών και νυν Διοικητής της ΤτΕ (επειδή κανείς καλός δεν χάνεται) Γιάννης Στουρνάρας.
Ο Στουρνάρας, απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει κάτι το οποίο έκανε πολύ καλά, ειδικά όταν η συζήτηση πήγε στο θέμα της αλλαγής νομίσματος.
Να τρομοκρατεί λέγοντας ότι να ‘ναι, και μάλιστα σε στιγμές που είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να ανοίξει μια συζήτηση για το νόμισμα που «αντέχει» να έχει από εδώ και στο εξής η ελληνική οικονομία. Και να δούμε, με επιχειρήματα και όχι με «επιχειρήματα», τι μας συμφέρει τελικά να κάνουμε (ώστε να διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας και όχι να το παραδώσουμε σε όσα οικονομικά συμφέροντα επιβουλεύονται τη χώρα και τη θέλουν καταχρεωμένη στο διηνεκές).
Μεταξύ άλλων ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας είπε διάφορα, τα οποία σε έναν λογικό άνθρωπο φέρνουν γέλια. Και δυστυχώς απογοητεύεσαι όταν βλέπεις να έχουν τέτοιες θέσεις άνθρωποι με αυτή τη λατρεία για το συγκεκριμένο νόμισμα και με μονομανία με την πορεία που έχει πάρει η χώρα (μετά από σχεδόν 7 χρόνια μνημονίων και τρία Μνημόνια είναι πια σαφές πως ακολουθούμε λάθος «συνταγή» που κάνει την κατάσταση χειρότερη και φτωχοποιεί όσο περνάει ο καιρός μεγάλα τμήματα του πληθυσμού).
Για να καταλάβουμε το σκεπτικό που διέπει τον πρώην υπουργό οικονομικών (και νυν διοικητή της ΤτΕ) αναφέρουμε τρία πράγματα που είπε ο Γ. Στουρνάρας:
– «Οι ξένες επενδύσεις είναι απαραίτητες». Αυτό που δεν είπε είναι πως θα έλθει κάποιος επιχειρηματίας που δεν έχει αυτοκτονικές τάσεις να επενδύσει στην Ελλάδα (αφού σταθερό φορολογικό σύστημα δεν υπάρχει και οι φόροι είναι υπερβολικά μεγάλοι για τις επιχειρήσεις) και, αν ξεπεραστεί ο σκόπελος αυτός, με ποιο καθεστώς θα εργάζεται ο κόσμος στις επιχειρήσεις (π.χ. χωρίς συλλογικές συμβάσεις και με τι μισθούς και ημερομίσθια).
– «…θα είναι η απόλυτη καταστροφή, θα αλλάξουν οι ισολογισμοί τραπεζών και επιχειρήσεων, … θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα, δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε, … ας ταξιδέψουν στη Βόρειο Κορέα γιατί δεν θα μπορούν να το κάνουν αυτό». Τα προηγούμενα αποτελούν απόρροια (κατά Στουρνάρα) μιας αλλαγής στο νόμισμα.
– «Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης κάτι που θα μας ωφελήσει… έχουμε εκατοντάδες μελέτες που το τεκμηριώνουν αυτό». Αυτό το είπε για το θέμα του ωραρίου και είναι αμίμητο. Προφανώς ακόμη δεν έχει περάσει από το νου του ιδίου αλλά και όλων όσων σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο πως χρόνος υπάρχει – λεφτά δεν έχει ο κόσμος λόγω των χαμηλών μισθών και της ανεργίας.
Ό,τι κι αν πει κανείς είναι λίγο …
(είπε όμως και κάτι σωστό, πως πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση. Αυτό είπε.
Και γιατί έχει δίκιο;; Γιατί αν αυτό δεν γίνει τότε θα συνεχίσει να υφίσταται αυτός ο αντροφοδοτούμενος κύκλος αβεβαιότητας. Πρέπει να κλείσει – φυσικά όχι με κάθε κόστος. Πρέπει να κλείσει για έναν και μόνο λόγο: δεν είναι δυνατόν η χώρα να άγεται και να φέρεται με τον τρόπο που γίνεται σήμερα, να εκβιάζεται επανειλημμένα και κατά συρροή, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια).