Πολλά έχουν… μαζευτεί στα ελληνο-τουρκικά και ίσως θα πρέπει να τα δούμε όλοι ΣΥΝΟΛΙΚΑ – και όχι ως μεμονωμένα περιστατικά – και με τη ΔΕΟΥΣΑ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ. Γιατί προφανέστατα αποτελούν μέρος ενός γενικότερου (πολυετούς) τουρικού σχεδιασμού, που όποτε δίδεται ευκαιρία οι γείτονες το φέρνουν στην επιφάνεια και το επικαιροποιούν.
Οι συζητήσεις στη Γενεύη για την Κύπρο (άγνωστη η κατάληξή τους αλλά ακόμη πιο άγνωστο είναι το πως θα επηρεάσει το όλο θέμα την κατάσταση στο Αιγαίο), οι δηλώσεις των Τούρκων σχετικά με τις λεγόμενες πολεοδομικές παρεμβάσεις σε νησιά του Αιγαίου (οι Τούρκοι εν ολίγοις λένε πως θα πρέπει να δώσουν άδεια για να γίνεται οτιδήποτε στο ανατολικό και στο κεντρικό Αιγαίο), τα κάθε είδους καράβια που αραιά και που «κολλάνε» σε ελληνικές βραχονησίδες και αναμένουν τους Τούρκους να τα ξεκολλήσουν ή οι συνεχιζόμενες προκλήσεις του Ερντογάν είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν ένα σκηνικό που δεν είναι και ότι καλύτερο από το 1996 και μετά.
Να σημειωθούν δυο πράγματα: εμείς λέμε ότι η μόνη μας διαφορά είναι η διευθέτηση της ηφαλοκρηπίδας ενώ δεν έχουμε ασχοληθει καθόλου με την ΑΟΖ.