Δυο προσφυγές σε κάλπες που αναμένεται να καθορίσουν τις εξελίξεις στην ΕΕ γίνονται σε Ιταλία και Αυστρία. Φυσικά, μέσα στο 2017 θα γίνουν και άλλες εκλογές (σε άλλες χώρες), όμως αυτές οι δυο αποτελούν σημαντικούς σταθμούς σε όσα θα συμβούν μέσα στους επόμενους 12 μήνες στην Ευρώπη και στην Ε.Ε.
Στην Ιταλία υπάρχει το δημοψήφισμα το οποίο μπορεί να οδηγήσει οπουδήποτε τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι (Mateo Renzi). Αντικείμενο του δημοψηφίσματος οι συνταγματικές αλλαγές που επιθυμεί ο Ιταλός πρωθυπουργός να γίνουν. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι και πολλά άλλα.
Το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου χαρακτηρίζεται από τους Ιταλούς πολιτικούς παρατηρητές ως «μια από τις πιο σκληρές μάχες στην πολιτική Ιστορία της χώρας».
Τα δημοψηφίσματα – που από τη φύση τους είναι του τύπου «ναι» ή «όχι», χωρίς περαιτέρω εναλλακτικές σε απαντήσεις – το έχουν αυτό, δηλαδή εμπεριέχουν σκληρές μάχες που πολλές φορές οδηγούν σε αβυσσαλέες διαφορές που δύσκολα γεφυρώνονται μετά τη διεξαγωγή τους.
Στην Ιταλία βασικό ρόλο στην προεκλογική/προδημοψηφική περίοδο έπαιξαν οι προσωπικές προσβολές, οι διαχωρισμοί ακόμη και μέσα στα ίδια τα κόμματα και οι προσωπικές κόντρες μεταξύ των ηγετών των διαφόρων σχηματισμών που στηρίζουν το “ναι” ή το “όχι”.
Στο δημοψήφισμα υπάρχουν αλλοπρόσαλλες «συμμαχίες», που ούτε τις φαντάζονταν κανείς πριν από 2-3 μήνες. Αν και πλέον, ακόμη και πριν από το ίδιο το δημοψήφισμα λόγος δεν γίνεται για συνταγματικές αλλαγές, αλλά για αλλαγές που απαιτούνται να γίνουν στην κοινωνική πολιτική, στην οικονομία και στην πρόνοια. Δηλαδή το πράγμα πήγε ούτως ή άλλως σε άλλο επίπεδο.
Τα αποτελέσματα θα βγουν αφού περάσει η Κυριακή, δεδομένου του γεγονότος ότι οι κάλπες θα κλείσουν στις τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδας).
Απ’ την άλλη, στην Αυστρία στις προεδρικές εκλογές αναμετρώνται – όπως ορθώς έγραψε ένα ευρωπαϊκό ηλεκτρονικό περιοδικό – «ο ευρωπαϊκός υπερσυντηρητισμός με γραβάτα και μια αριστερά που ακόμη ψάχνει ταυτότητα».
Ο ακροδεξιός Χόφερ αντιπαρατίθεται με τον βαν ντερ Μπέλεν (υποψήφιο του κόμματος των Πρασίνων), σε μια αναμέτρηση που μπορεί να αποτελέσει την απαρχή ενός ντόμινο παρόμοιου με το ντόμινο που είχε ζήσει η Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1980, με την επικράτηση των Σοσιαλιστών σε πάρα πολλές χώρες. Μόνο που τώρα οι γενικότερες συνθήκες και προοπτικές δεν είναι και τόσο καλές όσο ήταν τότε.
Η πολιτική στην Ευρώπη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθορίζεται πλέον ξεκάθαρα από τρεις σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την ψήφο των πολιτών της: την οικονομική κρίση, το προσφυγικό και την ξενοφοβία που μεταφράζεται σε εθνικιστικά σύνδρομα.
Σε κάθε χώρα της ΕΕ (που τώρα πληρώνει τα λάθη όσων την έφεραν στο σημερινό της χάλι) τα ίδια ισχύουν και είναι αυτά που θα αποτελούν την ατζέντα των εκλογικών αναμετρήσεων.
- Η ανικανότητα να δημιουργηθεί το αίσθημα της «Ένωσης» στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
- η έλλειψη αλληλεγγύης στο πλαίσιο της ΕΕ,
- οι κατά το δοκούν χειρισμοί και παιχνίδια των χωρών μελών στα διεθνή
- και κυρίως η ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους που οι πολιτικοί άφησαν να επέλθει (φορτώνοντάς την στην οικονομική κρίση που τα ιδιωτικά συμφέροντα και τα κοράκια έστησαν με σκοπό να κερδίσουν στις πλάτες του κόσμου και των κρατών)
δημιουργούν στους ψηφοφόρους – πολίτες μια αποστροφή σε οτιδήποτε το «ευρωπαϊκό» και τους στέλνουν στην αγκαλιά πολιτικών σχηματισμών και υποψηφίων που ευαγγελίζονται ότι όλα θα λυθούν αν οι χώρες κλειστούν ξανά στον εαυτό τους.
Η εκλογική αναμέτρηση στην Αυστρία είναι σημαντική, έχει βαρύτητα για τη συνέχεια αλλά και για τις εντυπώσεις που θα προκαλέσει στο σύνολο των Ευρωπαίων ψηφοφόρων.