Σε δίνη παραλογισμού, εθνικιστικού παροξυσμού και ευθείας αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας έχει εισέλθει η Τουρκία (ειδικά μετά το γιαλαντζί πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 και την επικράτηση του Ερντογάν).
Τόσο ο Ερντογάν όσο και η αντιπολίτευση στη γείτονα χώρα (που αμέσως μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια ανατροπής του επίδοξου σουλτάνου έσπευσε να δηλώσει διάφορα για την πολιτική κατάσταση και να τον στηρίξει με κάθε τρόπο) έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα που από ότι φαίνεται ξεπερνά τα σύνορα της Τουρκίας που θέλει να τα αλλάξει κιόλας!
Οι Τούρκοι είναι γνωστό (ας μην επαναλαμβανόμαστε συνεχώς) πως έχουν την τάση να εξάγουν τα εσωτερικά τους προβλήματα και να αναζητούν εξωτερικούς εχθρούς για να καλύψουν όσα συμβαίνουν μέσα στη χώρα τους. Πάντα είχαν και εξακολουθούν να έχουν μια πραγματικά κολοβή δημοκρατία. Από την εποχή ακόμη του Μουσταφά Κεμάλ αλλά και λόγω της εμπλοκής του στρατού στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας για δεκαετίες.
Τώρα με τον Ερντογάν, ειδικά από το καλοκαίρι και μετά, το πράγμα φτάνει σιγά-σιγά στα άκρα. Οι μαζικές διώξεις που ανερυθρίαστα και χωρίς αναστολές ασκούνται σε όσους θεωρούνται αντίθετοι σε ότι βαφτίζεται «εθνικό» κάπως θα πρέπει να καλυφθούν και να… ξεχαστούν από τον λαό (δηλαδή μια κατάσταση που θυμίζει χούντες, μακαρθισμό στα χειρότερά του και άλλες παρόμοιες καταστάσεις και καθεστώτα).
Υπάρχει λοιπόν καλύτερη λύση για να υπνωτιστεί το πόπολο από την εφεύρεση ενός «εθνικού σκοπού»;;; Όχι !! Καλή λύση είναι, και καλή ευκαιρία για τους Τούρκους να υιοθετήσουν επιθετική ρητορική για ανάκτηση νησιών και βραχονησίδων στο Αιγαίο που τους τα… έκλεψε η Ελλάδα, καλή ευκαιρία να βγάλουν στο φόρα ένα «νέο» πρόβλημα στην Κύπρο (ασχολούνται πλέον ακόμη και με τη σημαία του νησιού, που υιοθετήθηκε πριν από την εισβολή στο πολύπαθο νησί), καλή λύση να κάνουν επεμβάσεις αλά τούρκα στη Συρία και αλλού με πραγματικό σκοπό την ανάσχεση των Κούρδων (αλλά με πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών).
Η κατάσταση είναι δύσκολη για τη χώρα μας, λόγω της Επιτροπείας που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Σε κάθε τομέα. Είμαστε με την πλάτη στον τοίχο κι ας μη θέλει η πολιτική ελίτ της χώρας μας να το παραδεχθεί ευθέως. Επειδή τα Μνημόνια που έχει ψηφίσει δίνουν το δικαίωμα στους «σωτήρες» μας να παρεμβαίνουν οπουδήποτε. Οι δικοί μας ακόμη βλέπουν «μοναδικές» λύσεις στα σχέδια των «σωτήρων» και αυτό μας λένε όπου σταθούν και όπου βρεθούν!!!
Οι Τούρκοι απ’ την άλλη μεριά δεν είναι κορόιδα: θεωρούν πως έχουν βρει την ευκαιρία που συνεχώς αναζητούν, επειδή η Ελλάδα την εποχή αυτή είναι στημένη (και με δικές της ευθύνες) στη γωνία. Οπότε ανακινούν θέματα που είτε δεν υπάρχουν ή που τα είχαν (υποτίθεται) «ξεχάσει» και τα θυμήθηκαν εσχάτως.
Εμείς οφείλουμε ένα και μόνο πράγμα: να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα, να έχουμε τα μάτια ανοιχτά και να είμαστε όλοι μαζί. Οφείλουμε επίσης να απομονώσουμε τις ακραίες φωνές που (όπως και στην Τουρκία, όμως για άλλους λόγους εκεί) βρήκαν εύφορο έδαφος σε έναν λαό που είναι εξαθλιωμένος οικονομικά λόγω των Μνημονίων αλλά και κατ’ επανάληψη εξαπατημένος πολιτικά και ιδεολογικά.
Οφείλουμε να έχουμε το νου μας εντός (για να μην χωριστούμε από μόνοι μας, γιατί αυτή την κακιά συνήθεια την έχουμε στις δύσκολες στιγμές μας…) και εκτός (για να μην μας ταϊσουν κουτόχορτο και μας βάλουν να χωριστούμε), γιατί η διεθνής κατάσταση γενικότερα αλλά και η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο ειδικότερα είναι εξαιρετικά δύσκολη και ρευστή.