Να ‘μαι και εγώ στις οθόνες σας. Κυριακή αυτή τη φορά.
Μια Δευτέρα βγαίνω, μια Τρίτη, μια Παρασκευή μεταμεσονύκτια σαν το βρικόλακα. Σας το ξεκαθάρισα όμως. Εγώ είμαι φαντομάς και εμφανίζομαι όποτε θέλω. Γράφω όταν έχω έμπνευση και διάθεση και εννοείται ότι δεν μπαίνω σε καλούπια. Ποια γυναίκα άλλωστε μπαίνει; Κι όποιος άντρας ισχυρίζεται ότι το έχει επιτύχει αυτό, είναι βαθιά νυχτωμένος! Νομίζει ότι το χει καταφέρει. Συγγνώμη αγόρια, αλλά αυτή είναι η αλήθεια (όσο πικρή κι αν είναι).
Πάμε στα δικά μας τώρα… και θα αρχίσω από τα γενέθλια της Περισκόπησης. Γιατί ως γνωστό αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει.
Και για να κολακευτεί ο ιδιοκτήτης της και να συνεχιστεί η συνεργασία μας (γράφω «ιδιοκτήτης» γιατί όποτε τον αποκαλώ στο τηλέφωνο «αφεντικούλη» τα παίρνει και τον πιάνουν τα διαόλια του). Εννέα χρόνια πέρασαν από την πρώτη ανάρτηση της Περισκόπησης. Δεν την παρακολουθώ από την πρώτη μέρα, αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά είναι σαν να το κάνω, αφού αν ρίξω μια ματιά στις πρώτες αναρτήσεις, μια στη μέση και μια τώρα, το ύφος ίδιο είναι. Μπόι έριξε μόνο και έβαλε κιλά, λόγω ηλικίας. Από χαρακτήρα; Ίδια και απαράλλαχτη η Περισκόπηση. Της εύχομαι λοιπόν να τα χιλιάσει και να συνεχίσει να γράφει για τον κόσμο ανεπηρέαστη από εξωτερικούς παράγοντες και πάντα με το ίδιο ύφος.
Τη Δευτέρα που πέρασε έγινε η προβολή του ντοκιμαντέρ 722ΤΜΧ του Γιάννη Κουφονίκου (ο οποίος έμαθα πως πήρε απευθείας άδεια από τον Μουζάλα για το γύρισμα του) στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβούλιου Αλεξάνδρειας. Ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο εκθειάστηκε από τους ίδιους τους πρόσφυγες (είναι βασικό αυτό να το ξέρετε) η καλή δουλειά που έγινε ως προς το θέμα αυτό από όλους τους εμπλεκόμενους. Καλή δουλειά, εξαιρετική: από το δήμο, από τους στρατιωτικούς που τιμάνε τη στολή τους με όλα αυτά που κάνουν, από τους διαφόρους φορείς και εθελοντές. Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ τους κατοίκους της περιοχής, που αγκάλιασαν με κάθε τρόπο τους ανθρώπους αυτούς και που είχαν μαζέψει μεγάλες ποσότητες βοήθειας σε διάφορα σημεία, όταν το πρoφυγικό ήταν ακόμη στην αρχή του. Έγινε επίσης αναφορά στο πρόβλημα που παρουσιάστηκε ως προς την ένταξη των προσφυγόπουλων σε σχολεία και αισθάνθηκα κάπως άσχημα, το λέω. Αλλά έτσι ακριβώς δεν έγινε και γίναμε ρεζίλι πανελλαδικά; Κι από όσο γνωρίζω τα παιδιά αυτά δε φοιτούν ακόμη πουθενά.
Επιστροφή στα δημοτικά και στο Δήμαρχο. Στο Ναύπλιο διαβάζω πως πήγε, για μια Ελληνογερμανική διάσκεψη Δήμων, κάτι τέτοιο. Εκεί πήγε πάλι μαζί με τον δήμαρχο Νάουσας Κουτσογιάννη. Όλο ταξιδάκια ο δήμαρχος Παναγιώτης τελευταία και μάλιστα παρέα με τον Κουτσογιάννη. Αυτοκόλλητοι έχουν γίνει (τον δήμαρχο Βέροιας δεν τον παίζουν; Τρεις είναι, όλο οι δυο πάνε στα εκτός Ημαθίας). Καλά έκανες δήμαρχε. Εγώ πάντως μαζί σου είμαι. Τρελαίνομαι για ταξίδια, έστω και επαγγελματικά. Και την συνδιάσκεψη παρακολούθησες και τον καφέ σου απήλαυσες στο Ναύπλιο που είναι υπέροχο μέρος.
Σας έχω και ανασχηματισμό όπως μόνο εγώ θα σχολιάσω. Δεν θα ασχοληθώ με αυτά που είπαν όλοι. Σιγά μην καθίσω να αρχίσω τις αναλύσεις για το ποιος μένει και ποιος φεύγει (μόνο τον Φίλη ξέρω και θα σας πω). Έμενα το μάτι μου έπεσε σε μια γλυκιά και δροσερή παρουσία, τη νέα υπουργό εργασίας την Έφη Αχτσίογλου. Κάποιοι την ονομάζουν alter ego του Κατρούγκαλου. Τις συνήθειές του μην πάρει μόνο και συνεχίσει να κόβει.
Φοβερό παρουσιαστικό η υπουργός εργασίας κι ας σκούζουν όσοι μιλάνε και το μόνο στο οποίο αναφέρονται είναι το νεαρό της ηλικίας της. Τι να κάνουμε τώρα, αυτή έλαχε να γίνει υπουργός.
Η Γιαννιτσιώτισσα είναι νέα (μόλις 31 ετών), όμορφη, με τέλειες αναλογίες και πολύ μορφωμένη παρακαλώ. Και στην ορκωμοσία πήγε με μαύρο cocktail φόρεμα με δαντέλα και διαφάνεια στο μπροστινό μέρος, μικρά διαμαντένια σκουλαρίκια που λαμπύριζαν στα φλας που δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή και μαύρες γόβες με ωραίο λουράκι (κάτι σαν μπαρέτα) στο πάνω μέρος. Το συνολάκι ανέδειξε τη φυσική της ομορφιά και την έκανε να ξεχωρίζει. Μια όαση ήταν δεν το συζητώ. Επιτέλους αναβαθμίστηκε αισθητικά αυτή η Κυβέρνηση. Μπράβο Αλέξη. Αν έκοβες και τα μνημόνια βέβαια θα ‘σουν και ο πρώτος, άλλα…
Και επειδή δεν πρόκειται να γλιτώσουμε από τα μνημόνια (τουλάχιστον σύντομα) πρέπει να βρούμε τρόπο να στηριχτούμε ψυχολογικά να δούμε τη ζωή με αισιοδοξία.
«Αν είσαι σπίτι τότε ετοιμάσου για Χαβάη», λέει το τραγούδι. Ας πάμε λοιπόν και εμείς στη δίκια μας Χαβάη. Που δεν είναι απαραίτητο να είναι ένας προορισμός. Οι περισσότερες μπορεί να τη βρείτε στο πρόσωπο κάποιου συγγενή ή καρδιακής φίλης. Οι ελεύθερες δεν το συζητάω, ξέρετε που βρίσκεται η Χαβάη. Μην κάθεστε καθόλου κορίτσια. Αρκεί να θέλετε να τη βρείτε βέβαια. Θυμηθείτε όμως ότι μέρα που περνάει δεν ξαναγυρνάει.
Να έχετε όλοι μια υπέροχη εβδομάδα…
Φιλιά
Υ.Σ. Μην ξεχνάτε να χαμογελάτε.
