“Παρασκήνιο”, “αποκλειστικές” πληροφορίες, “συγκλονιστικές” εξελίξεις και πολλά τέτοια ωραία υποτίθεται πως κυριαρχούν το τελευταίο διάστημα στην τοπική πολιτική επικαιρότητα. Είναι όμως έτσι ή όχι;;
Ο μέσος δημότης, έχει σιχαθεί τα “παρασκήνια” της πλάκας και τις όποιες “διεργασίες” (που πολλές φορές υποδαυλίζονται και από ορισμένους που είναι εκτός νυμφώνος). Με τον ίδιο τρόπο που έχει σιχαθεί την ατέρμονη υπερβολή και τις γιαλαντζί “μιντιακές” φιοριτούρες.
Την αηδία και την αποστροφή του μέσου δημότη για τέτοια καραγκιοζλίκια θα πρέπει να την αντιληφθούν κάποια στιγμή όσοι ασχολούνται με τα κοινά – είτε είναι άνθρωποι με πολιτική θέση, είτε έχουν κάποια άλλη σημαίνουσα θέση στον δημόσιο βίο, είτε το παίζουν μεγαλοεκδότες και μηντιάρχες.
Τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα, αρκεί να τα δει κάποιος λίγο σε βάθος. Προς το παρόν υπάρχουν μόνο ψίθυροι, υπονοούμενα, κουτσομπολιά επιπέδου τηλεοπτικού πρωινάδικου, επιτηδευμένες ασάφειες και φυσικά ατέλειωτη σπέκουλα. Επί της ουσίας τίποτε.
Ας ξεκινήσουμε και ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σε τρία θέματα της τοπικής επικαιρότητας:
Δημοτικό έντυπο και «αντιδράσεις»:
Το τελευταίο διάστημα έχουν ακουστεί πολλά για την πρόθεση της διοίκησης του Δήμου και του δημάρχου Γκυρίνη προσωπικά να προχωρήσει η επανέκδοση δημοτικού εντύπου αλλά και για υποτιθέμενες αντιδράσεις από συγκεκριμένα μέλη της ομάδας της πλειοψηφίας.
Τα περισσότερα από όσα κυκλοφορούν τον τελευταίο μήνα, κυρίως με τη μορφή κουτσομπολιού, φαίνεται τελικά πως στερούνται σοβαρής βάσης. Ανεπίσημα και στο πλαίσιο συζητήσεων σίγουρα θα υπήρχαν και διαφωνίες. Με τις διαφωνίες και τη σύνθεση των διαφορετικών απόψεων πάνε μπροστά οι καταστάσεις. Αλλιώς θα ήμασταν Βόρεια Κορέα. Επίσημα όμως δεν υπάρχει καμιά αντίδραση, αφού στο… ξέφωτο δεν έχει βγει κανένας και να πει ξεκάθαρα, με σαφή και επίσημο τρόπο την (εικαζόμενη και διακινούμενη από τρίτους έως τώρα) άποψή του.
Επίσης πολλά διακινούνται και από κάποιους εκτός της δημοτικής ομάδας της πλειοψηφίας, «καλοθελητές» ή άλλους των οποίων τα συμφέρονται θίγονται εμφανώς και για το λόγο αυτό έχουν επιλέξει είτε να διακινούν διάφορα αστήρικτα είτε να «χτυπάνε το σαμάρι γιατί δεν μπορούν να χτυπήσουν το γαϊδούρι». Με το θέμα αυτό όμως θα ασχοληθούμε περισσότερο άλλη στιγμή.
Εκλογές του… 2019 και παρατάξεις:
Ένα δεύτερο θέμα που ακούγεται (αυτό όχι εσχάτως, απλά οι αναφορές έχουν πυκνώσει τελευταία) έχει να κάνει με το 2019 και τις δημοτικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες για τη χρονιά εκείνη.
Λογικότατο και καθ’ όλα θεμιτό είναι ο καθένας να έχει τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Το παράλογο και ανεπίτρεπτο όμως είναι οι φιλοδοξίες αυτές να αποτελούν τροχοπέδη και να υπονομεύουν τις όποιες προοπτικές και την εργασία των υπολοίπων που συγκροτούν μια παράταξη που έχει αναλάβει με την ψήφο του κόσμου να διοικήσει το Δήμο Αλεξάνδρειας. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για την παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης, γιατί και εκεί μέσα υπάρχουν φαινόμενα και κινήσεις που υπονομεύουν τη συνοχή της παράταξης. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό σημαίνει το εξής απλό: όσοι κινούνται με… προοπτική 2019 γράφουν τον κόσμο που ψήφισε τη συγκεκριμένη ομάδα στην οποία ανήκουν στα παλιά τους τα παπούτσια (για να μην πω τίποτε άλλο).
Αν ο Γκυρίνης επιλέξει να κατέβει ξανά το 2019 και να διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και πρόβλημα. Αντίστοιχα, προσωπικό θέμα και πρόβλημα του καθενός είναι αν κάποιος δημοτικός σύμβουλος αποφασίσει να προχωρήσει στη διεκδίκηση της δημαρχίας.
Παύει όμως να είναι προσωπικό θέμα είτε του Γκυρίνη είτε οποιουδήποτε συμβούλου, όταν η πρόθεση (εκφρασμένη δημόσια ή όχι) λειτουργεί σε βάρος του συνόλου των κατοίκων του Δήμου και στέλνει πίσω πολλά πράγματα που θα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν ή που είναι προγραμματισμένα να γίνουν και πιθανόν να καθυστερήσουν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει απόλυτα αυτό με το τρένο. Ο οποιοσδήποτε, όποια θέση κι αν κατέχει, έχει να επιλέξει μεταξύ δυο συμπεριφορών:
- ή μένει επάνω στο τρένο, σταματάει τη μουρμούρα και εργάζεται μαζί με τους υπόλοιπους ώστε να λειτουργήσουν κάποια πράγματα τα οποία υποτίθεται πως θα έκαναν όλοι μαζί
- ή κατεβαίνει απ’ το τρένο άμεσα, με σκοπό να ακολουθήσει τον προσωπικό δρόμο που χάραξε, αναφέροντας ξεκάθαρα τις πολιτικές του προθέσεις για το μέλλον αλλά κυρίως αναφέροντας τους λόγους που τον οδήγησαν στο να κατέβει από το τρένο.
Τόσο απλά και όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα ακούμε βερεσέ, γιατί είναι ανάξια αναφοράς.
Πρώην Δήμος Μελίκης:
Ένα τρίτο που έχει μπει στο παιχνίδι της «ενημέρωσης» τις τελευταίες ώρες είναι αυτό που σχετίζεται με τον πρώην Δήμο Μελίκης και όσα συνέβαιναν εκεί στην προ Καλλικράτη εποχή.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα αποφύγουμε να κινηθούμε στη λογική του «κάποιος μου είπε κάτι για εκείνη την περίπτωση…» κλπ κλπ και θα πρέπει να αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις για το θέμα.
Η Δικαιοσύνη έχει αναλάβει εδώ και καιρό το θέμα και αυτό που απομένει είναι οι επίσημες ανακοινώσεις σχετικά με το τι ακριβώς βρέθηκε (αν βρέθηκε κάτι μεμπτό και αξιόποινο) και αν φυσικά πρόσωπα τα οποία σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους κατείχαν θεσμικές ή υπαλληλικές θέσεις έχουν ευθύνες για συγκεκριμένα πράγματα.
Θεωρώ πως μέχρι τότε οποιαδήποτε επιπλέον αναφορά στο θέμα είναι άνευ ουσίας. Άλλωστε κάποια πράγματα έχουν ήδη ακουστεί (ανεπίσημα) εδώ και πολύ καιρό, από τα τέλη Αυγούστου – δείτε για παράδειγμα ΕΔΩ, οπότε η ανούσια επανάληψή τους δεν έχει να προσφέρει και τίποτε το καινούργιο, ούτε θα μας κάνει «σοφότερους»!