Α, όλα κι όλα, να το ξέρετε (και εσείς που διαβάζετε και οι άλλοι που με φιλοξενούν): το ραντεβού δεν είναι τακτικό, προγραμματισμένο. Θα τα λέμε με ακανόνιστη συχνότητα, και θα με βρίσκετε ξαφνικά στις οθόνες σας.
Λίγες μέρες πέρασαν από το προηγούμενο ραντεβού μας και μου λείψατε, να το ξέρετε. Αλλά πάλι πρέπει να θυμηθώ ότι έπιασαν οι κεραίες μου αυτό το διάστημα, γιατί υπάρχει και μια αξεπέραστη δυσκολία: δε γίνεται να κυκλοφορώ με σημειωματάριο και φωτογραφική στο χέρι. Προσπαθώ να τα αποθηκεύω στο μυαλό μου αλλά ξεχνώ. Είναι και η μέση ηλικία στο προσκήνιο βλέπετε… Πάντως σίγουρα μπορεί να τύχει και να είμαι αυτή που πίνει τον freddo espresso της στο διπλανό τραπέζι.
Ας ξεκινήσω λοιπόν με δυο περιπτώσεις στις οποίες διακρίθηκε ο τόπος μας. Μια αθλητική, μια πολιτικο-περιβαλλοντική.
Συγχαρητήρια στην Γεωργία Γκουγκούδη, η όποια κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο 1 διεθνές τουρνουά Ελληνορωμαϊκής και ελευθέρας πάλης στη Σερβία. Τι σας έλεγα την προηγούμενη φορά ότι πρέπει να πρέπει να ενισχυθούν και άλλοι αθλητικοί σύλλογοι πέραν των ποδοσφαιρικών; Ιδού η ζωντανή απόδειξη… το χρυσό μετάλλιο της Γεωργίας.
Πάμε τώρα στην πρωτεύουσα. Την οποία επισκέπτομαι με την πρώτη ευκαιρία, όποτε βολέψει. Δουλειές, βόλτα να δω τις παλιές φίλες να κουτσομπολέψουμε πως έγινε ο ένας που του έπεσε το μαλλί, ο άλλος που έβαλε 15 κιλά και έγινε αγνώριστος κλπ κλπ. Τα ξέρετε αυτά, κοινωνικός σχολιασμός υψηλών προδιαγραφών, που μόνο γυναικείες παρέες μπορούν να κάνουν…
Στην πρωτεύουσα – που όσο πάει και χειροτερεύει, δεν είναι όπως την άφησα την εποχή που σπουδάζαμε όλες μαζί εκεί κάποτε – έγινε η απονομή των BEST CITY AWARDS 2016. Όπως όλοι θα ξέρετε δυο Δήμοι της Ημαθίας (Αλεξάνδρεια και Νάουσα) βραβεύτηκαν.
Ο Δήμος Αλεξάνδρειας απέσπασε το ασημένιο βραβείο για την αγορά 2 ηλεκτροκινήτων οχημάτων. Τα εν λόγω οχήματα αυτά χρησιμοποιούνται για διεκπεραίωση υποθέσεων του δήμου και γίνεται όπως καταλαβαίνετε εξοικονόμηση χρημάτων που μπορούν να καλύψουν άλλες ανάγκες των πολιτών. Το σωστό να λέγεται φίλοι μου. Ήταν πολύ έξυπνη κίνηση η αγορά αυτή παραδεχτείτε το και εσείς της αντιπολίτευσης. Αυτό πάντως που με έκανε εντύπωση ήταν η υποδοχή του Κουτσογιάννη της Νάουσας στη σκηνή (μπράβο και στη Νάουσα!). Η Κογεβίνα τον υποδέχθηκε ιδιαίτερα ενθουσιασμένη. Γνωρίζονται από παλιά ή εμένα μου φάνηκε;
Επιστροφή στην Αλεξάνδρεια: μην παίρνεις θάρρος δήμαρχε για τα εύσημα που απέδωσα, γιατί αν πέσει στην αντίληψη μου κάτι στραβό θα το πω, να το ξέρεις. Είμαι ακριβοδίκαιη και μου αρέσει να αποδίδω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Καμαρώνει στη φωτό που κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ ο κύριος Παναγιώτης (φορά τη γνωστή επική ριγέ γραβάτα που φορούσε τη μέρα του απολογισμού). Και πώς να μην καμαρώνει; Ολόκληρο ασημένιο πήραμε πανελλαδικά. Με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Άκουσέ με όμως δήμαρχέ μας: επίσκεψη στην Αθήνα δε γίνεται χωρίς και μια βολτίτσα. Την επομένη φορά που θα κατεβείς στην πρωτεύουσα δήμαρχε σου συστήνω ανεπιφύλακτα μια βόλτα στο Κολωνάκι που είναι old time classic. Φρεντάκι σπέσιαλ στο Da cappo στην πλατεία. Δεν υπάρχει καλύτερη ψυχοθεραπεία να το ξέρεις.
Αλλά το πιο σωστό που θα μπορείς να κάνεις εκεί θα είναι να διεκπεραιώσεις και μια υπόθεση που στην συνιστώ: επίσκεψη στην Πατριάρχου Ιωακείμ και απαραίτητη στάση για σούσι στο Yoko Sushi & Bento. Καταπληκτικό σούσι που ετοιμάζει μπροστά σου ο Γιαπωνέζος σεφ, αφού το μαγαζάκι είναι μια τρύπα αλλά είναι μέσα στα 6 καλυτέρα street food της πόλης. Έξαλλου το σούσι είναι και διαιτητικό επειδή παρατήρησα ότι πήρες μερικά κιλάκια εσχάτως. Καλοί οι πατροπαράδοτοι μεζέδες αλλά προσθέτουν κιλά. Φιλικά σου το λέω, μη με παρεξηγείς. Έξαλλου, και να θέλεις, που να βρεις σούσι στην Αλεξάνδρεια; Σαν να ψάχνεις νερό στην έρημο Σαχάρα.
Είπα παρέλαση ε; Επέτειος του ΟΧΙ. Δεύτερη φορά μέσα σε 10 μέρες παρέλαση στην Αλεξάνδρεια. Ευκαιρία για ξεκούραση και βόλτα (κολλάει και τριήμερο και στην προ κρίσης Ελλάδα δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάνε ένα τριημεράκι κάπου οι περισσότεροι Έλληνες). Αλλά πλέον μια βόλτα στη Βετσοπούλου ή στον πεζόδρομο στη Βέροια είναι αρκετή, μην πω πολυτέλεια..
Η παρέλαση είναι τεράστιο πρόβλημα για εμάς τις γυναίκες. Οι αναγνώστριες το ξέρουν καλά αυτό, το ζουν στο πετσί τους. Ιδίως τις επώνυμες.
Τι εννοώ; Μέσα σε δέκα μέρες, και με καιρό που ακόμη είναι ασταθής, αναγκαστήκαμε να ψάξουμε καλά μέσα στις ντουλάπες μας και να ντυθούμε για την περίσταση. Εννοείται πως δεν θα φορέσουμε τα ίδια με τη μέρα της Απελευθέρωσης! Άντε βρες τι θα φορέσεις και σκέψου ποια θα μπορεί να θυμάται τι φόρεσες για να βγεις εκτός του οπτικού της πεδίου. Η απελευθέρωση της Ημαθίας είναι κοντά είναι με την 28η. Πονοκέφαλος σας λέω…
Πάμε τώρα πάλι στους επισήμους. Ο Δήμαρχος ήταν πάλι πολύ σοβαρός. Επίτηδες το κάνουν και τον βάζουν να καθίσει με τους ιερωμένους; Όλοι καθόταν απ’ τη μια πλευρά μαζί και αυτός από την άλλη με τους ιερείς. Σκέτο μαρτύριο δηλαδή. Έλεος ρε παιδιά, λυπηθείτε τον. Στις 25 Μαρτίου για στριμωχτείτε λίγο δίπλα του.
Μπρουσκέλης, Δελιόπουλος με όμορφα κοστούμια και δίπλα ο πρόεδρος Μενέλαος. Με γραβάτα αυτή τη φορά! Ακολούθησε είδα τη συμβουλή μου. Κeep going Menelaos, είσαι σε καλό δρόμο. 
Η Όλγα όαση και σήμερα με το κόκκινο σακάκι και τη μαύρη φούστα. Ταίριαζε εξαιρετικά με το φρεσκοβαμμένο και καλοχτενισμένο μαλλί της.
Εξαιρετική και η Νίκη η Καρατζιούλα. Απεσταλμένη του αντιπεριφερειάρχη για 2η ή 3η συνεχόμενη φορά στην Αλεξάνδρεια. Η Νίκη είναι σοβαρή παρουσία, που βγάζει δουλειά στην Ημαθία. Αν τη δούμε σε ψηφοδέλτιο στις επόμενες εκλογές για τη Βουλή δεν θα πρέπει να απορήσουμε. Ακούστε με που σας το λέω, θα με θυμηθείτε στις εκλογές και όταν βγουν τα αποτελέσματα.
Σήμερα θα στενοχωρήσω κάποιον λίγο αλλά συμβαίνουν αυτά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο. Μιλώ για τον Χρήστο τον Αντωνίου, τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Μην τη φοβάσαι τη γραβάτα Χρήστο μου. Σε λίγο θα φορέσει κι ο Τσίπρας, θα το δεις. Φόρα την με ένα κουστουμάκι και θα είσαι δύναμη. Νέος άνθρωπος είσαι, δε σε πήραν δα και τα χρόνια. Είπαμε, αριστερά-αριστερά, όμως στο ξαναλέω: στο τέλος θα τον δούμε το Τσίπρα με γραβάτα και εσείς οι βουλευτές θα είστε ακόμη χωρίς.
Παρατήρησα επίσης και απουσίες τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από την πλειοψηφία. Τον κύριο Σταυρή δεν τον είδα στην εξέδρα παραδείγματος χάριν. Τον στενοχώρησα φαίνεται με τη κριτική μου για το ντύσιμο του. Εγώ καλοπροαίρετα το είπα κύριε Μανώλη μας. 
Βέβαια μετά από μένα ασχολήθηκαν κι άλλοι με την εμφάνιση σου για αυτό δεν ευθύνομαι εγώ. Να τα ξέρεις.
Και κάτι τελευταίο για την παρέλαση. Η δασκάλα με το λεοπάρ φόρεμα ξαναχτύπησε με φοβερό μαύρο μίνι φόρεμα αυτή τη φορά και άσπρο γουνάκι. Όπως ήταν αναμενόμενο μονοπώλησε τα βλέμματα των αντρών. Δε θα πω το ίδιο και για μια άλλη δασκάλα (με φούστα από τούλι και γόβες τύπου Manolo Blahnik) που με θύμισε Carrie Bradshaw. Όμως η Αλεξάνδρεια δεν είναι Νέα Υόρκη. Άσε που δεν ταίριαζε το ντύσιμο αυτό με τη σημερινή επέτειο.
Νομίζω όμως ότι αυτή τη φορά το παράκανα με την πολυλογία μου και σταματώ αλλιώς θα πέσει λογοκρισία.
Ήθελα να κλείσω με τραγούδι σήμερα αλλά άλλαξα γνώμη λόγω της επετείου.
Σας φιλώ γλυκά
