Γεμάτες ήταν οι 10 μέρες που πέρασαν από τη μέρα που τα πρωτοείπαμε κορίτσια (και αγόρια) μου. Αφήστε που στην πρώτη μας επαφή έγραψα λίγα πραγματάκια για την υπεροχή μας κορίτσια για να πάρετε το στίγμα μου (στα οποία θα επεκταθούμε σε επόμενες «συναντήσεις» μας). Μέσα σε ένα δεκαήμερο όμως μαζεύτηκαν πράγματα πολλά και πρέπει να τα βάλω σε σειρά και να τα σχολιάσω.
Όλος ο ηλεκτρονικός και μη τύπος ασχολήθηκε με τον περίφημο απολογισμό της δημοτικής αρχής. Αναρτήσεις έγιναν για το πότε θα γίνει, μεταδόθηκε live στο διαδίκτυο (καλό αυτό με τις συνεδριάσεις για όσους θέλουν να τις βλέπουν αλλά κωλύονται να πάνε στο Δημαρχείο).
Και πάμε στο ζουμί τώρα.
Στον απολογισμό ο δήμαρχος εμφανίστηκε καλά προετοιμασμένος, δεν μπορώ να πω. Έκανε ανάγνωση πολλών σελίδων, γεγονός που δείχνει ότι προηγήθηκε αρκετή προετοιμασία και διατέθηκε αρκετός χρόνος στο να μαζέψει στοιχεία από τις υπηρεσίες του. Δε θα πω περισσότερα για το τι ειπώθηκε γιατί το θέμα αναλύθηκε διεξοδικά μέχρι θανάσιμης βαρεμάρας από όλα τα τοπικά ΜΜΕ τις προηγούμενες ημέρες.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η άδεια αίθουσα. Εγώ περίμενα να είναι γεμάτη, αν σκεφτεί κάνεις πόσο μεγάλος δήμος είμαστε. Μετά μην παραπονεθεί κανείς ότι δεν ενημερώθηκε για το συμβαίνει στο δήμο μας. Έτσι φίλοι μου, το σωστό να λέγεται.
Έμενα βέβαια μου κάνε εντύπωση και κάτι άλλο. Εμείς οι γυναίκες τα προσέχουμε αυτά, λες και έχουμε προσαρμοσμένο σκάνερ στα μάτια μας για να κοιτάμε άλλα πράγματα, πέραν αυτών που διακρίνουν τα ανδρικά μάτια.
Ανοίγω λοιπόν το ταμπλετάκι μου να δω τη συνεδρίαση (όχι για πολιτικούς λόγους, αλλά για καλλιτεχνικούς) και βλέπω λοιπόν το δήμαρχο μας με ένα πολύ ωραίο κοστούμι και φυσικά την ασορτί γραβάτα που του ‘δίνε κι ένα αέρα υπεροχής. Εξαιρετική επιλογή η γραβάτα κύριε Παναγιώτη μας. Έγραψε.
Είδα την κυρία Μοσχοπούλου που είναι εντυπωσιακή γυναίκα ούτως ή άλλως, με ωραίο άσπρο συνολάκι, πραγματικά καλοδουλεμένο μαλλί και πολύ ωραίο ρολόι στο δεξί (μπράβο Ολγάκι μου, γιατί εκεί μέσα μόνο δυο γυναίκες είστε και στις επόμενες εκλογές ας κοιτάξουμε εμείς οι υπόλοιπες να στηρίξουμε γυναίκες στα ψηφοδέλτια). Όαση η Όλγα μέσα στην ανδροκρατούμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου, του οποίου τυγχάνει και αντιπρόεδρος.
Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κινήθηκαν σε ρυθμούς Αλέξη: με κουστουμάκι άνευ γραβάτας. Ή με αρκετά πιο χαλαρό ντύσιμο.
Ιδιαίτερα θα ασχοληθώ με τους 2 πιο διάσημους πρόεδρους της περιοχής (Μπρουσκέλη και Δελιόπουλο), γιατί έχω μια ένσταση. Νομίζω ότι είναι πολύ καλύτεροι με πιο casual εμφάνιση, που θα τους πηγαίνει περισσότερο, ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας αλλά και ηλικίας. Δεν σας πήραν δα και τα χρόνια. Σαραντάρηδες είστε ρε παιδιά.
Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά αλλά συστήνω στις συζύγους τους να πατήσουν λίγο πόδι στο θέμα και να μην τους αφήνουν να κάνουν του κεφαλιού τους. Να σημειώσω όμως κορίτσια ότι εγώ με τα κοστούμια στους άντρες δεν τα πάω και πολύ καλά, να το ξέρετε.
Και μια που είπα Μπρουσκέλη μου ‘ρθε στο μυαλό η άδικη κατά τη γνώμη μου αρχική επίθεση (από πανελλαδικά ΜΜΕ) κατά της συζύγου του Βάνας.
Όσοι και όσες από σας έχετε διατελέσει έστω και ένα 24ώρο σε συλλόγους γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο πρόεδρος δε λειτούργει ατομικά (εκτός αν είναι φασίστας και αυτό δεν παίζει με την περίπτωση της Βάνας) αλλά συλλογικά. Αλλιώς δεν θα τον έλεγαν και «σύλλογο».
Η κυρία λοιπόν ανακοινώσε την απόφαση του συμβούλιου που ήταν αρνητική ως προς το θέμα της ένταξης των προσφυγόπουλων στο συγκεκριμένο σχολειό. Παρερμηνεύτηκε ίσως, λέω εγώ, το ελαφρύ της μειδίαμα, αλλά σκέφτηκε κανείς πως κάποιοι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί ή μουτρωμένοι απ τη φύση τους; Μη μου πείτε πως δεν έχετε τέτοιους ανθρώπους στον κοινωνικό σας περίγυρο. Τώρα, πως καταφέραμε να γίνουμε ρεζίλι δεν το κατάλαβα. Αυτά μόνο στην περιοχή μας συμβαίνουν.
Γιατί πανελλαδικά διασύρθηκε η εν λόγω πρόεδρος (πρώην πλέον) ως ρατσίστρια και ας ήταν μέσα στους 4 γονείς που δεχόταν τα προσφυγόπουλα και που της ασκήθηκε έντονη κριτική από τους υπόλοιπους γονείς για την απόφαση της αυτή ως κηδεμόνας. Εγώ θα πρότεινα να χαλαρώσουμε όλοι μας και να προσπαθήσουμε να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση. Είναι παιδιά κι αυτά όχι ενός κατωτέρου θεού και έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Η πολιτεία έχει μερίδιο ευθύνης που δεν ενημέρωσε έγκαιρα τον κόσμο και που δεν έκανε τις απαραίτητες κινήσεις. Αλλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε της τελευταίας στιγμής πάντα, δε συμφωνείτε;
Κι εκεί που έπαιζε σε όλη την Ελλάδα ότι η Αλεξάνδρεια είναι μια ακόμη ελληνική πόλη που διακατέχεται από ξενοφοβικές ή ρατσιστικές τάσεις, που δεν θέλει τα παιδιά των ξένων, έρχεται ο από μηχανής θεός όπως στο αρχαίο θέατρο και ανατρέπει εντελώς σε τοπικό επίπεδο το σκηνικό.
Ποιος;; Μα ποιος άλλος;
Για αρχαίο θέατρο μιλάμε, για πολιτισμό. Άρα μιλάμε για τον πρόεδρο της ΚΕΔΑ Στέφανο Δελιοπουλο. Που έστησε μια Γιορτή Πίτας μούρλια.
Άρτια οργάνωση εκ μέρους της ΚΕΔΑ, ο ίδιος παρών από το πρωί να πηγαίνει πάνω-κάτω στη Βετσοπούλου σαν το Βέγγο, να ρίχνει νωρίτερα την εξαιρετικά ευφυή ιδέα των τριών επάθλων για τα καλυτέρα στολισμένα περίπτερα (συγχαρητήρια στους νικητές) και πλήθος κόσμου να βολτάρει στη Βετσοπούλου και να τσιμπολογάει πίτες και μπορεκάκια.
Κατά τη γνώμη μου η φετινή γιορτή είχε τον περισσότερο κόσμο. Ο καιρός σύμμαχος (απίστευτη ζέστη ως αργά το βράδυ, τον αγαπά ο Θεός τον Δελιόπουλο δεν εξηγείται Οκτώβριο μήνα) και ο κόσμος από την ευρύτερη περιοχή βρήκε την ευκαιρία να διασκεδάσει, να γευτεί πεντανόστιμες πίτες και άλλα συναφή εδέσματα και να αποδράσει κανά δίωρο από την καθημερινότητά του.
Όπως κάθε χρόνο βέβαια δόθηκε και μια μάχη, η μάχη της πίτας. Αντίπαλοι οι πίτες και ο κόσμος. Νικητής ο κόσμος αφού σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς τα εδέσματα στους πάγκους έμειναν για 7 λεπτά περίπου απ’ τη στιγμή που έδωσε το σύνθημα ο Γκυρίνης. Δούλεψε πολύ σακούλα και φέτος. Κάποιοι τρώνε ακόμη πίτες στο σπίτι, να το ξέρετε….
Πέρα απ’ αυτό ήταν μια πολύ όμορφη γιορτή που μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πόλη της Αλεξάνδρειας και να κάνει το Δήμο μας γνωστό πανελληνίως. Και μακάρι να καθιερωθούν και άλλες γιορτές τέτοιου τύπου, για να συγκεντρώνονται όλοι οι σύλλογοι του Δήμου μαζί.
Έγραψα πολλά σήμερα, το ξέρω ότι ίσως σας κούρασα. Αλλά έπρεπε να συμπυκνώσω σε 10 αράδες τεκταινόμενα δυο εβδομάδων!
Ανανεωνω το ραντεβου μας για την επομένη εβδομάδα.
Ως τότε να είστε καλά, να είστε ο εαυτός κι αν κάτι πάει στραβά, ε, τότε χαμογελάστε και εσείς στραβά.
Πολλά φιλιά κορίτσια (και αγόρια)
Ηλέκτρα
