Ας είμαστε ειλικρινείς και πραγματιστές: η σύνοδος των χωρών του ευρωπαϊκού νότου είναι – αν ευδοκιμήσουν οι προσδοκίες – ένα καλό (πρώτο) βήμα για να γυρίσει η ΕΕ στις βάσεις της και να ξεκινήσει να βλέπει πρώτα τον πολίτη-άνθρωπο και μετά τους αριθμούς.
Όμως η σύνοδος στο Ζάππειο έδειχνε την ίδια ακριβώς στιγμή το χάσμα που υπάρχει εντός της ΕΕ, η οποία επιμένει να κοιτάει πρώτα τους αριθμούς και τα οικονομικά στοιχεία. Και αυτό γιατί από τη μια είχαμε τη συνάντηση στην Αθήνα και τις ίδιες ώρες είχαμε απ΄ την άλλη και το άτυπο Eurogroup στη Μπρατισλάβα. Που εκφράζει όσο τίποτε άλλο την κυρίαρχη σήμερα οπτική για την ΕΕ, τη γερμανική οπτική των πραγμάτων, που έχει και αυτή τους υποστηρικτές της…
(φυσικά στο Eurogroup δε λησμόνησαν να υπενθυμίσουν στην Ελλάδα ότι αν δεν ολοκληρωθεί το στύψιμο του κόσμου – και μάλιστα γρήγορα – με τα «προαπαιτούμενα», δόση δεν θα δει η Ελλάδα ούτε τον αιώνα τον άπαντα!).