Σε συνάντηση που (υποτίθεται πως) θα δώσει μια νέα ώθηση και (επίσης υποτίθεται πως) θα ήταν η έναρξη για τη «Νέα Ευρώπη» συμμετείχαν ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Θέλησαν δε να δώσουν στη συνάντηση και έναν συμβολικό – επικοινωνιακό χαρακτήρα. Για το λόγο αυτό ως τόπος της συνάντησης επελέγη το ιταλικό νησί Ventotene.
Που …κολλάει ο χαρακτηρισμός «συμβολικός – επικοινωνιακός χαρακτήρας»;;
Σίγουρα στο ότι είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα!
Αν δεν αποφασίσουν να αλλάξουν συθέμελα το σαθρό οικοδόμημα της ΕΕ (έτσι το κατάντησαν, είτε αρέσει σε κάποιους ο χαρακτηρισμός είτε όχι, αυτή είναι η αλήθεια) τότε όλη η προσπάθεια για την Ενωμένη Ευρώπη θα πάει κατά διαόλου και θα μείνει στην Ιστορία ως μια προσπάθεια που απέτυχε επειδή στην πορεία έχασε τον πραγματικό της στόχο.
Για την Ιστορία λοιπόν: στο συγκεκριμένο νησί οι εξόριστοι από τον Μουσσολίνι Ιταλοί πολιτικοί Altiero Spinelli, Ernesto Rossi και Eugenio Colorni (ο πρώτος αναφέρεται ως αυτός που το έγραψε, με τη βοήθεια των άλλων δυο) έγραψαν το καλοκαίρι του 1941 ένα κείμενο το οποίο θεωρείται μεταξύ αυτών που επηρέασε την Ευρωπαϊκή μεταπολεμική πολιτική σκέψη και μαζί με άλλα παρόμοια κείμενα οδήγησαν τελικά στη δημιουργία της ΕΚΑΧ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα) και εν συνεχεία στην ΕΟΚ και στην ΕΕ.
Αυτό που… ξέχασαν να αναφέρουν τα ΜΜΕ είναι κάτι πολύ σημαντικό που ειπώθηκε από έναν άλλο μεγάλο Ιταλό πολιτικό, τον Sandro Pertini (που και εκείνος την ίδια ακριβώς περίοδο και για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επειδή ήταν αντιφασίστας, βρίσκονταν στο ίδιο νησί):
«Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική ελευθερία χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, όπως δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς ελευθερία».*
Κι αν οι σημερινές “κεφαλές” της ΕΕ συνεχίζουν να το πάνε έτσι το καράβι και να κοιτάνε μόνο οικονομικούς δείκτες, στο τέλος θα εξαφανιστούν από την ΕΕ τα δυο πράγματα που ο Pertini ανέφερε αλλά και η ίδια η ΕΕ…
* από τον λόγο του Pertini προς το Ιταλικό Κοινοβούλιο μετά την εκλογή του στην Προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας, στις 9 Ιουλίου 1978