Την πήρε χθες την υποψηφιότητα η Χίλαρι Κλίντον και έτσι ολοκληρώθηκε το σκηνικό των ερχόμενων αμερικάνικων εκλογών. «Αντίπαλοι» (μέσα σε πολλά εισαγωγικά) λοιπόν θα είναι η Χίλαρι και ο παλιός καλός φίλος του ζεύγους Κλίντον, ο Ντόναλντ Τράμπ – η φωτό, σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, είναι από τον τελευταίο γάμο του Τράμπ.
Τι περονόσπορος έπεσε και στην ηγεσία της μόνης υπερδύναμης θα αναδειχθεί ένας εκ των δυο, αυτό είναι ένα ζητηματάκι. Ή μάλλον, μια ζητηματάρα!
Γιατί βρισκόμαστε σε μια περίοδο που είναι δύσκολη σε παγκόσμια κλίμακα, με άπειρα προβλήματα:
τοπικοί πόλεμοι και άπειρα ανοιχτά μέτωπα, τρομοκρατία, πολιτική αστάθεια σε διάφορα σημεία του πλανήτη, οικονομική κρίση (στημένη ή όχι, ας μην ξαναμπούμε στην ίδια ατέρμονη συζήτηση γιατί δεν είναι της στιγμής), προσπάθεια σε παγκόσμιο επίπεδο να προχωρήσει η περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών κλπ κλπ κλπ.
Και η γκαντεμιά στην ιστορία αυτή είναι συγκεκριμένη: όποιος κι αν εκλεγεί στις ΗΠΑ, θα είναι μια από τα ίδια. Σα να βάζεις ελέφαντα να σε περάσει μέσα από ναρκοπέδιο με ασφάλεια!
Ο ένας (αν κάνει αυτά που λέει πως θα κάνει) είναι για δέσιμο και τα πράγματα στη διεθνή σκακιέρα θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο. Η άλλη είναι μέρος ενός συστήματος που από «πρώτη κυρία»-σύζυγο του αγαπημένου παιδιού του συστήματος την έκανε – με τις ψήφους του κόσμου φυσικά, όχι με το ζόρι – γερουσιαστή, μετά υπουργό και πλέον υποψήφια πρόεδρο.
σημείωση: όχι πως στα καθ’ ημάς έχουμε τις ηγετικές εκείνες πολιτικές φυσιογνωμίες που πραγματικά μπορούν να κάνουν τη διαφορά ή που να έχουν (έστω) μια στοιχειώδη ομοιότητα (στις ικανότητες) με παλιούς πολιτικούς. Όμως αυτοί οι δυο, ο ένας από τους δυο δηλαδή που θα εκλεγεί, θα αποφασίζουν για την τύχη του πλανήτη…