«Αξιοποιήσεων» συνέχεια – στο πλαίσιο των Μνημονιακών πολιτικών (εις το όνομα των οποίων εδώ και χρόνια γίνονται και άλλα πράγματα, όπως κλείσιμο σχολείων, μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις φορολογίας κλπ κλπ κλπ) – με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ τη φορά αυτή στο κάδρο.
Ενώ ο προηγούμενος διαγωνισμός για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είχε κηρυχθεί άγονος (αφού δεν ενδιαφέρθηκε τότε πραγματικά κανείς), τώρα εμφανίστηκε ενδιαφερόμενος που υπέβαλε δεσμευτική προσφορά για την απόκτηση του 100% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Η εξέλιξη αυτή ενεργοποιεί αυτόματα τη διαδικασία που προβλέπεται.
Που είναι τώρα το παράξενο;; Μα στο ότι ο μόνος που υπέβαλε δεσμευτική προσφορά για να πωληθεί η κρατική ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι μια άλλη (ξένη) κρατική εταιρία σιδηροδρόμων.
Η Ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane SpA, μια εταιρία που σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία του 2015 είναι η 5η εταιρία στην Ιταλία από πλευράς αριθμού εργαζομένων και η 13η όσον αφορά τον κύκλο εργασιών.
Τώρα, πως γίνεται και σε πολλές άλλες χώρες διάφορες κρατικές εταιρίες πήγαν και εξακολουθούν να πηγαίνουν καλά και έχουν καταφέρει και αγοράζουν και εκτός (η συγκεκριμένη εταιρία έχει παρουσία μέσα από διάφορα εταιρικά σχήματα σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως στη Γερμανία ή στη Γαλλία) ενώ οι ελληνικές κρατικές με παρόμοιο ή άλλο αντικείμενο βούλιαξαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο και πλέον πωλούνται, ε, αυτό είναι ένα θέμα.