Εκτός και εκτός Τουρκίας είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν αλλαγή προσώπου και σίγουρα όχι αποσταθεροποίηση και χάος γιατί παίζονται πολλά, ειδικά στη Μέση Ανατολή – Όλοι περιμένουν που θα κάτσει η μπίλια, αλλά θα στηρίξουν Εντρογάν αν δουν ότι δεν θα επικρατήσουν οι στρατιωτικοί που στασίασαν και τον “προειδοποίησαν”.
Απόπειρα ανατροπής του Ταγίπ Ερντογάν εκδηλώθηκε το βράδυ της Παρασκευής 15 Ιουλίου και μετά από αρκετές ώρες είναι ακόμη ασαφές τι συνέβη και τι συμβαίνει.
Η κατάσταση στην Τουρκία ήταν τεταμένη μέχρι το πρωί του Σαββάτου, η όλη ιστορία είναι περίεργη (μοιάζει και με προειδοποίηση προς τον Τούρκο πρόεδρο), ο ξένος παράγοντας φαίνεται πως έπαιξε τον ρόλο του, ….
τον ρόλο τους έπαιξαν και οι πολίτες που βγήκαν στο δρόμο (κληθέντες από τον Ερντογάν, που έχει ένα πολύ καλό δίκτυο υποστηρικτών σε όλη την Τουρκία μέσα στο κόμμα του). Ο Ερντογάν όπως όλα δείχνουν καταφέρνει να επιβιώσει, με τη στήριξη των οπαδών του, μέρους του στρατού και της αστυνομίας.
Μέχρι το πρωί του Σαββάτου τα πράγματα ήταν ρευστά: στην Κωνσταντινούπολη οι κινηματίες παρέδιδαν τα όπλα τους στις γέφυρες, στην Άγκυρα η κατάσταση ήταν συγκεχυμένη (αλλά τα μεσάνυχτα τα αεροπλάνα πετούσαν χαμηλά ενώ οι βόμβες έπεφταν μέχρι νωρίς το πρωί) ενώ δεν υπάρχουν νέα για το τι μπορεί να συμβαίνει στην υπόλοιπη Τουρκία.
Αξιοσημείωτα που πρέπει να καταγραφούν: οι πραξικοπηματίες δεν κατάφεραν το κομβικό σημείο, αυτό της σύλληψης του αρχηγού του κράτους ή της Κυβέρνησης. Μπορεί συνταγματικά ο Ερντογάν να είναι πρόεδρος και ο πρωθυπουργός (θεσμικά) να κάνει περισσότερα, όμως είναι σαφές ποιος κάνει κουμάντο στη γείτονα χώρα.
Όπως λέγεται, το ξενοδοχείο του Ερντογάν στην Αλικαρνασσό βομβαρδίστηκε, όμως ο ίδιος είχε καταφέρει να διαφύγει στην (ασφαλή για αυτόν – και αυτό σημειώστε το) Κωνσταντινούπολη και να καλέσει, μέσα από τα ιδιωτικά κανάλια που λειτουργούν αδιάλειπτα, τους υποστηρικτές του να βγουν στο δρόμο. Επίσης φαίνεται πως οι πραξικοπηματίες δεν είχαν «πολιτική στήριξη», αφού ούτε ένας πολιτικός που στηρίζει το «κοσμικό» – κεμαλικό κράτος δεν βγήκε να στηρίξει τους πραξικοπηματίες ή να παίξει τον ρόλο της πολιτικής «βιτρίνας».
Ο Ερντογάν, με την πολιτική που ασκεί, έχει πολλούς φίλους αλλά ακόμη τόσους εχθρούς – χρόνια τώρα. Εντός και εκτός. Εντός πάντως ο Στρατός είναι εδώ και χρόνια ξεκάθαρα κατά του Ερντογάν (γνωστές οι περιπτώσεις «Εργκένεκον» και «Βαριοπούλα») ενώ η Αστυνομία και η Στρατοχωροφυλακή ελέγχονται από τον Τούρκο πρόεδρο.
Όσον αφορά τις ξένες αντιδράσεις, όλοι περιμένουν που θα κάτσει η μπίλια!
Αρχικά από τις ξένες κυβερνήσεις και από διεθνείς οργανισμούς δεν έγιναν καθόλου δηλώσεις. Στη συνέχεια έγιναν δηλώσεις (που συμβάδιζαν με τις πληροφορίες που έρχονταν από την Τουρκία) ενώ μέχρι το πρωί όλοι θυμήθηκαν τη δημοκρατική νομιμότητα (χωρίς όμως να κάνουν και δηλώσεις στήριξης του ίδιου του Ερντογάν – και αυτό πρέπει να σημειωθεί γιατί δεν τον εμπιστεύεται κανένας στο διεθνές σύστημα, ούτε καν οι στενοί του σύμμαχοι οι Σαουδάραβες).
Πάντως ένα είναι σίγουρο: πως εντός και εκτός Τουρκίας είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν μια αλλαγή του προσώπου στην κορυφή της Τουρκικής πολιτικής σκηνής αλλά χωρίς να αποσταθεροποιηθεί η Τουρκία, που είναι ένας μεγάλος παίκτης στη διεθνή πολιτική σκακιέρα.