Και τι δεν είδαν χθες όσοι είχαν την… ευτυχία να παρακολουθήσουν τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας.
Όσοι δεν το παρακολούθησαν κέρδισαν 3 ώρες από τον χρόνο τους (που είναι πολύτιμος, γιατί μια φορά περνάμε από τον πλανήτη!), γιατί επρόκειτο για συζήτηση που ήταν «μια από τα ίδια». Όσοι παρακολούθησαν τα «παρασκήνια» πάντως είδαν και άκουσαν πολλά (θα αναφερθούμε σε αυτά σε άλλη ανάρτηση).
Στη συζήτηση τα ίδια και τα ίδια, αναμασήματα και επαναλήψεις. Τίποτε το καινούργιο, παρότι η πρόταση για τα σχολεία της Δ.Ε. Πλατέος αλλάζει με ρυθμό ταχύτερο από τον ρυθμό που χτυπάει τα φτερά του ένα κολίμπρι και έχει αρχίσει να θυμίζει τροχό της τύχης «και όπου κάτσει!!!».
Αν «διαβάσετε» λίγο και πίσω από όσα έγιναν, θα διακρίνετε πολλά ακόμη: λαγούς, σιωπηρούς που παρατηρούσαν (αφού πρέπει να «τα έχουν καλά με όλους»), κατηγορίες που εκτοξεύονταν αλλά δεν ευσταθούν, προσωπικά show με σκοπό την άγρα ψήφων, φωνές και άναρθρες κραυγές και πολλά πολλά ακόμη.
Αυτό που διακρίναμε ήταν ένα Δημοτικό Συμβούλιο να προσπαθεί να κάνει τι;; Να γνωμοδοτήσει για ποιο πράγμα;; Για μια πρόταση που είναι φτιασιδωμένη τουλάχιστον 3 φορές τους τελευταίους 4 μήνες με σκοπό να κλείσει ένα σχολείο (όποιο κι αν είναι αυτό);;
Είδαμε τι;; Να μιλάνε οι αιρετοί και προτού να πουν αυτό που πιστεύουν να λένε κι ένα «απαντώντας στον/στην φίλο/φίλη…» μην τυχόν και παρεξηγηθούν;; Τι είναι αυτά μωρέ;;
Τι είδαμε;; Είδαμε μήπως χειροκροτητές, να το πηγαίνουν το θέμα ανάλογα με το τι έλεγε ο κάθε ομιλητής και να φωνάζουν σαν ζουλού όταν ο ομιλητής δεν έλεγε αυτά που ήθελαν να ακούσουν;;
Βασικά εμείς είδαμε όλα τα παραπάνω και κάτι ακόμη χειρότερο: πέρα από τους πολιτικάντηδες (εκλεγμένους και μη) που έδιναν ο καθένας το προσωπικό του show, κυρίως είδαμε το παιχνιδάκι του κοινωνικού αυτοματισμού (ή του «κοινωνικού κανιβαλισμού», ακόμη καλύτερα) σε όλο του το μεγαλείο, να ξετυλίγεται μπροστά μας σε τοπικό επίπεδο. Γιατί είναι πολύ εύκολο να περάσει η όποια απόφαση έχει ληφθεί όταν το πρόβλημα μετατοπιστεί αλλού (τοπικά) και οι διάφορες ομάδες που εμπλέκονται «αλληλοεξοντωθούν».
Mani pulite, που λένε και στην Ιταλία…
