Όσο περνούν οι μέρες τόσο γίνεται σαφές ότι η πρόταση που κατέθεσε η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας, με την οποία προτείνεται το κλείσιμο του καταργημένου (και λειτουργούντος από το 2011 με συνεχείς αναβολές) Γυμνασίου Πλατέος και του Γυμνασίου Τρικάλων (που και αυτό πέρασε από χίλια κύματα) και η συγχώνευσή τους με το Γυμνάσιο Κορυφής είναι (το λιγότερο) άστοχη και εκτός πραγματικότητας.
Μια σειρά από φορείς και συλλόγους (όπως η ΕΛΜΕ Ημαθίας, η ΟΛΜΕ, οι σύλλογοι Γονέων & Κηδεμόνων των τριών σχολείων, – δείτε σχετικά: ΕΔΩ, ΕΔΩ, ή ΕΔΩ), ο Δήμος Αλεξάνδρειας (δια 2 τουλάχιστον ομόφωνων αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου – δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ), καθώς και οι κάτοικοι των χωριών της Δημοτικής Ενότητας Πλατέος τάσσονται σαφώς κατά της πρότασης.
Μιας πρότασης που η σύνταξή της εγείρει αρκετά ερωτηματικά τόσο ως προς τον χρόνο που κατατέθηκε όσο και ως προς την σκοπιμότητά της.
Μιας πρότασης που κατατίθεται μόλις 3 μήνες μετά από πρόταση για το ίδιο ακριβώς θέμα, από την ίδια διευθύντρια (η οποία 90 μέρες πριν ζητούσε το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή αυτό που σήμερα ζητά η τοπική κοινωνία).
Μιας πρότασης που έρχεται σε αντίθεση όχι μόνο με αυτά που υποστήριζε η Δ/ντρια προ 90 ημέρων αλλά και με αυτά που υποστήριξε σε μια συνάντηση που είχε γίνει στο Πλατύ στις αρχές Γενάρη (ενημέρωση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοτικό Θέατρο Πλατέος για διάφορα θέματα) ο υπεύθυνος Παιδείας της νομαρχιακής επιτροπής του μεγάλου Κυβερνητικού εταίρου Λευτ. Παπούλιας.
Τότε ο ίδιος είχε ταχθεί υπέρ της διατήρησης των Γυμνασίων και διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι το Γυμνάσιο Πλατέος δεν πρόκειται να κλείσει, αφού – όπως έλεγε – υπάρχει η γνώμη των υπηρεσιακών παραγόντων πως δεν θα γίνει κάτι τέτοιο (ΕΔΩ η σχετική ανάρτηση).
Κοροϊδία ή όχι, αυτό πλέον κρίνεται. Τι άλλαξε στην πορεία;; Μόνο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων το γνωρίζουν.
Αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι επίσης η στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί που κάποτε (από τότε που ξεκίνησε αυτό το σήριαλ με τις καταργήσεις, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ στην αρχή και συγκυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια) τάσσονταν κατά της κατάργησης οποιασδήποτε σχολικής μονάδας, ο ενδεδυμένος πλέον τον κυβερνητικό μανδύα ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται διχασμένος.
Κατά τα 2/3 (Αντωνίου – Καρασαρλίδου) οι βουλευτές τάσσονται υπέρ της διατήρησης των σχολείων και το έχουν δηλώσει ενώ βρέθηκαν μαζί με τη διαπραταξιακή του Δήμου Αλεξάνδρειας στην Αθήνα για συναντήσει με υπηρεσιακούς παράγοντες. Ο τρίτος βουλευτής (Ουρσουζίδης) έχει ταχθεί με δήλωσή του υπέρ της πρότασης για κατάργηση. Αντίθετα, η Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αλεξάνδρειας λαμβάνει σαφή θέση (δείτε την, ΕΔΩ). Η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη, περίπου 2 βδομάδες μετά από την έναρξη αυτής της ιστορίας, δεν έχει βγάλει ανακοίνωση για το θέμα (ή τουλάχιστον δεν έχει πέσει στην αντίληψή μας κάποια). Διάσταση απόψεων;;
Όσον για τον έτερο βουλευτή, τον Α. Βεσυρόπουλο της ΝΔ, ούτε από αυτόν έχει γίνει κάποια σαφής δήλωση εσχάτως. Η επιστολή του που αναγνώστηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας (της 16ης Μαΐου) περισσότερο με ευχολόγιο μοιάζει παρά με σαφή πρόταση ή θέση, ενώ την εποχή που ήταν το κόμμα του στην Κυβέρνηση δεν προέβη στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να λυθεί ένα πρόβλημα που υπήρχε ήδη και «λίμναζε».
Τόσο αυτός όσο και οι προηγούμενοι κυβερνητικοί βουλευτές (τα διαστήματα που ήταν τα κόμματά τους στην Κυβέρνηση), παρά τις προσπάθειες που κατά καιρούς κατέβαλαν δυστυχώς το μόνο που κατάφερναν ήταν να λαμβάνουν συνεχείς παρατάσεις, χωρίς να δίδεται οριστική λύση στο πρόβλημα.
Στο δια ταύτα. Τη στιγμή αυτή υπάρχουν μια σειρά από γεγονότα που συνηγορούν σε ένα και μόνο πράγμα: η τοπική κοινωνία είναι αρκετά ώριμη και έχει αντιληφθεί πως μόνο ενωμένη μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση παραλόγου που έχει διαμορφωθεί. Και αυτό πράττει.
Σε αυτό το επίπεδο κινούνται οι τοπικές κοινωνίες, έτοιμες να αντιμετωπίσουν μια πρόκληση που στην ουσία
- θα επιτείνει την ερημοποίηση των χωριών,
- θα αλλάξει την καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων και των οικογενειών τους,
- θα διαταράξει την ηρεμία που (έστω με ημίμετρα που λαμβάνονται μια φορά το χρόνο και όχι με οριστικές λύσεις) υπάρχει τη στιγμή αυτή στις ενεργές μαθητικές κοινότητες.
Γιατί αν σήμερα εμείς στην περιοχή μας ζούμε μια κατάσταση τέτοια, σίγουρα εν καιρώ Μνημονίων (και αλλοφροσύνης, με όσα βλέπουμε να ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο) την ίδια επακριβώς κατάσταση θα ζήσουν στο όχι πολύ μακρινό μέλλον και άλλες περιοχές της χώρας….