Η προσφυγιά είναι καημός, και τους χωράει όλους
τους πόνους και τα βάσανα, τα πιο πικρά φαρμάκια . . .
(Αργύρης Μπακιρτζής – Χειμερινοί Κολυμβητές)
Τα κελεύσματα των καιρών με τα μηνύματα και τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, η έκταση που έχει πάρει το φαινόμενο του τεράστιου κύματος των νεοπροσφύγων που καταφθάνουν στη χώρα μας, το δράμα που βιώνουν τα παιδιά αυτών των οικογενειών που αναγκασμένες να εγκαταλείψουν τις εστίες τους ψάχνουν καταφύγιο για να στεγάσουν τις ελπίδες των, οδήγησε και τη σχολική κοινότητα του ΓΕ.Λ. Πλατέος να προχωρήσει στη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, συνδράμοντας μαθητές και εκπαιδευτικοί, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες με τις «στάλες του φιλότιμου», στην προσπάθεια αρχικής ανακούφισης όλων αυτών των κατατρεγμένων.
Το σχολείο έχοντας ένα πολυδιάστατο ρόλο, εκτός από τη μέριμνα για τη μετάδοση των γνώσεων και των δεξιοτήτων, οφείλει να φροντίζει για την ανάπτυξη και την εμπέδωση των κοινωνικών δεξιοτήτων και αξιών.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται, εκτός των άλλων, η κοινωνική ευαισθητοποίηση και η αλληλεγγύη και για το λόγο αυτό οι μαθητές και ο Σύλλογος Διδασκόντων του ΓΕΛ Πλατέος, συναισθανόμενοι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες, «οι απόκληροι της μοίρας», και ανταποκρινόμενοι στα μηνύματα – αρμόδιων και μη – φορέων, συγκέντρωσαν διάφορα είδη, όπως κρουασάν, μπισκότα, φρυγανιές, γάλα μακράς διάρκειας, πάνες, πλαστικά ποτήρια, ρούχα κ.ά, προκειμένου να γίνει η διαχείριση (ταξινόμηση – μεταφορά – διανομή) από το Δήμο Αλεξάνδρειας και την Αντιφασιστική – Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Αλεξάνδρειας.
Η παράδοση των ειδών έγινε από τους μαθητές των 5/μελών συμβουλίων και το διευθυντή του σχολείου κ. Θεοδωρακόπουλο Πρόδρομο στην πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Πλατέος κ. Παντοπούλου Μάρθα για να μεταφερθούν στο Πνευματικό Κέντρο Αλεξάνδρειας.
Σε μια περιοχή όπου «παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς» με τις πατρογονικές ρίζες μας σε Καππαδοκία, Πόντο, Ανατολική Ρωμυλία κ.ά, με τους παππούδες μας να έχουν γνωρίσει τον καημό και τον πόνο, δεν μπορούμε παρά να απλώσουμε τα χέρια μας, να αγκαλιάσουμε και να σταθούμε αλληλέγγυοι στην πορεία προς την ελπίδα και την αξιοπρέπεια των μικρών παιδιών που ξεσπιτωμένα με τις οικογένειές τους επιζητούν τη βοήθειά μας.
Με τους στίχους του παραδοσιακού ηπειρώτικου «Ξενιτεμένο μου πουλί»
Ξενιτεμένο πουλί
και παραπονεμένο
μωρέ ξένε μου
και παραπονεμένο . . .
Το δάκρυ μου είναι καυτερό
και καίει το μαντήλι
μωρέ ξένε μου
και καίει το μαντήλι.
Ευχόμαστε να σταματήσει η σύγχρονη «Οδύσσεια», η απελπισμένη πορεία για ένα καλύτερο αύριο, το δράμα της προσφυγιάς.