Σε άλλον πλανήτη φαίνεται πως είναι το σύνολο των πολιτικών αρχηγών που συμμετείχαν στην πολύωρη σύσκεψη που έγινε στο Προεδρικό Μέγαρο. Σε μια στιγμή κατά την οποία απαιτείται εθνική συναίνεση και μάλιστα άμεσα και χωρίς όρους από κανέναν, για πολλές ώρες φάνηκε πως δεν είναι έτοιμοι να κάνουν κάτι.
Ακόμη και από τις δηλώσεις τους κατά την έξοδο από το Προεδρικό Μέγαρο, ώρες μετά, φάνηκε πως καθένας πήγε για να πάρει κάτι, κυρίως την επιβεβαίωση των θέσεών του. Ευτυχώς που κατάφεραν και έβγαλαν ένα κοινό ανακοινωθέν, έστω και χωρίς την υπογραφή κάποιων εξ αυτών που παραβρέθηκαν.
Ο ένας φαίνεται πως δεν ήθελε να παραδεχθεί λάθη και το σκεφτόταν να κάνει πίσω αποδεχόμενος κάποιες σωστές θέσεις ορισμένων άλλων, μην τυχόν και χαθεί η… αίγλη.
Ο άλλος μιλούσε για ανάγκη για «ισχυρή κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων», λες και είναι 300% σίγουρος πως μια τέτοια κυβέρνηση θα σώσει τον τόπο ή τη θέλει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού (μετά από όσα έγιναν με την «αλληλεγγύη» των «εταίρων»).
Ο άλλος ήθελε με εμμονή «οικουμενική κυβέρνηση», έχοντας την αίσθηση πως αυτό θα μας σώσει (ένα κοινό ανακοινωθέν ζορίστηκαν να εκδώσουν, σιγά μην μπορέσουν να κυβερνήσουν όλοι μαζί!!!).
Ο τρίτος ζητούσε υπερυπουργό για να διαχειρίζεται το προσφυγικό, λες και έτσι το πρόβλημα θα λυθεί δια μαγείας. Είχε μάλιστα και έτοιμο το όνομα του υπερυπουργού, αν οι υπόλοιποι δέχονταν την πρότασή του.
Άλλος πάλι μιλούσε στην αρχή για εκλογές, προφανώς νομίζοντας πως οι εκλογές θα λύσουν το πρόβλημα και θα ανακόψουν το κύμα αυτών που βγαίνουν στα παράλια των νησιών μας.
Άλλος τα έριχνε στην «εμπλοκή του ΝΑΤΟ» και στις «ευρωπαϊκές επιλογές στο προσφυγικό» – σίγουρα μια στάση που αν υιοθετηθεί θα αλλάξει και τη στάση των ξένων που αφού άναψαν φωτιές τώρα κάνουν την πάπια.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!
Πάλι καλά που κατέληξαν – όσοι και με τον τρόπο που κατέληξαν – σε ένα κοινό κείμενο! Δόξα τω Θεώ να λέμε…!!!
ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν έχουν πάρει είδηση οι πολιτικοί μας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, απομονωμένοι από τους πάντες (αφού οι… πάντες κοιτάνε το δικό τους συμφέρον), μόνοι να αντιμετωπίσουμε ότι χειρότερο έχει συναντήσει η χώρα από το 1974 και έπειτα.
Στα θετικά καταγράφεται πως θα γίνει διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων και άλλων που δεν θεωρούνται πρόσφυγες (σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες). Ο λαός μας ξέρει καλά πως είναι να είσαι πρόσφυγας, την έχει βιώσει την προσφυγιά στο πετσί του. Ο κόσμος το δείχνει αυτό καθημερινά, με τις κινήσεις του και τη βοήθεια που δίνει. Όμως η ανεξέλεγκτη είσοδος του οποιουδήποτε άλλου που δεν είναι πρόσφυγας και βρήκε ευκαιρία να περάσει στην Ευρώπη δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί, γιατί ήδη η οικονομία και η κοινωνία είναι πιεσμένες από την οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα από το 2010 και έπειτα.
Όσο για την περίπτωση χρήσης του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ του βέτο (αν αυτό χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί από τη χώρα μας – πράγμα που οι περισσότεροι το βλέπουν σαν φάντασμα), ας το πάρουν χαμπάρι οι πολιτικοί μας πως το βέτο δεν θα μας απομονώσει.
Είμαστε απομονωμένοι ήδη, “καταδικασμένοι” να συμφωνήσουμε μεταξύ μας αν θέλουμε να προχωρήσουμε…