Το 1922, ήταν το 1,5 εκατομμύριο οι Έλληνες της Μικράς Ασίας που πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, διωγμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες όπου διέπρεπαν και ευδοκιμούσαν επί αιώνες.
Σήμερα, είναι οι Σύριοι –και όχι μόνο– πρόσφυγες, θύματα ενός παράλογου πολέμου όπου οι μεγάλες δυνάμεις επεμβαίνουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, συμφέροντα που αδιαφορούν πλήρως για τη ζωή και τα δικαιώματα του ανθρώπου, ακόμη και για τα στοιχειώδη δικαιώματα των παιδιών. Αθώων παιδιών που θαλασσοπνίγονται σε μια απελπισμένη πορεία για τη ζωή, για ένα καλύτερο αύριο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την προηγούμενη χρονιά, 857.000 πρόσφυγες πέρασαν μέσω της Ελλάδας, προς την Βόρεια Ευρώπη. Η εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν συνεχίζεται και οι αριθμοί των ανθρώπων που αναζητούν το δικαίωμα τους στη ζωή, αυξάνονται.
Ωστόσο κάποιες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με προεξάρχουσες αυτές του Ορμπαν στην Ουγγαρία και του Κατζίνσκι στην Πολωνία, κλείνουν τα σύνορά τους. Προσφάτως η Αυστρία σε συμφωνία με τις γείτονες μας βαλκανικές χώρες προέβησαν σε μονομερείς ενέργειες και έκλεισαν τα περάσματα των προσφύγων, εγκλωβίζοντάς τους στην Ειδομένη και αλλού.
Η Ευρώπη κλονίζεται και σηκώνει τείχη και η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα δυσανάλογο με το μέγεθός της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα μόνη της. Αυτό όμως που μπορεί να κάνει είναι να δείξει τα αντανακλαστικά της.
Και πράγματι αυτή η βαθιά κρίση γίνεται αφορμή ώστε να εκδηλωθούν τα δυο πρόσωπα μιας βαθιά ταλαιπωρημένης χώρας. Το ένα της πρόσωπο περήφανο βοηθά όπως μπορεί, ανοίγει τις πόρτες των τόπων του, οργανώνεται και εκπλήσσει και συγκινεί με την υπεράνθρωπη προσπάθεια του.
Από την άλλη, υπάρχει μια θλιβερή αντίδραση φοβισμένων ανθρώπων. Υπάρχει μια γιορτή μισαλλοδοξίας και αδικαιολόγητης εχθρότητας. Πρόσφατα ορισμένοι βάλανε φωτιά σε ένα κέντρο εγκατάστασης προσφύγων στα Γιαννιτσά. Κάποιοι αντιδρούν στη δημιουργία κέντρων υποδοχής στους τόπους τους. Και η ακροδεξιά καλωσορίζεται όχι μόνο από αυτούς που κυνικά εκδηλώνουν την προθυμία τους να πετάξουν στη θάλασσα και να πνίξουν ανθρώπους αλλά και από αυτούς που κλείνουν τα μάτια στο πρόβλημα, ασφαλείς στην εγγυημένη απόσταση από το πρόβλημα.
Σήμερα δυο Ελλάδες βρίσκονται αντιμέτωπες. Η μια μιλά για ανεπιθύμητους εισβολείς και καλωσορίζει τα τείχη. Η άλλη βγαίνει στους δρόμους και μοιράζει ρούχα, φαγητά και βοήθεια και χτίζει το μεγαλείο που θα μπορούμε να επικαλούμαστε στο μέλλον. Δεν θα νικήσει μια από τις δυο. Η μια θα συνεχίσει να υπάρχει με την άλλη. Το ζήτημα είναι η δεύτερη Ελλάδα να μην καταβληθεί από το βάρος της πρώτης.
Μπροστά σ’ αυτή την παράλογη τραγωδία, εμείς εδώ σ’ αυτόν τον τόπο που τόσο έχει υποφέρει και δοκιμαστεί από την προσφυγιά μες τους αιώνες, απλώνουμε και τα δυο μας χέρια στους συνανθρώπους μας που βρέθηκαν, δίχως οι ίδιοι να το θελήσουν, στην ανάγκη μας.
Καλώ λοιπόν πολίτες και θεσμούς σε έναν πραγματικά επείγοντα διάλογο, ώστε να προχωρήσουμε στις αναγκαίες δράσεις που θα μπορέσουν να μας κάνουν μέρος της λύσης ενός προβλήματος που μας ξεπερνά σαν χώρα, προσφέροντας απλόχερα τη βοήθεια και την αλληλεγγύη που είναι τόσο αναγκαίες για τους πρόσφυγες. Στην οργάνωση αυτού του διαλόγου και αυτών των δράσεων είμαι έτοιμη να σταθώ αρωγός με όλες μου τις δυνάμεις.
Φρόσω Καρασαρλίδου
Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ