Όσο περνούν οι ημέρες τόσο «πυκνώνουν» και ολοκληρώνονται οι εργασίες που γίνονται στο στρατόπεδο Τχου (ΜΧ) Πελαγου Γεωργ. (πιο γνωστό ως το «722»), ώστε αυτό να διαμορφωθεί σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων και να μεταφερθούν σε αυτό πρόσφυγες από την Ειδομένη.
Σε αναμονή λοιπόν για την έλευση των προσφύγων μια ματιά στα γεγονότα που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα είναι απαραίτητη. Όλο το προηγούμενο διάστημα ακούστηκαν πολλά, τόσο για τη δημιουργία του συγκεκριμένου κέντρου όσο και για τον αριθμό των προσφύγων που τελικά θα βρεθούν εκεί.
Σταχυολογώντας όσα έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα από επίσημα χείλη, τόσο στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας όσο και σε συνεδριάσεις ή συσκέψεις που έγιναν στη Βέροια ή στη Νάουσα, αυτό που καταλαβαίνει κάποιος είναι:
1) η απόφαση για τη δημιουργία του κέντρου ελήφθη από την Αθήνα και μάλιστα χωρίς πολλές-πολλές διαβουλεύσεις και διαδικασίες. Στην ουσία η δημιουργία κέντρων ανακοινώθηκε, δεν συναποφασίστηκε.
2) Στην Ημαθία θα λειτουργήσουν 2 κέντρα, με προοπτική για ένα τρίτο (ένα σε κάθε Δήμο). Ήδη λειτουργεί το κέντρο στη Βέροια, ετοιμάζεται αυτό στην Αλεξάνδρεια ενώ όπως έχει αναφερθεί αναζητείται και χώρος στην περιοχή της Νάουσας.
3) Η δυναμικότητα μεταξύ των κέντρων στην Ημαθία διαφέρει. Στη Βέροια αναμένονται περίπου 400, στην Αλεξάνδρεια ο αριθμός παραμένει ακόμη άγνωστος. Ειδικά για την Αλεξάνδρεια (όπου το κέντρο προετοιμάζεται από την προηγούμενη εβδομάδα) ακούγονται διάφορα νούμερα, από 400 μέχρι το… άπειρο. Δεν υπάρχει καμιά επίσημη ανακοίνωση από πλευράς της κεντρικής κυβέρνησης και όλα κινούνται στη σφαίρα των εικασιών και των «συμπερασμάτων», λόγω κυρίως του εξοπλισμού (σκηνές ως επί το πλείστον) που έχει φτάσει.
4) οι αντιδράσεις του κόσμου ποικίλουν: υπάρχουν κάτοικοι που αντιδρούν θετικά (η συντριπτική πλειοψηφία) και άλλοι που αντιδρούν αρνητικά. Όπως και να έχει, αν δεν γίνουν τα κέντρα και δεν περάσει κάποιο χρονικό διάστημα λειτουργίας τους, συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει. Το μόνο που βγαίνει είναι λανθασμένα συμπεράσματα, είτε κάποιος είναι υπέρ, είτε κάποιος είναι κατά. Είναι πρακτικά αδύνατο να μιλάς για κάτι που δεν γνωρίζεις, βασιζόμενος σε φήμες, ιδεοληψίες, φόβους, ελπίδες, εμμονές με θετικό ή αρνητικό πρόσημο.
5) Οι δημοτικές αρχές έχουν να κάνουν με μια πρωτόγνωρη κατάσταση, την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα δυσκολιών. Κάποιες αντέδρασαν αρνητικά από την πρώτη στιγμή (προσπαθώντας να το παίξουν… “κάπως”), κάποιες το είχαν διαβλέψει πως θα έρχονταν η στιγμή που θα τους υποδεικνύονταν χώροι στους οποίους θα δημιουργούνταν κέντρα και προετοιμάστηκαν, έστω και υποτυπωδώς. Έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνον το άγνωστο αλλά και πολλούς που αντιδρούν για να αντιδράσουν, που κάνουν αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, χωρίς ουσιαστικά να προσφέρουν κάτι χρήσιμο στην όλη προσπάθεια (αφού κάποια στιγμή όλοι θα πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα πως λόγω της στάσης των «φίλων» και «εταίρων» μας, λόγω των κλειστών συνόρων στο βορρά αλλά και λόγω της στάσης της Τουρκίας στα ανατολικά, ένας Θεός ξέρει για πόσο αυτοί οι άνθρωποι θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας).
6) Οι υπόλοιπες αρχές προσπαθούν και αυτές να συντονιστούν, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ασφάλεια, τάξη, παροχή υπηρεσιών υγείας, καθημερινότητα, είναι μόνο μερικά από αυτά που προσπαθούν να λύσουν με απανωτές συσκέψεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Για την ώρα, αν εξαιρέσει κανείς τον Στρατό, η κεντρική πολιτική διοίκηση είναι ηχηρά απούσα! Τα πάντα έχουν πέσει στις πλάτες των στρατιωτικών που στήνουν κέντρα ενώ οι περιφέρειες, οι δήμοι, οι εθελοντές, οι σύλλογοι (επαγγελματικοί, πολιτιστικοί, αθλητικοί κλπ), η Εκκλησία και η Αστυνομία, προσπαθούν όλοι μαζί ώστε να επιτευχθούν 2 στόχοι:
α) η όσο το δυνατόν ομαλότερη εγκατάσταση και ανθρώπινη διαβίωση των προσφύγων στα κατά τόπους κέντρα,
β) η όσο το δυνατόν καλύτερη ενημέρωση για όλα τα θέματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες (και που έχουν να κάνουν από τον πραγματικό αριθμό ανά κέντρο φιλοξενίας μέχρι και την προστασία και ασφάλειά τους) αλλά και ο μεταξύ τους καλός και αποδοτικός συντονισμός, αφού όλοι οι παραπάνω εμπλέκονται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στο θέμα.