Μια ακόμη α
περγία πέρασε. Με μια ιδιαιτερότητα: η συμμετοχή σε αυτή ήταν πραγματικά μεγάλη. Ίσως και να έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τουλάχιστον για την περιοχή της Αλεξάνδρειας, στην οποία μπορούμε να αναφερθούμε, η συμμετοχή δεν πρέπει να έχει προηγούμενο (είτε κάποιοι επέλεξαν να πάνε στην πορεία και στο μπλόκο του Νησελίου, είτε επέλεξαν να μείνουν σπίτι κλείνοντας όμως τα μαγαζιά τους, συμμετέχοντας με αυτή την ενέργειά τους).
Ας πάμε όμως στο δια ταύτα. Όσον αφορά το σημερινό, αποτίμηση δεν μπορεί να γίνει ακόμη γιατί «τα πάντα ρει». Είναι ακόμη άγνωστος ο αντίκτυπος που μπορεί να έχει η συμμετοχή του κόσμου στη σημερινή απεργία κι αν τελικά θα περάσουν τα μέτρα, δεδομένης και της συμμετοχής του κόσμου και των μηνυμάτων που εστάλησαν στους 300 (αν ελήφθησαν είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο!).
Το σίγουρο συμπέρασμα είναι ένα: πως το θέμα δεν τραβάει άλλο, είμαστε σε λάθος πορεία εδώ και χρόνια. Όχι σε λάθος πορεία από το 2010 και μετά. Από πιο πριν, από όταν μπήκαμε σε ένα κλαμπ το οποίο ήταν μεν ισχυρό αλλά ήταν πολύ ισχυρό και ακριβό για εμάς. Ένα κλάμπ εντός του οποίου δεν είχαμε ελπίδες επιβίωσης.
Τώρα, μετά από 6 χρόνια μέτρων που δεν έχουν οδηγήσει πουθενά παρά μόνο στη φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού, με δεδομένες και δημοσίως ομολογημένες τις αστοχίες πολλών επιλογών (π.χ. από το ΔΝΤ) και με την υπερφορολόγηση να έχει χτυπήσει ταβάνι, η κατάσταση είναι η ίδια – για να μην πούμε χειρότερη.
- έχουν πουληθεί μπιρ-παρά τα ασημικά της χώρα και ό,τι έχει απομείνει είναι προς πώληση οσονούπω,
- οι «φίλοι» – αυτοί που ορισμένοι μέσα στην Ελλάδα τους έχουν θεοποιήσει και τους λατρεύουν – για πολλοστή φορά επαναφέρουν σενάρια grexit, ένα από τα γνωστά εκβιαστικά σενάριά τους,
- η χώρα έχει χάσει την ικανότητα να νομοθετεί για τον εαυτό της (την είχε χάσει ήδη από τις αρχές του ’90 και έπειτα, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό),
- η χώρα έχει τεράστια προβλήματα με τις «τράμπες» που της προτείνονται («πάρτε κανάν πρόσφυγα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα στήσετε, ώστε να μην πατήσει κανένας στις χώρες μας και στο τέλος θα σας κόψουμε και ολίγον από το χρέος σας» – γιατί σε τελική ανάλυση ακριβώς αυτό μας λένε εσχάτως)
- θα πιεστούμε σε εθνικά θέματα αν κάνουμε το λάθος να αντιδράσουμε.
Καιρός όλοι μας να δούμε πολλά πράγματα ξεκάθαρα, ευθαρσώς και με μόνο γνώμονα το καλό του τόπου και όχι των δανειστών-τοκογλύφων-εχόντων τον πρώτο λόγο το τελευταίο διάστημα στη χώρα.
Ας το πάρουμε μια φορά απόφαση πως τα ψέματα έχουν τελειώσει, πως οι πειραματισμοί έχουν αποτύχει οικτρά και πως αν υπάρχει ένας δρόμος που ΙΣΩΣ (ίσως!!!) να φέρει αποτέλεσμα, αυτός είναι ο δρόμος της ρήξης με όσα έχουν δεσμεύσει τη χώρα από το 2010 και έπειτα.
Αλλιώς το καράβι πάει για φούντο! Και αν υπάρχουν κάποιοι που ακόμη βαυκαλίζονται θεωρώντας πως θα σωθούν, ίσως θα πρέπει να θυμηθούν πως αν ένα καράβι χωρίς σωστικά μέσα βουλιάξει στη μέση του Ειρηνικού, δεν γλυτώνει κανείς!
Επιβάτες και πλήρωμα, όλοι ανεξαιρέτως είναι καταδικασμένοι να το ακολουθήσουν στην πορεία του προς το βυθό, αργά ή γρήγορα, την ίδια στιγμή ή αργότερα…