Νεοαποικιοκρατία (η)
1. η πολιτική και οικονομική κυριαρχία που ασκούν ανεπτυγμένα κράτη εις βάρος ανεξάρτητων τώρα και αναπτυσσόμενων κρατών του Τρίτου Κόσμου, πρώην αποικιών τους, είτε με τον έλεγχο των κυβερνήσεών τους είτε με την εκμετάλλευση της οικονομικής και τεχνολογικής τους καθυστέρησης προς όφελός τους.
2. η επέκταση της πολιτικής και οικονομικής επιρροής ανεπτυγμένων κρατών σε νέες γεωγραφικές περιοχές. Επίσης νεοαποικισμός (ο) – νεοαποικιοκρατικός, -ή, -ό
[ΕΤΥΜ: Μεταφρ. δάνειο από γαλλ. néocolonialisme (νόθο συνθ.)]
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1176