Με ποσοστό που θα είναι γύρω στο 53% («θα είναι», αφού ακόμη τελικά αποτελέσματα δεν έχουν εκδοθεί) εκλέγεται πρόεδρος στη Νέα Δημοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Από χθες το βράδυ όλοι μιλάνε για την «αλλαγή» στο κόμμα, για το «νέο που έρχεται» κλπ κλπ κλπ. Μιλάνε χρησιμοποιώντας τη γνωστή πολιτικάντικη ορολογία που χρησιμοποιείται όταν εκλέγεται κάποιος σε θέση προέδρου, δημάρχου κλπ.
Ας είμαστε ειλικρινείς: η προεκλογική μάχη, που ταλάνισε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί ένα 4μηνο (και βάλε), τελείωσε – και αυτό είναι καλό. Γιατί αδύναμη και ακέφαλη αντιπολίτευση σημαίνει πως η Κυβέρνηση μπορεί να… αλωνίζει, αφού δεν υπάρχει άνθρωπος να ασχοληθεί μαζί της αντιπολιτευτικά (τι αντιπολιτευτικά δηλαδή, αφού πλέον τα πιο πολλά κόμματα συμφωνούν στα του Μνημονίου και στην «ανάγκη» η χώρα να μείνει σε μια Ευρώπη που τη φτύνει καθημερινά και με κάθε ευκαιρία). Όμως στη ΝΔ θα πρέπει να πέσουν πλέον οι τόνοι, αφού το κλίμα προεκλογικά ούτε τόσο «αδελφικό», ήταν ούτε «ήρεμο» ήταν.
Η νίκη Μητσοτάκη σηματοδοτεί κυρίως – ίσως “αποκλειστικά και μόνο” – την αλλαγή στο ανώτερο επίπεδο του κόμματος: από το καραμανλικό στο μητσοτακικό στρατόπεδο (μια αλλαγή που την έχουμε δει και πριν από 30 χρόνια, τότε που στη Νέα Δημοκρατία έψαχναν για τον αντί-Ανδρέα και τον είχαν βρει στο πρόσωπο του πατέρα του νεοεκλεγέντα προέδρου). Ίσως αυτή την ίδια κατάσταση βιώνει τώρα η ΝΔ, που ψάχνει να βρει αντίπαλο για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν τον βρει στο πρόσωπο του Κυριάκου, είναι άγνωστο. Πάντως 3 καταγεγραμμένες εκλογικές ήττες μέσα σε έναν χρόνο είναι πολλές για να τις αντέξει οποιοσδήποτε πρόεδρος, ακόμη και ένας υπηρεσιακός ή ανάγκης.
Ο Κυριάκος είναι γνωστός, οι ιδέες και οι αρχές του επίσης γνωστές, είναι φανατικός του νεοφιλελευθερισμού και έχει γνωστές και στενές σχέσεις με τη Γερμανία.
Η αλλαγή στην ηγεσία σίγουρα σηματοδοτεί και μια αλλαγή πλεύσης, που θα στοχεύει στην κεντροδεξιά και στις ψήφους των λεγόμενων «δεξιών νοικοκυραίων» που στράφηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Τίποτε περισσότερο.
Η ΝΔ όμως, με βάση τα λεγόμενα όλων ακόμη και χθες το βράδυ, δεν θα αλλάξει πλεύση στο θέμα των Μνημονίων. Σε μνημονιακή Κυβέρνηση υπουργός διατέλεσε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος και μάλιστα ήταν από αυτούς που όταν έπρεπε εκτελούσε το Μνημόνιο με τρόπο άψογο ή όταν δεν έπρεπε το «παρέκαμπτε» με διάφορους τρόπους ώστε να μη θιγούν τα συμφέροντα των δημοσίων υπαλλήλων που οι «δανειστές» ζητούσαν να απομακρυνθούν.
Επίσης, αν κρίνουμε από τα άτομα που έσπευσαν χθες στο γραφείο του, δεν θα πρέπει να αναμένουμε και καμιά συγκλονιστική ανανέωση. Σίγουρα θα αλλάξουν οι στενοί συνεργάτες του προέδρου της ΝΔ, σίγουρα επίσης θα προωθηθούν σε θέσεις ευθύνης άνθρωποι που στήριξαν τον ίδιο τον Κυριάκο από την αρχή της προεκλογικής κούρσας ή συνυποψήφιούς του που στο δεύτερο γύρο τάχθηκαν με αυτόν. Μέχρι εκεί όμως. Γιατί όλοι είδαμε βουλευτές ή κομματικά στελέχη (π.χ. Γεωργιάδης, Χατζηδάκης, Βαρβιτσιώτης, Αραμπατζή, Αυγενάκης) να συνωστίζονται στο γραφείο του και να μοστράρουν στα κανάλια, επισημαίνοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την παρουσία τους.
Ίδωμεν τι επιφυλάσσει το μέλλον:
- τόσο στη ΝΔ εσωτερικά ως κομματικό οργανισμό (αφού θα πρέπει να περιμένουμε να περάσει λίγος καιρός για να δούμε που θα το πάει εσωκομματικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης – και δεν μιλάμε για τη μετακόμιση από τα γραφεία που βρίσκονται στη Λεωφόρο Συγγρού, για την οποία μετακόμιση μας ζάλισαν χθες τα κανάλια!!!),
- όσο και στην ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση και ως γενικότερη στάση έναντι του νυν πρωθυπουργού.