Πολύς λόγος τις τελευταίες ημέρες για αποπομπή της Ελλάδας από τη Ζώνη Σένγκεν. Δημοσιεύματα αρχικά, δηλώσεις μετά, απειλές και υποννοούμενα στο τέλος.
Φυσικά αυτό που προτάσσουν οι “φιλεύσπλαχνες” Ευρωπαϊκές ηγεσίες (που θέλουν να αφαιρούν τα τιμαλφή των ανθρώπων αυτών) είναι το προφανές – στο οποίο έχουν εν μέρει δίκιο: η συνέχιση της ροής των προσφύγων (πάνω από 2.000 την ημέρα) προς την Ελλάδα και κατά συνέπεια προς τις χώρες της Ζώνης Σένγκεν, η αδυναμία της Ελλάδας στη λεπτομερή καταγραφή τους και στην ταυτοποίησή τους και τέλος η έλλειψη υποδομών για τη στέγαση των προσφύγων.
Αν πάμε όμως στο δια ταύτα, τελικά δεν καίγονται και τόσο για τους πρόσφυγες ή τους οικονομικούς μετανάστες. Δεκάρα δεν δίνουν. Η ασφάλεια στην ΕΕ είναι μια καλή αφορμή για να προωθήσουν αυτό για οποίο πραγματικά ενδιαφέρονται: τα οικονομικά.
Χρησιμοποιούν το τεράστιο θέμα των μεταναστευτικών ροών για να πιέσουν ώστε να γίνουν και άλλες υποχωρήσεις στο θέμα των Μνημονίων, των μέτρων που θα ληφθούν, των παραχωρήσεων των οικονομικής φύσης φιλέτων (ότι απέμεινε, πχ. δημόσιες εταιρίες μεταφορών, διαχείριση νερού κλπ).
Είναι σαφές τι θέλουν. Αν ήθελαν να βοηθήσουν κι όχι να πιέσουν θα διέθεταν ποσά για να εξοπλιστούν οι Ελληνικές Αρχές με τεχνολογία που θα σχετίζεται με τον έλεγχο και την ταυτοποίηση όλων αυτών που φτάνουν στα παράλια της Ελλάδας.
Αν ήθελαν να βοηθήσουν δεν θα έστελναν τη FRONTEX στα σύνορά μας με τα Σκόπια και με τη Βουλγαρία (από την… “έξω” μεριά) , ώστε να τα σφραγίσουν.
Αν ήθελαν να βοηθήσουν θα είχαν προχωρήσει – εδώ και πολύ καιρό – στην προώθηση και στην κατανομή ανά την Ευρώπη όλων αυτών που είναι όντως πρόσφυγες και στον επαναπατρισμό (πιέζοντας και όχι χαϊδεύοντας την Τουρκία) όσων βρήκαν ευκαιρία να τρυπώσουν στη γηραιά ήπειρο για οποιονδήποτε λόγο.
Είναι απλά τα γράμματα, δεν θέλει να έχει τελειώσει κανείς διπλωματική ή οικονομική σχολή για να καταλάβει τι παίζεται από το 2010 και έπειτα. Μας έχουν βρει καθαρισμένους οικονομικά, στιμμένες λεμονόκουπες όπως έλεγαν κάποτε, και μας πιέζουν από κάθε κατεύθυνση και με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο.
Το κακό είναι πως στην Ελλάδα ακόμη υπάρχουν κάποιοι που εμμένουν στο «μένουμε Ευρώπη» (χωρίς ποτέ να έχουν πατήσει το πόδι τους εκεί για να δουν τι συμβαίνει και πως αντιμετωπίζεται η Ελλάδα) και στο να αποκαλούν «εταίρους» όλους αυτούς που επανειλημμένα μας έχουν γυρίσει την πλάτη τη στιγμή που χρειαζόμασταν τη βοήθειά τους…