Τι «αλλαγές» μπορεί να φέρει στη στάση των αγροτών (ενός εκάστου αγρότη αλλά και γενικότερα ομάδων αγροτών) αυτή η διαφοροποίηση της θέσης συγκεκριμένων ανθρώπων αλλά και μπλόκων που φέρονται να συναινούν σε μια συνάντηση με τον πρωθυπουργό, είναι ακόμη άγνωστο.
Αυτό το οποίο όμως είναι σίγουρο είναι πως δουλεύουν ακόμη μια χαρά οι κομματικοί – γιαλαντζί συνδικαλιστικοί μηχανισμοί που μέχρι πριν από λίγους μήνες χειραγωγούσαν το αγροτικό κίνημα.
Είναι επίσης σίγουρο ότι ορισμένοι αγροτοσυνδικαλιστές αποφάσισαν να κινηθούν προς άλλες κατευθύνσεις, αφού είδαν πως κινδυνεύει η «ηγετική θέση» που κατείχαν μέχρι πριν από λίγο καιρό από κάτι «περίεργους» και σίγουρα πιο ενημερωμένους από τους ίδιους, που αποφάσισαν να αψηφήσουν την έως τώρα κατάσταση και να βγουν στα μπλόκα με συγκεκριμένο σκοπό, με επιχειρήματα και χωρίς να έχουν ουδεμία εξάρτηση.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι κατά πόσο είναι έτοιμοι να διαφυλάξουν όσα κέρδισαν μέχρι τώρα οι αγρότες, που εδώ και ένα δεκαπενθήμερο είναι στους δρόμους. Και πόσο ενωμένοι θα μπορέσουν να βγουν από την εβδομάδα που έρχεται και μετά, ώστε να διεκδικήσουν και να λάβουν κάτι που θα έχει πρακτική αξία και θα διασφαλίσει τη συνέχιση του κλάδου, υπό τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται – ειδικά από το 2020 και έπειτα. Μπορεί να μην έχουν κερδίσει κάτι ουσιώδες, όπως ας πούμε την απόσυρση των σχεδίων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό ή την συζήτηση για τα παραπάνω από μηδενική βάση. Μπορεί να μην καταφέρουν να τα κερδίσουν και ποτέ, γιατί όταν η Επιτροπεία ζητάει κάτι αυτό θα πρέπει να εκτελείται πάραυτα και χωρίς πολλά-πολλά.
Όμως δεν είναι λίγο να έχει κερδίσει κάποιος τη συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου (ελ. επαγγελματιών, ιδιωτών, αυτοκινητιστών επιστημονικών σωματείων κλπ), πλην κάποιων πραγματικά ηλιθίων που ακόμη νομίζουν πως θα τρώνε πληκτρολόγια και θα κάνουν μπίζνες με τις πολυεθνικές που θα έλθουν να υποκαταστήσουν τον μικρομεσαίο Έλληνα αγρότη.