“Πέρασε” τελικά το νομοσχέδιο για τα πρώτα προαπαιτούμενα που θα οδηγήσουν στο 3ο Μνημόνιο, με 230 “Ναι”, 63 “Όχι” και 5 “Παρών”.
Το όριο (αυτός ήταν και ο πήχης) των 120 δεν κατέρρευσε και 113 βουλευτές που εξελέγησαν με ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν “Ναι”. Συν τους βουλευτές των ΑΝΕΛ, συνολικά οι κυβερνητικές ψήφοι ήταν 126.
Έτσι, με τη συνεδρίαση και την ψήφιση να αποτελούν ήδη παρελθόν, αυτό που τώρα αναμένεται – πέραν των συνομιλιών για το 3ο Μνημόνιο – είναι οι εξελίξεις εντός του μεγάλου Κυβερνητικού εταίρου, αλλά και τι θα γίνει σε θεσμικό επίπεδο (με την Πρόεδρο της Βουλής).
Παρά τα όσα λέγονται περί “διαφορετικότητας”, “ζωντάνιας” ή στήριξης της Κυβέρνησης, η χθεσινή ψηφοφορία αποτελεί την επιβεβαίωση του ρήγματος στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενός ρήγματος που πρέπει να κλείνει (ή να οριστικοποιηθεί και να τελειώνει το κόμμα που όλοι ξέραμε μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα) σύντομα, ώστε η χώρα να προχωρήσει μπροστά, σε αυτόν τον δρόμο – όποιος κι αν είναι – που έχει επιλεγεί να ακολουθηθεί.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κυριάρχο κόμμα του Κυβερνητικού συνασπισμού, δεν είναι π.χ. το 7ο ή το 8ο κόμμα εντός του Κοινοβουλίου που έχει τα εσωτερικά του προβλήματα που απασχολούν π.χ. μόνο τους ψηφοφόρους του και την Κοινοβ. Ομάδα.
Μια Κυβέρνηση δεν μπορεί (σε κανονικές συνθήκες) να βαδίζει επί μακρόν με τον τρόπο αυτό. Ειδικά δε τώρα, με τις υφιστάμενες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας και με νομοσχέδια (παρόμοιου περιεχομένου) που θα έρχονται το ένα πίσω από το άλλο…