Ένας Πρωθυπουργός, ένας Υπουργός, ένας Δήμαρχος, ένας Νομάρχης πρέπει να είναι σαν τον Ιανό, να μπορεί να βλέπει και από τις δύο πλευρές του χρόνου, γιατί τα πράγματα δεν είναι μονάχα αυτού που βλέπουμε αλλά και αυτά που προβλέπουμε.
Η πρόβλεψη βέβαια φωτίζεται καλύτερα χάρη σε εκείνο που προϋπήρξε.
Η πολυσημία είναι όρος απαράβατος για κάθε καλό πολιτικό και η πρόβλεψη ενός πολιτικού συνήθως είναι αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης πολυδύναμης ιδιοσυγκρασίας που δεν αναφέρεται στο ένα ,γιατί αν συμβαίνει αυτό, τότε περιορίζεται σε μια μάζα πολιτών, σε έναν όχλο, και στην περίπτωση αυτή η χώρα δεν διαθέτει λαό.
Είναι γεγονός ότι σήμερα το λαϊκό στρώμα παραμένει κοινωνικά απροσδιόριστο και πολιτικά αδιάκριτο. Αποτελεί περισσότερο μια βιολογική μαγιά, ταλαιπωρημένη αλλά ανθεκτική, ίσως και αδιάφορη στο κέντρο ενός χαλασμένου κόσμου, και γι’ αυτό του αρέσει να βαρούν τα νταούλια.
Όταν αποτελεί είδηση το αν καταβληθούν ή δεν καταβληθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, τότε κάτι δεν πάει καλά στο γκουβέρνο και είναι πασιφανές ότι ακόμα και αν δεν βαρούν νταούλια, ακούγονται ζουρνάδες.
Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος μιας ψευδαίσθησης οπότε ή υπογράφεται συμφωνία και έχει ζήτημα η κυβέρνηση ή δεν υπογράφεται συμφωνία οπότε η χώρα έχει ένα αξεπέραστο πρόβλημα.
Φυσικά το πρόβλημα της χώρας ξεκίνησε για την σημερινή αριστεροακροδεξιά συγκυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου στις 20 Φεβρουαρίου όταν υπέγραψε την παράταση του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και το μόνο που έκανε ήταν να το αλλάξει όνομα και να το μετονομάσει σε ΣΥΜΦΩΝΙΑ, αλλάζοντας φυσικά και το όνομα της ΤΡΟΪΚΑΣ σε ΘΕΣΜΟΥΣ και Bruxels Grup.
Τότε στις 20 Φεβρουαρίου με 1 δις χαράτσια του ΧΑΡΔΟΥΒΕΛΗ η χώρα μπορούσε να εμφανίσει πλεόνασμα της τάξης του 3,5 %, αλλά αυτό οι νέοι συγκυβερνώντες δεν το δέχτηκαν γιατί είχαν ταυτίσει τις ευχές με την πραγματικότητα.
Και επειδή οι ευχές ανέβασαν προεκλογικά τις προσδοκίες ήταν επόμενο η λεγόμενη διαπραγμάτευση να έχει εσωκομματικό χαρακτήρα και να αφορά την Ζωή και τον Λαφαζάνη με τους περί αυτούς και όχι την Τρόϊκα.
Έτσι έφτασε η 13η Ιουνίου και αναγκάστηκε ο Γιούνκερ να υπενθυμίσει στους Τσίπρα- Καμμένο ότι ο χρόνος τέλειωσε χωρίς να γίνει ούτε βήμα διαπραγμάτευσης, χωρίς να φτάσει στις Βρυξέλλες ούτε ένα χαρτί.
Από τις 13 Ιουνίου και μέχρι τις 24 του ίδιου μήνα πήγαν και ήρθαν πολλά emails αλλά το βασικό ήταν το πεντασέλιδο του Γιούνκερ.
Όπως φαίνεται όμως ούτε αυτό δεν έβγαζε σε άκρη γιατί κατά την Λαγκάρντ στα τραπέζια της συζήτησης δεν παρακάθονταν ενήλικες.
Έτσι ήρθε η ώρα να φταίνε οι άλλοι επειδή με την πρόταση Τσίπρα σε μια αστακομακαρονάδα ο μεν αστακός που είναι για τους φτωχούς έχει 13% τα δε μακαρόνια που είναι για τους μπουρζουάδες επιβαρύνονται με 23% ΦΠΑ, και έτσι για μια φορά θα πληρώσουν οι πλούσιοι το μάρμαρο, για να μάθουν επιτέλους και αυτοί τι θα πει για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση.
Είναι βέβαιο ότι το μυαλό δεν μπαίνει από το αυτί με το γρασαδόρο.
Γι’ αυτό φτάσαμε στην κατάντια ώστε το ΔΝΤ να μην στρέγει με τα μέτρα Τσίπρα- Καμμένου επειδή στα 8 δις της επιβάρυνσης το 98% είναι φορομπηχτικός και άρα υφεσιακά και τριτομνημονιακά , και μόνον το 2% είναι κόψιμο δαπανών.
Φυσικά και γνωρίζει το ΔΝΤ ότι η αριστερή κυβέρνηση επαναπροσέλαβε τους 2000 περίπου χαραμοφάηδες σφουγγοκολάριους που είτε με πράσινη είτε με μπλε κομματική κάρτα είχαν στριμωχτεί στην ΕΡΤ, αλλά επειδή είναι ξύπνιοι, μόλις είδαν ότι άλλος φούρνος βγάζει ψωμιά την έκαναν γρήγορα- γρήγορα προς τα εκεί.
Και φυσικά γνωρίζει το ΔΝΤ τα κόλπα του Κατρούγκαλου με τους πελάτες του και τον επαναδιορισμό τους και ότι αυτά τα δυο είναι επιβάρυνση δαπανών που μας χωρίζει από τη συμφωνία με τους δανειστές.
Έτσι μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε ώστε χαράτσια 8 δις να αποφέρουν πλεόνασμα- τι τραγική ειρωνεία- της τάξης του 1%!!!
Παρ’ όλα αυτά φτάσαμε να μας καλούν δημοψηφισματικά να αποφασίσουμε αν είναι ή δεν είναι καλή μια συμφωνία που δεν υπάρχει.
Συμπερασματικά λοιπόν μπορεί να καταλήξει κανένας πως με πολύ σαφήνεια, καμουφλαρισμένη προπαρασκευή και τακτικά βήματα έφτασε η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου στο άριστα προκατασκευασμένο άλλοθι του δημοψηφίσματος ώστε να πάμε στην δραχμή.
-Το μέλλον θα δείξει αν είναι καλύτερα με ευρώ ή δραχμή, αλλά μάλλον θα είναι αργά για δάκρυα.
Τάσος Τασιόπουλος
ΥΓ1. Αλήθεια η λέξη μεταρρύθμιση γιατί είναι απαγορευμένη λέξη για όλες τις κυβερνήσεις; ή μήπως η πρόταση της κυβέρνησης ώστε το 98% των 8 δις της πρότασής της να είναι φορομπηχτικά είναι κομμάτι της μεταρρύθμισης.
ΥΓ2. Αν υπήρχε συμφωνία και τα δις του ΕΣΠΑ άρχιζαν να τρέχουν υπάρχει έστω και ένας δήμος έτοιμος να μπει σε κάποιο πρόγραμμα; Ο Δήμος μας;
ΥΓ3. Οι πρωθυπουργοί υπηρετούν τις χώρες τους και δεν εξυπηρετούν το κόμμα τους. Στην Ελλάδα οταν το προσπάθησε ένας υπουργός οικονομικών που έγινε αρχηγός κόμματος, εξαφανίστηκε και αυτός και το κόμμα του.
ΥΓ4. Οι μαγκιές του Γιάνη και η αδυναμία επιβολής στο κόμμα του Αλέξη πληρώνονται με δραχμές.
ΥΓ5. Εκλογές με κλειστές τράπεζες, αλλά με ΕΝΦΙΑ και χωρίς επιδοτήσεις οι αγρότες;
ΥΓ6. Το 1995 η Ελλάδα πλήρωσε το τελευταίο χρέος από την πτώχευση του Τρικούπη.
ΥΓ7. Η Εθνική Περηφάνια των αδιαπραγμάτευτων της πρώτης φοράς Αριστεράς κυβέρνησης των Τσίπρα- Καμμένου στενάζουν στα ΑΤΜ των τραπεζών. Και αυτοί κουρεύονται!!! Είναι απάτη να αποκαλείται γιορτή της δημοκρατίας η ντροπή της δημοκρατίας. Αλλά μήπως είναι η μόνη απάτη;
Τελικά δημοψήφισμα θα γίνει, καθώς Τσίπρας και Σόιμπλε έχουν για διαφορετικούς λόγους – ο ένας να διώξει τον αδύναμο από το ευρώ και ο άλλος να πάει στη δραχμή- τον ίδιο σκοπό;