Με τις λέξεις “φτάλμι”/”φτάλμια” οι πρόγονοι από τη Μικρασία εννοούσαν το “μάτι”/τα “μάτια”. Είναι καιρός λοιπόν να ανοίξουμε τα… φτάλμια μας και να δούμε τι παίζεται στη διεθνή σκηνή όσον αφορά τη χώρα μας και τα σενάρια χρεοκοπίας.
Να δούμε – και κυρίως να κατανοήσουμε (γιατί εκεί είναι το παιχνίδι, στην κατανόηση των πραγμάτων) – τι μπορεί να σημαίνει μια χρεοκοπία, γιατί τώρα βγήκαν στη φόρα τα σενάρια, γιατί οι Αμερικάνοι καλούν άπαντες (Ευρώπη, «δανειστές», Ελλάδα) να τα βρουν.
Να αφήσουμε κατά μέρος τους δογματισμούς και τις άναρθρες κραυγές και να δούμε τι μπορεί να είναι καλύτερο για τη χώρα – για τη χώρα, όχι για τους “δανειστές” σήμερα και τι μπορεί να εξασφαλίσει έναν αξιοπρεπή βίο στα παιδιά μας. Να ζυγίσουμε σωστά – με βάση δεδομένα και όχι σεναριολογία – και να αποφασίσουμε.
Τα ξένα δίκτυα, πολλά από τα οποία έχουν διαψευσθεί εσχάτως (όπως π.χ. για εκείνο το δημοσίευμα για το ΔΝΤ και για την αδυναμία αποπληρωμής της τελευταίας δόσης), έχουν πάρει φωτιά.
Και φυσικά, δεν «εξετάζουν» και μεταδίδουν μόνο σενάρια οικονομικής φύσης, αλλά και πολιτικής. Βλέπεις, το παραμυθάκι με την κατάρρευση των πάντων αν έχαναν κάποτε τις εκλογές οι «δυο εν Μνημονίω» κολλητοί δεν πέρασε. Οπότε τώρα επιλέγουν άλλους … μπαμπούλες!
Χθες μίλησε στην Αθήνα ο Πώλ Κρούγκμαν, σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής για την Ανάπτυξη και τη Διακυβέρνηση. Ευτυχώς, χάρη στην τεχνολογία, είχαμε την ευκαιρία να δούμε την ομιλία του.
Ο Κρούγκμαν έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά, χωρίς κραυγές, παραλογισμούς και ακρότητες. Ίσως να μετέφερε και απόψεις τρίτων αλλά σε ένα πράγμα είχε απόλυτο δίκιο: στο ότι πρέπει να γίνει μια προσπάθεια «έντιμου συμβιβασμού». Χωρίς όμως να διαλυθεί πλήρως η ελληνική κοινωνία (προφανώς στην περίπτωση που οι δανειστές εμμείνουν στη θέση τους). Και φυσικά με τις απαραίτητες προϋποθέσεις, όπως ας πούμε η απαίτηση για πρωτογενές πλεόνασμα να μην αγγίζει τον παραλογισμό.