Τα είπαμε: “μικρό καλάθι” και με μόνο γνώμονα τη χώρα. Γιατί κανείς Ρώσος, Αμερικάνος, Ευρωπαίος κλπ κλπ δεν πρόκειται να μας σώσει, αν δεν το κάνουμε από μόνοι μας και χωρίς ξεπουλήμα των πάντων!
Με συμφωνίες για την περίοδο 2015-2016, με δηλώσεις που είχαν πολλούς αποδέκτες (που ανησυχούν σφόδρα) αλλά χωρίς την “πολυπόθητη” -έστω και μερική – άρση του ρώσικου εμπάργκο στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα έκλεισε η συνάντηση Τσίπρα-Πούτιν.
Ο Ρώσος Πρόεδρος δεν… ενέδωσε και έτσι η Ελλάδα θα αντιμετωπιστεί όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (οι οποίες δεν δέχονται πλήγμα μόνο αυτές από το ρώσικο εμπάργκο αλλά έχουν επιβάλει και οι ίδιες μια σειρά από περιορισμούς στους Ρώσους).
Στο δια ταύτα και σε αυτά που βγήκαν από τη συνάντηση:
– εξαίρεση των ελληνικών αγροτικών προϊόντων δεν πρόκειται να γίνει, με δυο λόγια το εμπάργκο ισχύει κανονικότατα όπως ισχύει και για την υπόλοιπη ΕΕ. Τώρα, αν βρεθεί κανάς “τρίτος δρόμος” (όχι προς τον… σοσιαλισμό αλλά προς Μόσχα μεριά) αυτό είναι άλλο θέμα! Μπροστά στα συμφέροντα εμείς δεν θα ήμασταν κάτι το ιδιαίτερο και ο Πούτιν δημοσίως προασπίστηκε τα συμφέροντα του.
– οι Ρώσοι διατράνωσαν για μια ακόμη φορά το ενδιαφέρον τους για την αναβάθμιση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης – και σίγουρα ενδιαφέρονται και για τους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους (για ένα τεφαρίκι που το ζητάνε και οι Κινέζοι, γιατί η σημασία του ΟΣΕ είναι τ-ε-ρ-ά-σ-τ-ι-α)
– υπογράφηκε μεταξύ Κοτζιά και Λαβρόφ μια σειρά συμφωνιών
– σχεδιάζεται η ενεργός συμμετοχή της Ελλάδας σε αγωγό φυσικού αερίου (με ότι όφελος αυτό μπορεί να έχει, είτε στις λιανική τιμή του φυσ. αερίου είτε από ενοίκια ή τέλη διέλευσης)
Τα μηνύματα όμως που έστειλε η επίσκεψη αλλά και οι δηλώσεις αμφοτέρων είναι πολλά και έχουν (κατά παράδοξο τρόπο) κοινούς αποδέκτες: αυτούς που ανησυχούν για μια στενότερη προσέγγιση και συνεργασία Ελλάδας-Ρωσίας.
Ο Τσίπρας είπε με νόημα ότι “Δεν δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας πετάξει από το καράβι, καθώς δεν είμαστε λαθρεπιβάτες, αλλά συνεπιβάτες” ενώ ο Πούτιν είπε ότι ο Αλ. Tσίπρας δεν ζήτησε μεν οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία, αλλά η Μόσχα μπορεί να χορηγήσει πιστώσεις (που θα πληρωθούν από τα κέρδη) για μεγάλα κοινά έργα στο μέλλον.
Επίσης, ο Βλαδίμηρος δεν ξέχασε να υπενθυμίσει και κάτι εξίσου σημαντικό για τα συμφέροντα της χώρας του: Η Ρωσία, ενδιαφέρεται να πάρει μέρος σε διαγωνισμούς ιδιωτικοποιήσεων, εάν το αποφασίσει η Ελλάδα, και ελπίζει οι ρωσικές εταιρείες να μη βρεθούν σε μειονεκτική θέση σε σχέση με άλλες εταιρείες που θα καταθέσουν προσφορές.