Φυσικά τα… “ωραία” είναι μέσα στα ανυπόληπτα ελληνικά και γερμανικά πολιτικά σχόλια και στα αντίστοιχα πρωτοσέλιδα.
Τα στάδια σε μια διαπραγμάτευση είναι πολλά. Ειδικά δε όταν η διαπραγμάτευση γίνεται μεταξύ κρατών, αφού αυτό που στο τέλος θα μετρήσει – πέραν από την ίδια τη διαπραγμάτευση – είναι κι η επικοινωνιακή τακτική που θα ακολουθηθεί και πως το θέμα θα “περάσει” στο πόπολο. Πως το θέμα θα περάσει στους Έλληνες, στους Γερμανούς, στους Ιταλούς, στους Πορτογάλους κ.ο.κ.
Αν και υπάρχει ακόμη μπροστά μας η Δευτέρα (και η υποχρέωση της ελληνικής Κυβέρνησης να παρουσιάσει τη λίστα των μεταρρυθμίσεων και υποχρεώσεων που ανέλαβε να φέρει εις πέρας), το σίγουρο είναι πως από χθες και για το επόμενο διήμερο έχουν πιάσει δουλειά αυτοί που έχουν συμφέρον (οποιασδήποτε φύσης) να στρέψουν την κουβέντα εκεί που θέλουν και να επηρεάσουν την κοινή γνώμη προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
Αλήθειες δεν υπάρχουν πολλές. Μια είναι, από καταβολής κόσμου! Και συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση, σε σχέση με όσα ακούμε και διαβάζουμε για όσα έγιναν και θα επακολουθήσουν…
Φυσικά τα “ωραία” είναι στα ανυπόληπτα ελληνικά και γερμανικά πολιτικά σχόλια και στα αντιστοίχως ανυπόληπτα ΜΜΕ.
Ειδικά δε για τα ελληνικά (γιατί τα ξένα τη δουλειά τους κάνουν), είναι να ντρέπεται κάποιος, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που πραγματικά παρακαλούσαν να υπάρξει μια παταγώδης και πλήρης ελληνική αποτυχία (ή, πλέον, να υπάρξει “κόλλημα” τη Δευτέρα). Είναι να ντρέπεται κανείς, γιατί στις Βρυξέλλες την Παρασκευή ο Βαρουφάκης δεν διαπραγματεύονταν για λογαριασμό του ή για λογαριασμό του κόμματός του.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο Βαρουφάκης την Παρασκευή διαπραγματεύονταν για λογαριασμό της Ελλάδας…