Οι δρόμοι που ακολουθεί η θεία πρόνοια για να μας σώσει είναι σκοτεινοί και ανεξιχνίαστοι , γι’ αυτό και οι πιστοί δεν ξέρουν από πού τους έρχεται το “αναγκαίο καλό”.
Έτσι, και οι Έλληνες ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι στις εκλογές διαλέγουν αυτό που, οι Έλληνες είναι. Ότι πιστεύω εγώ για τον απέναντι, το ίδιο πιστεύει και αυτός για μένα .
Άρα είμαστε πάτσι, και φυσικά το όποιο αποτέλεσμα είναι σωστό.
Στο κάτω – κάτω αυτό είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η οποία είναι το χειρότερο πολίτευμα μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο, αφού είναι βέβαιο ότι η κοινωνία θα ψάχνει δια μέσου των λαθών της το άριστο πολίτευμα.
Ο συμβιβασμός είναι μια λέξη που δεν θέλει ούτε να ακούσει η αριστερά.
Αυτό βέβαια είναι το λιγότερο κακό καθώς ο λαός –όποιον και αν ψήφισε- είναι υποχρεωμένος να δώσει περίοδο χάριτος και προσαρμογής. Το χειρότερο είναι αν η νέα κυβέρνηση αναγκαστεί σε μια “κοινά αποδεκτή λύση” με δανειστές. Δηλαδή να οδηγηθεί σε έναν άλλο συμβιβασμό μνημονίου αφού κατά την Μέρκελ “δεν μπορεί να επιτευχθεί συμβιβασμός και να είναι όλοι ικανοποιημένοι και περιχαρείς”.
Η κρίση βέβαια του 2008 ήταν μια ιστορική ευκαιρία για την ΕΟΚ να αποδείξει την χρησιμότητά της. Αν λειτουργούσε συλλογικά, ήταν εύκολο τότε να προστατέψει τα ευάλωτα μέλη της, όπως ήταν η Ελλάδα.
Δεν το έπραξε.
Και έτσι αντί για συντεταγμένη και αλληλέγγυα Ευρώπη είδαμε ένα πλαδαρό και ετερόκλητο συνοθύλευμα δημοσιονομικά ευάλωτων κρατών στο έλεος των αγορών και των κερδοσκόπων. Εξαιτίας των Γερμανών.
Η εμμονή τους να χρησιμοποιούν όπως τους βολεύει τις αγορές είναι απαράδεκτη. Είναι δείγμα ύψιστης συμφεροντολογίας. Δεν παίζει κανένας με τις αγορές, γιατί οι αγορές δεν είναι παιχνίδι . Είναι εξαιρετικά εύθραυστα και σκοτεινά συστήματα που δεν ελέγχονται. Μπορεί να πιάσουν φωτιά κάθε δευτερόλεπτο και να κατακάψουν ό,τι βρουν μπροστά τους.
Όλοι πρέπει να μάθουν την ιστορία της Ομηρικής Οδύσσειας όπου ο Αίολος φυλακίζει τους ανέμους σε ένα ασκί από δέρμα εννιάχρονου βοδιού, που το ράβει με λαμπρούς ασημένιους σπάγκους και το δένει γερά στο πλοίο του Οδυσσέα, αφήνοντας μόνον τον Ζέφυρο να σπρώχνει τα καράβια. Κόντευαν στην Ιθάκη όταν ένας γλυκός ύπνος πήρε τον Οδυσσέα και οι σύντροφοι του έκοψαν τους ασημένιους σπάγκους, επειδή νόμισαν πως μέσα στο ασκί ήταν κρυμμένα τα ακριβά δώρα του Αιόλου. Και τότε ξεμπουκάρισαν οι άνεμοι, που τους ξαναέστειλαν στα βάθη του πελάγου. Και έγινε το ατύχημα.
Προφανώς και είναι εύκολο έτσι να καταλάβει κανένας πόσο σωστή είναι η σχεδόν προφητική ρήση του Πλάτωνα πως “βραχύς είναι ο μύθος της αλήθειας”.
Αυτό είναι βέβαιο πως το κατάλαβαν τουλάχιστον μετεκλογικά, οι πρώην συγκυβερνώντες της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς ΣΑΜΑΡΑΣ και ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
Θα είναι τραγικό για τη χώρα αν ξαναπαρουσιαστούν καπετανάτα, ρουσφέτια , παρατρεχάμενοι, συνομωσιολόγοι και αντιευρωπαϊστές και προστεθούν στα παζάρια, της συγκυβέρνησης της αριστερό-σκληροδεξιάς του ΤΣΙΠΡΑ και του ΚΑΜΕΝΟΥ.
Γιατί τότε εκτός από “βραχύς” θα είναι και “τραγικός” ο μύθος της αλήθειας.
Τάσος Τασιόπουλος
.
ΥΓ1. Ύφος είναι η δυσκολία που έχει κάποιος άνθρωπος για να εκφράσει κάτι, και αυτό είναι ολοφάνερο στο πρόσωπο ενός αναπληρωτή υπουργού που συντονίζει την πλευρά Καμένου.
ΥΓ2. Σχόλια κουκουλοφόρων ανωνύμων που βλέπει κανένας σωρηδόν αξίζουν όσο ένα κούφιο καρύδι.
Για να κρύβεται κανένας κάποιον λόγο θα έχει. Η αλήθεια στο φως αξίζει, και είναι με ονοματεπώνυμο.
ΥΓ3. Πάντως εκτός από τα λόγια η νέα κυβέρνηση τα πάει πάρα πολύ καλά και στα έργα. Η συνέχεια βέβαια, είναι αυτή που θα δείξει, αν είχαν δίκιο αυτοί που απέλυαν ή αυτοί που επαναπροσλαμβάνουν.
ΥΓ4. Σε μια διαπραγμάτευση ένας χάνει το άλογο και ο άλλος τον καβαλάρη.