Θέμα αντίληψης

Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί και πολλά οι διεκδικητές της ψήφου μας

Τι παραλληλισμοί και τι συγκρίσεις είναι αυτές που ακούμε τις τελευταίες ημέρες;;
Μιλάμε για απίθανα και πραγματικά απίστευτα πράγματα!
Επίσης, τα καρφιά που ακούμε – ιδιαίτερα από ευνοημένους επί μακρόν ανθρώπους – πάνε και έρχονται. Εκείνο το “Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος” δεν βγήκε τυχαία, επιβεβαιώνεται καθημερινά.
Ακούμε επίσης πομπώδη και μεγάλα (που παραπέμπουν και ολίγον σε Βοναπάρτηδες), όπως ας πούμε τη λέξη “εγγυητής”. Εγγυητής της Δημοκρατίας είναι μόνον ένας, ο Λαός. Ουδείς άλλος δεν δικαιούται να επιφυλάσσει τον συγκεκριμένο ρόλο για πάρτη του.

Ο καθένας ψάχνει έναν ρόλο για τον εαυτούλη του. Άλλος του πρωθυπουργού, άλλος του εγγυητή, άλλος του βουλευτή δια συνεργασιών (αφού από μόνος του δεν έχει στον ήλιο μοίρα), άλλος του προστάτη από κατεδαφίσεις, άλλος του οικοδόμου που χτίζει με υλικά κατεδαφίσεως, άλλος του μοναδικού που γνωρίζει την υπέρτατη αλήθεια κοκ…

Αυτά που δεν ακούμε είναι οι ξεκάθαρες και πραγματικές θέσεις των κομμάτων για μια σειρά από βασικά πράγματα όπως ας πούμε:
-για την ύφεση στην οικονομία, για το που συγκεκριμένα θα βρουν τα χρήματα για να κάνουν ότι υπόσχονται αλλά και για έναν βιώσιμο και διεθνώς αποδεκτό τρόπο αντιμετώπισης του χρέους (που κάποτε ήταν ως επί το πλείστον ιδιωτικό και μέσα σε δυο βράδια έγινε δημόσιο) και όχι με μαγκιές και εξυπνάδες,
– για τη φορολόγηση που έχει πιάσει ταβάνι,
– για το τι θα κάνουν με το 1,4 εκατ ανέργους της χώρας.

Ακόμη ξεχνούν οι διεκδικητές της ψήφου μας να μας ενημερώσουν π.χ. για το τι έπραξαν για την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, ή για το ποια ήταν η θέση τους όταν πήγαιναν να διαπραγματευτούν “βοήθειες” και “δάνεια” εις το όνομα των ψηφοφόρων τους, ή τι ακριβώς σκέφτονταν όταν ψήφιζαν στο Κοινοβούλιο νόμους που στοχοποιούν και στέλνουν φυλακή δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που τους χτύπησε η κρίση, ή τι σκέφτονταν όταν ψήφιζαν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χρησιμοποιήθηκαν για να περάσουν άπειρα πράγματα.

Ξεχνούν – μηδενός εξαιρουμένου – πως η χώρα δεν είναι μια ΑΕ που απαιτεί διαχείριση με χρηματοοικονομικούς όρους και πως η πολιτική πρέπει να καθορίζει τους κανόνες στις αγορές και όχι το αντίθετο.

Ξεχνούν επίσης πως η χώρα δεν είναι υπολογιστής για να κάνουν ένα format ή να πατήσουν το restart και στις 26 Ιανουαρίου να …καθαρίσουν! Αλλά ακόμη και έτσι να είναι, τότε έχει ανάγκη από αλλαγή σκληρού δίσκου, γιατί “χτύπησε” ο σκληρός!

Προφανώς δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί οι διεκδικητές της ψήφου μας πως οι καιροί έχουν αλλάξει, πως η διεθνείς συνθήκες δεν είναι και οι καλύτερες για τη χώρα και πως πλέον δεν μένει “κρυφό” τίποτε και μια δήλωση ή δέσμευση εκτός Ελλάδας ακούγεται μέσα σε δευτερόλεπτα και στην Ελλάδα. Τρέχουν να δεθούν σε άρματα ξένων, λησμονώντας ότι η χώρα είναι ακόμη με το ένα πόδι στο γκρεμό και οι ψηφοφόροι τους κάθε μέρα που περνά γίνονται πιο φτωχοί, πιο δυστυχισμένοι, πιο σκεπτικοί για το μέλλον των παιδιών τους…