Το έργο τα ξαναείδαμε. Πριν από περίπου 2,5 χρόνια. Από την ανάποδη. Όταν λυτοί και δεμένοι έλεγαν ακριβώς τα ίδια. Δεν είναι πλέον θέμα τι λένε – αυτά είναι γνωστά. Ούτε για ποιον τα λένε – οι ρόλοι αλλάζουν και θα ξαναλλάξουν, και θα ξαναλλάξουν κ.ο.κ.
Καταστροφές, ζημιές στα σπαρτά, θα βρέξει βατράχια, θα πέσει κανάς μετεωρίτης, η χώρα θα βαρέσει φαλλημέντο, θα έχουμε bank-run, θα φύγουν οι επενδυτές, grexit/μεξιτ και το λουρί της μάνας κλπ κλπ – λίγα από τα πολλά που ήδη ξεκινήσαμε να ακούμε όλοι μας και που θα πυκνώνουν όσο φτάνουμε στην 29 ημέρα του Δεκεμβρίου για την προεδροεκλογή.
Άλλο είναι που θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση: η εξόφθαλμη παρέμβαση τρίτων (με ρόλο εντός ή εκτός Ελλάδας) αλλά και οι υπερβολές των άμεσα “ενδιαφερόμενων” (είτε είναι στην κυβερνητική πλευρά είτε στην αντίθετη).
Σε μια στιγμή ιστορική, κατά την οποία απαιτείται σοβαρότητα, νηφαλιότητα και κυρίως αίσθηση της ευθύνης, δυστυχώς όλοι αυτοί λένε οτιδήποτε με σκοπό να πετύχει ο καθένας αυτό που θέλει. Νουθετώντας ταυτόχρονα! Αγνοώντας την πραγματικότητα που επικρατεί στην κοινωνία…