Ας είμαστε λιγάκι ειλικρινείς: τα μεγάλα (αλλά και ορισμένα μικρότερα) ελληνικά ΜΜΕ, εγκλωβισμένα σε μια σειρά από παιχνίδια που εμπλέκουν πολιτικούς, εργολάβους, καναλάρχες, οικονομικούς “παράγοντες”, διαφημιστές, τραπεζίτες που σώθηκαν με δημόσιο χρήμα, στελεχάρες κάθε είδους κλπ – την crème de la crème δηλαδή του ντόπιου προβληματικού κατεστημένου – εγκλωβίζουν με τη σειρά τους το κοινό τους σε ανούσιες πολλές φορές ειδήσεις που μόνο σκοπό τους έχουν την παραπλάνηση του κοινού που τους παρακολουθεί.
Το παραπάνω δεν είναι τίποτε καινούργιο. Δεν βρήκαμε την Αμερική λέγοντάς το!
Απλά, παρακολουθώντας μια σειρά εκπομπών από ξένες τηλεοράσεις (κυρίως αγγλόφωνες και δημόσιες) βλέπει κάποιος τη διαφορά στη θεματολογία και στον τρόπο προσέγγισης της ειδησεογραφίας. Κλασσικό παράδειγμα η προσέγγιση στην ιστορία με τον Γιούνκερ και την πρόταση μομφής στο πρόσωπό του, λόγω (και) του Luxleaks.
Άλλη οπτική, άλλος τρόπος ανάλυσης και κυρίως προβολή ΟΛΩΝ των απόψεων. Παράδειγμα αποφυγής αγιογραφιών η προβολή άποψης σε ερώτηση για την προγραμματάρα Γιούνκερ που θα επανεκκινήσει υποτίθεται την Ευρώπη: “Είναι εξαιρετικό πρόγραμμα (είπε ευρωβουλευτής) αλλά που θα βρει τα λεφτά; Και με ποιες προϋποθέσεις θα τα βάλουν οι ιδιώτες;”. Σιγά μην ακούσουμε ποτέ τέτοια πράγματα σε ελληνικό κανάλι!
Προφανώς αυτά είναι θέματα που πρέπει να απασχολούν μόνο την Ευρώπη (που παράγει τα πάντα, κυρίως νόμους και οδηγίες που καθορίζουν σε απίστευτα μεγάλο βαθμό τη ζωή όλων μας) και όχι τους ιθαγενείς.
Τι απασχολεί τα περισσότερα δικά μας μεγάλα ΜΜΕ; Μήπως η συνεπής και αδιάλειπτη παραγωγή μικροπολιτικής, παραπολιτικών και η υιοθέτηση μεθόδων παραπλάνησης από τα σημαντικά;;;