Τα πενηντάχρονα ενός γάμου είναι πάντοτε μια καλή ευκαιρία για γλέντι. Άλλωστε, το “χρυσό” έχει και αυτό την αίγλη του και η ευχή όλων είναι τα 50 να γίνουν 60, 80 ή 100.
.
Τι γίνεται όμως σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (με τα κουτσά και τα στραβά της!) όταν στα 50χρονα του γάμου ενός έκπτωτου μονάρχη εμφανίζονται από το πουθενά θρόνοι που έχουν πάνω τους εθνόσημα, παπάδες που ευλογούν τους “βασιλείς” και ανοίγουν κατ’ εξαίρεση εκκλησίες και φυσικά ένας ολάκερος συρφετός που τρέχει από πίσω για να προβληθεί από τα γνωστά διαπλεκόμενα (και καταχρεωμένα στους πάντες) ΜΜΕ και να διατυμπανίσει παλιές φιλίες και σχέσεις που δεν ξεχνιούνται;
.
Όσο για τις προσπάθειες “αναβάπτισης” πρωταγωνιστών θλιβερών στιγμών της Ελληνικής Ιστορίας; Αυτές μακάρι να μείνουν προσπάθειες, αφού η Ιστορία έχει μεν καταγράψει τη δράση της αλλά στην εποχή που ζούμε, το μαύρο μπορεί να γίνει γκρι ή άσπρο σε χρόνο dt.