Στις 29 Ιουνίου 1874 ;” στην εφημερίδα Καιροί, δημοσιεύεται ένα άρθρο του Μεσολογγίτη πολιτικού Χαρίλαου Τρικούπη με τίτλο “Τις πταίει;”
.
Σε αυτό ο Τρικούπης αγανακτισμένος για την παρατεταμένη πολιτική κρίση που διέρχεται ο τόπος καταγγέλλει την πολιτική «των κηπουρών» που εφάρμοζε συστηματικά ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α΄ προτείνει ως λύση την «αρχή της δεδηλωμένης» που ορίζει πως η κυβέρνηση οφείλει να έχει τη «δεδηλωμένη» εμπιστοσύνη της Βουλής ενώ αυτή διατηρεί και το δικαίωμά να άρει την εμπιστοσύνη της υπό προϋποθέσεις με ψήφο δυσπιστίας ύστερα από πρόταση μομφής. Έτσι ενώ αρχικά κλείνεται στη φυλακή, γίνεται Πρωθυπουργός εγκαινιάζοντας ουσιαστικά τον δικομματισμό ως σύστημα διακυβέρνησης και γεμίζει τη χώρα δρόμους, γεφύρια λιμάνια και σιδηροδρομικές γραμμές. Ο Τρικούπης είναι ουσιαστικά ο πρώτος εκσυγχρονιστής του Ελληνικού κράτους. Ας δούμε ένα απόσπασμα από το περιώνυμο άρθρο:
.
“Τις πταίει; Αφ΄ ότου κατά το 1868 εγκαθιδρύθη η αρχή των κυβερνήσεων της μειοψηφίας, παν νέον βήμα της εξουσίας μαρτυρεί περί του σκοπού, εις ον αύτη αποβλέπει …… Ας αφεθή να λειτουργήσει το πολίτευμα εν τη βεβαιότητι ότι εκ της πλειοψηφίας της Βουλής μορφώνεται η κυβέρνησις και ταχέως θα ίδωμεν την Βουλήν συντασσομένην εις δύο κόμματα. Ουδέν των θεμελιωδών ζητημάτων, άτινα εν Γαλλία ή Ιταλία διαιρούσι τους πολιτευομένους εις πολλά κόμματα, έχομεν εν Ελλάδι. Τα πολλά κόμματα παρ’ υμίν είναι αποτέλεσμα της προσκλήσεως των μειονοψηφιών εις την εξουσίαν.”
.
Αντίστοιχα αλλά και πιο βασανιστικά ερώτηματα λόγω και της κακής οικονομικής κατάστασης, πλανιόνται πολλά χρόνια στις σκέψεις των σκεπτόμενων ανθρώπων της δύσμοιρης χώρας μας τα τελευταία χρόνια.
Ας αναφέρουμε μερικά:
-Ποιος φταίει για το γεγονός πως ενώ η χώρα έχει τεράστιες δυνατότητες είναι πάντα χρεωμένη;
-Ποιος φταίει για το γεγονός πως ενώ έχουμε έναν ευφυέστατο λαό η Παιδεία μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις;
-Ποιος φταίει που χάθηκαν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων και πού αλήθεια πήγαν αυτά;
-Ποιος φταίει για τα περιβόητα «θαλασσοδάνεια» και ποιοι ωφελήθηκαν από αυτά;
-Ποιος φταίει που η χώρα με ΑΕΠ περίπου 200 δις. Ευρώ δεν μπορεί να εισπράξει τους νόμιμους (;) φόρους;
-Ποιος φταίει που πολιτικοί, αξιωματούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι εισπρακτικών (και όχι μόνο) μηχανισμών ελέγχονται για «περίεργο» πλουτισμό;
-Ποιος φταίει που τα μεγάλα δημόσια έργα κοστίζουν πολύ περισσότερα από το πραγματικό τους κόστος;
.
Είναι ελάχιστα από τα ερωτήματα που βασανίζουν την ελληνική κοινωνία και τα τελευταία χρόνια γίνονται θέματα φλογερών συζητήσεων από παθιασμένους Έλληνες οι οποίοι πολιτικολογούν, κατηγορούν αποδίδουν ευθύνες, προτείνουν λύσεις ….αλλά μέχρι εκεί . (στα καφενεία, στις καφετέριες, άντε και σε κάποια δημοτικά συμβούλια για λαϊκή κατανάλωση).
.
Μου θυμίζουν όλα αυτά μια πολύ πετυχημένη διαφήμιση στην οποία ο ανησυχών Πρόεδρος της κοινότητας ρωτά εναγωνίως τι πρέπει να γίνει για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα.
-Να κόψουμε τα έξοδα, λέει ένας.
-Να κάνουμε επιθετική νομισματική πολιτική με τα έσοδα από το πανηγύρι λέει ο άλλος.
-Να προσέξουμε τον πληθωρισμό γιατί θα βυθίσει την αγορά στην ύφεση λέει ένας τρίτος.
Ο δήμαρχος συγκροτεί μια «Τασκ Φορς» από το Δάσκαλο, τον ψάλτη και το γιατρό του χωριού. «Πείτε μας τι να κάνουμε» λέει.
Ο ψάλτης δειλά-δειλά λέει «θα πρέπει να κάμωμεν μεταρρυθμίσειςςςς»,
Για λίγες στιγμές επικρατεί απόλυτη ησυχία (πράγμα αφύσικο για τους Έλληνες όταν συζητούν) και μετά ακούγεται αυτός που πρότεινε την επιθετική νομισματική πολιτική (με δημόσιο χρήμα) «σιγά μην κάνουμε μεταρρυθμίσεις», λέει και όλα επανέρχονται στην προηγούμενη και τόσο συνηθισμένη κατάσταση.
Αυτοί δυστυχώς είμαστε.
.
Τώρα βέβαια η λέξη μεταρρύθμιση εσχάτως χρησιμοποιείται κατά το δοκούν και σύμφωνα πάντα με την ιδεολογία αλλά και τις ιδεοληψίες αυτού που τοποθετείται.
Κάποιοι για παράδειγμα θεωρούν μεταρρύθμιση τις αθρόες απολύσεις και όχι τις απαραίτητες αναδιαρθρώσεις του προσωπικού. (για τις κοινωνικές επιπτώσεις και την αντιμετώπισή τους όμως καμιά πρόταση)
Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως τα χρήματα που δίνονται ας πούμε για λειτουργικές δαπάνες των σχολικών μονάδων και για θέρμανση , είναι πολλά και πρέπει να περικοπούν περισσότερο.(για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων ούτε λόγος).
Άλλοι θεωρούν πως οι κοινωνικές δομές των Δήμων είναι πολυτέλεια , το ίδιο και οι (όποιες) πολιτιστικές, η (πενιχρή) χρηματοδότηση για έκδοση βιβλίων απαράδεκτη κ. τ. λ.
Όλοι αυτοί βέβαια που χρόνια έβαζαν στην τσέπη (sic) τα υπερκέρδη και λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα στο απυρόβλητο. Οι νόμοι της αγοράς βλέπετε (!!!)
Μόνο που αυτοί οι νόμοι ισχύουν απ’ ότι φαίνεται μόνο στη φτωχή μας χώρα ,ενώ στις άλλες οργανωμένες χώρες ισχύουν και εφαρμόζονται πραγματικά οι νόμοι.
Ας δούμε λοιπόν με την καθιερωμένη βουτιά στο παρελθόν τι έλεγε ένας εκπρόσωπος της «Μέκκας του καπιταλισμού» της αναδυόμενης υπερδύναμης το (όχι και τόσο μακρινό) 1947 και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για το «ποιος φταίει». Ο λόγος λοιπόν στον Πωλ Πόρτερ.
.
Στις αρχές του 1947 και ενώ η παραπαίουσα Βρετανική Αυτοκρατορία παραχωρούσε τη θέση της στη νέα υπερδύναμη, η Ελλάδα βρισκόταν και πάλι σε δυσχερή θέση. Οι Γερμανοί είχαν φύγει ήδη πριν από 3 χρόνια και ενώ όλες οι χώρες προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους στη χώρα μας γινόταν ένα διαρκές ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Δεξιοί και Αριστεροί συγκρούονταν ετοιμάζοντας είτε εν γνώσει τους είτε όχι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο τον αιματηρό εμφύλιο.
.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΘΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014.
.