Το κεφάλαιο “δημοτικές εκλογές” είναι ίσως το πιο μπερδεμένο και πολυσυζητημένο τις τελευταίες ημέρες. Προς στιγμή δεν ενδιαφέρει παρά ελαχίστους, θα αρχίσει όμως να αποκτά ευρύτερο ενδιαφέρον τις ημέρες που έρχονται.
Άλλωστε δεν μένει και πολύς καιρός (πολιτικά) μέχρι τις εκλογές. Ένα τετράμηνο απομένει.
Ειδικά δε σε δήμους όπως ο Δήμος Αλεξάνδρειας – στον οποίο ΟΥΔΕΙΣ ακόμη έχει εκφράσει ρητά και ΕΠΙΣΗΜΑ την επιθυμία του να ηγηθεί κάποιου (οποιουδήποτε) σχήματος, η κατάσταση είναι ακόμη πιο μπερδεμένη.
Μέσα στο όλο αυτό μπέρδεμα ίσως θα πρέπει να επισημανθούν κάποια πράγματα,… υπό το πρίσμα της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στο κεντρικό σκηνικό, σε κάθε επίπεδο, από την πολιτική μέχρι την οικονομία. Και όταν λέμε “γενικότερης κατάστασης” εννοούμε αυτό το χάος και τις ανακατατάξεις που υπάρχουν από το 2010 και έπειτα. Ξεκινάμε λοιπόν με τα βασικά:
1) οι τοπικού χαρακτήρα εκλογές, όπως οι δημοτικές, ουδεμία σχέση είχαν κατά το παρελθόν με τις γενικές/εθνικές εκλογές. ΆΓΝΩΣΤΟΣ παραμένει ο βαθμός που θα ισχύσει αυτό και το 2014, πάντως για μια ακόμη φορά τα σόγια, οι επαγγελματικές συναναστροφές, οι κοινωνικές “άκρες” και φυσικά η αναγνωρισιμότητα των υποψηφίων δημάρχων ή/και συμβούλων θα παίξουν κυρίαρχο ρόλο.
2) το δίπολο “αριστερά – δεξιά” έχει ισοπεδωθεί την τελευταία 5ετία. Δεν υφίσταται, τόσο απλά. Επίσης, όπως φάνηκε (και θα συνεχίσει να φαίνεται, όσο προχωρούν τα δικαστικά) το “μαζί τα φάγαμε” ήταν όντως αληθές, μόνο που είχε πολυκομματική χροιά. Παρεούλα τα τρώγανε, βλέποντας το κράτος ως λάφυρο.
3) το δίπολο “μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί” σε δημοτικές εκλογές δεν υπάρχει, το ίδιο απλά. Πρόκειται περί διπόλου που θα παίξει πολύ στις εθνικές εκλογές. Τι σημαίνει “αντιμνημονιακός” ή “φιλομνημονιακός” δήμαρχος; Τίποτε απολύτως! Τι μπορεί να κάνει ας πούμε ένας “αντιμνημονιακός” δήμαρχος; Να ασκήσει εξωτερική πολιτική, να πετάξει έξω από τη χώρα τους κηδεμόνες που της πίνουν το αίμα με το καλαμάκι ή να συνομιλήσει με τον Σόιμπλε; Ο δήμαρχος μπορεί να έχει μια σειρά από επιπλέον αρμοδιότητες σε σχέση με το παρελθόν, ακόμη όμως οι δήμοι και οι δήμαρχοι είναι εντέχνως δεμένοι (και μάλιστα με δυνατά δεσμά) με τις κεντρικές δομές του κράτους. Και οι αρμοδιότητες που διαθέτουν θέλουν χρήμα. Και το χρήμα έρχεται από τις δομές αυτές.
4) όσο θα υφίσταται η υπάρχουσα κατάσταση στην κεντρική πολιτική σκηνή – και εδώ δεν αναφερόμαστε στα κόμματα ή/και στα πρόσωπα που θα είναι στην εξουσία, αλλά σε αυτή την εθνικά παράλογη κατάσταση όπου ακόμη και για να σηκωθούν οι δικοί μας από τα τραπέζια των “διαπραγματεύσεων” ζητάνε την άδεια της Επιτροπείας – ουδείς δήμαρχος δεν μπορεί να το παίξει παληκαράς και να σηκώνει μπαϊράκια. Κουμάντο κάνουν άλλοι. Και το μεγαλύτερο μέρος των πόρων έρχεται από αλλού, μέσα από “δανειστές” και “σωτήρες”, που όσο παραμένουν θα υπαγορεύουν το οτιδήποτε. Εκτός κι αν ο εκλεγμένος κόψει δικό του νόμισμα. Τότε αλλάζουν πολλά…
5) τα χρίσματα και οι στηρίξεις έχουν αφήσει εποχή. Όμως η εποχή αυτή τελείωσε, μαζί με τα κόμματα που τα έδιναν. Χρίσμα ή στήριξη μπορεί να σημάνει ακόμη και καταποντισμό, από όπου κι αν προέρχεται.
6) ο χρόνος των εκλογών είναι κρίσιμος πάντοτε. Ειδικά αυτές οι εκλογές θα έχουν τη σημασία τους, σημειολογική και όχι μόνο. Γίνονται μαζί με ευρωεκλογές, που είναι οι κατά κύριο λόγο εκλογές στις οποίες “διαμαρτύρονται” και στέλνουν μηνύματα οι ψηφοφόροι ενώ είναι πολύ πιθανόν να γίνουν μαζί και με εθνικές εκλογές (όπου τότε το πράμα αλλάζει και μπερδεύεται ακόμη περισσότερο, γιατί ο ψηφοφόρος άνετα θα μπορέσει να μαυρίσει όποιο κόμμα θέλει αλλά να ψηφίσει στις τοπικές εκλογές τον κουμπάρο του ή τον μπατζανάκη του).
7) η σκέψη και μόνο ότι οι δήμοι πιθανόν να αποτελέσουν μέρος του εισπρακτικού μηχανισμού θα πρέπει να προκαλεί ανατριχίλα στους υποψηφίους. Αυτό από μόνο του θα πρέπει να αποτελεί όμως και σημείο αναφοράς και βαθιάς σκέψης σε όποιον υπολογίσει να ασκήσει “κοινωνική” πολιτική. Την υπογραφή του θα βάζει ο δήμαρχος, δεν είναι τόσο βλάξ ώστε να πάει κόντρα στο νόμο.
8) η εποχή του χτυπήματος στην πλάτη έχει παρέλθει. Δεν πείθει πλέον. Φυσικά, δεν θα λύσουν οι δήμαρχοι το πρόβλημα, όμως με 28% επίσημη ανεργία (και 60% στους νέους) απαιτείται σοβαρό και κυρίως βιώσιμο πρόγραμμα που δεν θα είναι αντιγραφή προγράμματος κάποιου κόμματος αλλά ένα σχέδιο που θα φέρει μια υποτυπώδη, έστω, αλλαγή σε τοπικό επίπεδο.
9) γιοφύρια, θάλασσες, εκτροπές ποταμών, κορδέλες και ψαλιδάκια τέλος! Π.χ. στο Δήμο Αλεξάνδρειας τα μεγάλα έργα, τα “χοντρά”, είτε έχουν ήδη γίνει είτε έχουν μπει στη σειρά για να γίνουν. Οπότε το βάρος θα πρέπει να δοθεί σε καθημερινά αλλά ουσιώδη πράγματα που θα κρατήσουν σε ένα επίπεδο τη ζωή των δημοτών (αφού τα πράγματα σε κεντρικό σκηνικό μένουν τα ίδια και δεν προβλέπεται να επέλθει ρήξη με αυτό που αντιπροσωπεύει σήμερα η κηδεμονία της χώρας). Οπότε οι υποψήφιοι θα κληθούν να απαντήσουν πειστικά στους δημότες τους σε μια σειρά από ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα των δημοτών, όπως π.χ. τι θα κάνουν για:
- τα απορρίμματα. Τι θα κάνουν με αυτά οι μετά το Σεπτέμβρη δήμαρχοι; θα τα παραχωρήσουν σε ιδιώτες όπως θέλει η Επιτροπεία ή θα το παίξουν Μποτσαραίοι και Κολοκοτρώνηδες εκ του ασφαλούς; Θα πάνε στη διαδικασία χρέωσης των απορριμμάτων των δημοτών με το κιλό ή όχι;
- τις υπηρεσίες πρόνοιας των δήμων: θα κάνουν κάτι ουσιαστικό για να τις αναβαθμίσουν ή θα βλέπουν τα …τρένα να περνούν και τις υπηρεσίες τους να κλείνουν υπό το βάρος των πιέσεων των Επιτρόπων προς την κεντρική διοίκηση;
- την παιδεία. Τροχονόμοι θα γίνουν ή θα απαιτήσουν και άλλες αρμοδιότητες (όπως συμβαίνει σε χώρες του εξωτερικού), πέραν της υποχρέωσής τους να βάζουν πετρέλαια και να συντηρούν και να κρατούν καθαρά τα σχολεία;
- τους δημοτικούς φόρους. Όταν θα έλθει η ώρα των μεγάλων περικοπών στους πόρους από το ταμείο του κράτους, ποιο θα είναι το … “ισοδύναμο” (για να χρησιμοποιήσουμε και μια έκφραση της εποχής, που πουλάει) που θα προτείνουν και θα εφαρμόσουν; Ή μήπως θα εφαρμόσουν την λύση της εφόρμησης στα ήδη εξαθλιωμένα, λόγω κεντρικής εξουσίας, οικογενειακά ταμεία;
10) όταν τα δύσκολα έλθουν και τους χτυπήσουν την πόρτα και δουν ότι μόνο με την απειλή μαζικών παραιτήσεων ίσως γίνει κάτι, τότε θα έχουν την ευθιξία να στείλουν τις παραιτήσεις τους εκεί που πρέπει, δηλαδή στον γ.γ. της Περιφέρειας και όχι στον πρωθυπουργό, στον Πάπα της Ρώμης ή στον κυβερνήτη του Τιτανικού;
Αυτά θα είναι ενδεικτικά, αλλά όχι περιοριστικά, οι δημοτικές εκλογές του 2014. Και φυσικά πολλά άλλα, που θα τα βλέπουμε εν καιρώ. Μέχρι τότε ας θυμηθούμε τι έγινε στο Δήμο Αλεξάνδρειας στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 (όταν το περιβάλλον ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ και το κλίμα ευνοούσε πολλά από τα οποία σήμερα ούτε καν τα διανοούνται να πράξουν ή να επιδιώξουν οι φερόμενοι ως υποψήφιοι) αλλά και στις “διπλές” εκλογές του 2012 – με μια επισήμανση για τον αριθμό των άκυρων και των λευκών.
.
