Ένας “άνευρος” Τσίπρας, που δεν είπε αυτά που θα έπρεπε να πει, που αρκέστηκε σε γενικολογίες, ευχολόγια και παροχολογίες και που τελικά δεν δικαίωσε αυτούς που ανέμεναν κάτι να ακούσουν.
Μια πρόταση, μια βιώσιμη και καλοσχεδιασμένη πορεία που θα οδηγήσει τη χώρα έξω από το τέλμα στο οποίο την έχουν οδηγήσει οι δυο μεγάλοι παρέα με τους μικρούς (που κατά καιρούς τους στήριξαν), αυτό περίμενε ο κόσμος να ακούσει, ώστε να πειστεί κιόλας για τη θέση και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως λοιπόν κάπου μέσα σε αυτά που έγιναν θα πρέπει να αναζητηθεί το (πρωτοφανές για τα διεθνή χρονικά) φαινόμενο η Κυβέρνηση να έχει φθορά αλλά τη φθορά αυτή να μην μπορεί να την καρπωθεί η αξιωμ. αντιπολίτευση – η οποία ακόμη αδυνατεί να πείσει, άρα να ξεκολλήσει από εκείνο το +/- 0,5 % σε σχέση με τον μεγάλο κυβερνητικό εταίρο, τη ΝΔ.
Μέσα στο σαββατοκύριακο μάθαμε και για την παρέα των κουνελογεννόσημων, που θέλει λέει να ενώσει την Κεντροαριστερά. Πως; Με τις γνωστές έως τώρα συντηρητικές της αποκλίσεις;;;