Το πρωί ο Καπερνάρος (των Ανεξαρτήτων Ελλήνων) ανέφερε μεταξύ άλλων κάτι στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM και έχει απόλυτο δίκιο: είμαστε στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης και τέτοιες ενέργειες την φέρνουν ακόμη πιο κοντά.
Φυσικά και δεν παίζει κανέναν ρόλο αν θα υπάρξουν κριτήρια για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, που σκέφτονται να θεσπίσουν. Του άλλου θα του πάρουν το σπίτι και αυτός θα ψάχνει τα κριτήρια; Η χώρα, άσχετα με τη φαινομενική “ηρεμία”, βράζει.
Ολική απαγόρευση λοιπόν είναι η μόνη λύση. Και όχι με παρατάσεις για 1-2 χρόνια.
Το ΑΕΠ έχει πέσει κατά 25% τα τελευταία 3-4 χρόνια (το είπε χθες και ο Σαμαράς στις ΗΠΑ), η ανεργία έχει χτυπήσει ταβάνι, ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να τη βγάλει, πόσο μάλλον για να πληρώσει δάνεια/και ασφαλιστικές εισφορές.
Αν δεν δημιουργηθούν δουλειές (όχι της πλάκας, αλλά σοβαρά πράγματα και με προοπτική) δεν θα γίνει τίποτε. Και κανείς δεν θα βρίσκει χρήμα για οτιδήποτε. Αυτά όλα τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβλήματα δεν θα λυθούν σε 1-2 χρόνια. Θέλει 15ετία και βάλε για να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που υπήρχε στις χώρα στις αρχές της 10ετίας του 1980 – για την κατάσταση που υπήρχε το 2008 δεν μιλάμε, ας το ξεχάσουμε αυτό και ας ευχηθούμε να είναι τυχερά να ζήσουν τέτοιο πράγμα τα εγγόνια μας.
Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και κάτι που κατ’ επανάληψη το έχουμε επισημάνει: δεν θα πρέπει να επιτραπεί η αγορά των στεγαστικών ή άλλων δανείων από ξένα funds. Αν τα πήραν ήδη να υποχρεωθούν να τα επιστρέψουν. Γιατί αν καταφέρουν να βάλουν χέρι και σε αυτά, τότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και μη αναστρέψιμη η κατάσταση. (περί του θέματος ας ρωτήσει κάποιος τους ηλίθιους που έχουν ψηφίσει επανειλημμένα δανειοδοτήσεις με αγγλικό δίκαιο – κάτι παραπάνω θα ξέρουν σίγουρα)