από “Το Ποντίκι”
E… ε… έρχεται… ο εξολοθρευτής. Και πώς τον υποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση; Με πολυνομοσχέδια, με κόκκινα χαλιά και… με τα κεφάλια μέσα, φυσικά!
Τι έρχεται να κάνει, αλήθεια, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα; Χάλασε το τηλεχειριστήριο και υποχρεώθηκε να ξεκουνηθεί από το Βερολίνο; Όχι βέβαια. Απλώς, επειδή πλησιάζουν επικίνδυνα οι γερμανικές εκλογές, ο Σόιμπλε – όπως εξάλλου και όλοι οι συνάδελφοί του – έχει ένα και μοναδικό πράγμα κατά νου: την επανεκλογή του. Γι’ αυτό και δεν προτίθεται να αφήσει τίποτα στην τύχη.
Δύο είναι τα βασικά μηνύματα που θέλει να στείλει κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του: Πρώτον, να αποδείξει εμπράκτως στους Γερμανούς ψηφοφόρους του ποιος κάνει κουμάντο στη “χρεωμένη” Ελλάδα (και άρα να τους καθησυχάσει ότι δεν πάμε για νέο κούρεμα κ.λπ.). Δεύτερον, να τραβήξει παρασκηνιακά το αυτί στη διανδρία προκειμένου να διασφαλίσει ότι η ελληνική ηγεσία δεν πρόκειται να κάνει κανένα… αστειάκι – όπως αυτό που έκανε πριν από έναν μήνα – που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, τουλάχιστον πριν από τον Σεπτέμβρη οπότε και θα στηθούν οι κάλπες στη Γερμανία.
Τι απαντάει η Αθήνα σε όλα αυτά; Το ερώτημα είναι, δυστυχώς, ρητορικό. Η ελληνική πλευρά περιμένει το δεξί χέρι της Άνγκελα Μέρκελ με ανοιχτές αγκάλες και… βρεγμένα σώβρακα. Φροντίζει να ικανοποιήσει εκ των προτέρων όλες τις απαιτήσεις του, να περάσει από τη Βουλή όπως – όπως τα πολυνομοσχέδια, αδιαφορώντας – για άλλη μια φορά – για την οργή του κόσμου και στέλνοντας την ελληνική κοινωνία ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στον γκρεμό. Με τι αντάλλαγμα;
Ως συνήθως… με αέρα κοπανιστό: Ενόσω ο Σόιμπλε θα “επιθεωρεί” το υπουργικό συμβούλιο της αποικίας του, οι Έλληνες πολίτες θα βομβαρδίζονται με μηνύματα “αισιοδοξίας” και θα ενημερώνονται για το “success story” που βιώνουν ερήμην τους. Ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θα χαμογελούν, σαν καλοί μαθητές που είναι, ακούγοντας τα “μπράβο” του αφέντη και ξεχνώντας, για λίγες ώρες τουλάχιστον, την πραγματική τους αγωνία. Ποια είναι αυτή; Ότι ο Σεπτέμβρης πλησιάζει… και ότι τότε, ενδεχομένως, να διαπιστώσουν πως γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.