Δυστυχώς ελάχιστοι είναι σήμερα αυτοί οι βουλευτές που έχουν βάσιμα και τεκμηριωμένα επιχειρήματα για ό,τι κι αν ψηφίζουν. Είτε αυτό είναι “ναι” είτε είναι “όχι”.
Έχει δει πολλά αυτό το κτήριο, αυτή η αίθουσα, εκεί στην Αθήνα. Πάρα πολλά.
Και καλά, και κακά, και σοβαρά, και αστεία, και δυσάρεστα και ευχάριστα.
Αν οι τοίχοι είχαν στόμα και μιλούσαν ίσως να ξαναγράφονταν από την αρχή η Ελληνική Ιστορία – αυτοί που έχουν στόμα βολεύονται με μια υπουργική θέση ή με οτιδήποτε ικανοποιεί τον εγωϊσμό τους και τη ματαιοδοξία τους ή καλύπτει μέχρι και τα εγγόνια τους και κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο.
Ίσως η παρούσα Βουλή είναι η χειρότερη από το 1974 και μετά. Μηδέν ποιότητα, μηδέν επιχειρήματα, μηδέν πολιτικός λόγος. Τα …ευφυολογήματα και οι μπηχτές έχουν πάρει τη θέση των επιχειρημάτων και του πολιτικού λόγου. Τα μπινελίκια έχουν αντικαταστήσει το σεβασμό προς τους θεσμούς, προς τον χώρο αλλά και προς την Χώρα, που διάγει βίον δύσκολο και ανηφορικό.
Η παρουσία στη Βουλή είναι εκτός από πολιτική υπόθεση και υπόθεση ιδιοσυγκρασίας και προσωπικότητας του καθενός εκεί μέσα. Το “ναι” ή το “όχι” που θα πει ο βουλευτής μετράει, όμως πιο πολύ στον βουλευτή μετράει αν μπορεί να επιχειρηματολογήσει. Δυστυχώς ελάχιστοι είναι σήμερα αυτοί που έχουν βάσιμα και τεκμηριωμένα επιχειρήματα για ό,τι κι αν ψηφίζουν. Είτε αυτό είναι “ναι” είτε είναι “όχι”. Άσε που πολλοί πάνε και ψηφίζουν αδιάβαστοι – στέλνοντας αδιάβαστους εκατομμύρια Έλληνες!
Σίγουρα το φταίξιμο δεν είναι μόνο των 300 (ή έστω των 200 ή των 100, δεν θα κολλήσουμε στον αριθμό – υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι μέσα στο Κοινοβούλιο που θα έπρεπε ήδη να έχουν σηκώσει κεφάλι και να βάλουν σε σειρά τους υπόλοιπους. Δεν θέλουν όμως ή δεν μπορούν). Αν και από τους 300 ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που έχουν επαφή με την πραγματικότητα και την καθημερινότητα του Έλληνα. Άλλοι ζουν μέσα σε χρυσά κλουβιά, άλλοι έχουν εξασφαλισμένη δουλειά, άλλοι πάλι ονειρεύονται αριστεροδέξια ακραία σενάρια ή λειτουργούν λες και η χώρα δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης αλλά ιδεολογικής ταυτότητας (που θα πρέπει να της επιβάλουν αυτοί οι ίδιοι).
Όμως δεν φταίνε μόνον οι βουλευτές για την κατάπτωση αυτή στην αίθουσα και την υποβάθμιση της ποιότητας της Πολιτικής που παράγεται στη χώρα μας. Κάπως έφτασαν στο έδρανο, δεν πήγαν εκεί από μόνοι τους…